Δρόμοι

ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ

Όποιος έχει…

… πολλά, ζητάει περισσότερα. Ξοδεύουμε περισσότερα και έχουμε λιγότερα. Αγοράζουμε περισσότερα και έχουμε λιγότερα. Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια, αλλά μικρότερη οικογένεια. Ωραιότερα σπίτια, αλλά διαλυμένα σπίτια. Περισσότερη άνεση, αλλά λιγότερο χρόνο. Περισσότερα φάρμακα, αλλά λιγότερη υγεία. Περισσότερα αγαθά, αλλά λιγότερες αξίες. Κυνηγάμε το χρήμα για να ζούμε, αλλά δεν έχουμε ζωή. Κάπου ανάμεσα σ' αυτήν τη δυαδική λογική τού ποιος έχει τα λιγότερα και ποιος τα περισσότερα, ποιος έχει τα καλύτερα και ποιος τα χειρότερα, πάντα υπάρχουν κάποιοι που αποτολμούν να αρπάξουν από εκείνον που έχει τα καλύτερα και τα περισσότερα, αδιάφορο αν παγιδεύονται κι αυτοί στην ίδια λογική.

Τέτοιους ανθρώπους…

… πρώην παράνομους, πρώην ληστές, πρώην τρομοκράτες, βρήκε ο Κλάους Σένμπεργκερ και έγραψε το βιβλίο "Ληστείες τραπεζών. Ιστορία. Θεωρία. Πρακτική". Το παράξενο είναι πως το έγραψε στη γαληνοτάτη πόλη του Τίμπινγκεν, όπου έχει να γίνει ληστεία τουλάχιστον δύο αιώνες. Οι ληστείες των τραπεζών τροφοδοτούσαν πάντα τη λαϊκή μυθολογία με ενδιαφέροντες χαρακτήρες, είτε επρόκειτο για τους αχτύπητους ιδιωτικούς αστυνομικούς Πίνκερτον είτε για τους αδελφούς Ντάλτον, που ξεσηκώθηκε μια ολόκληρη πόλη για να τους σκοτώσει (αλλά για κακή τους τύχη τούς παρέδωσε ο Λούκι Λουκ στην αθανασία για τη βλακεία τους). Άλλοι ληστές είχαν καλύτερη καριέρα, όπως ο Αμερικανός Ντίλιγκερ (φωτ.), που πήγαν χιλιάδες στην κηδεία του και ένα μουσείο τιμάει ακόμη τη μνήμη του. Η περίπτωση του Καναδού Στίβεν Ρέιντ είναι μοναδική: λήστεψε 140 τράπεζες και για κάθε ληστεία χρειαζόταν 90 δευτερόλεπτα ακριβώς - ούτε ένα λιγότερο ούτε ένα παραπάνω. Στη φυλακή μεταμορφώθηκε σε υποδειγματικό πολίτη και σεβαστό λογοτέχνη. Μα όταν βγήκε, δεν άντεξε για πολύ τις "συμμορίες" των λογοτεχνικών κύκλων. Ξαναγύρισε στην παλιά του τέχνη. Είναι λοιπόν βίτσιο; Κανείς δεν ξέρει, ούτε οι εγκληματολόγοι.

Οι ληστείες…

… τραπεζών μπορεί να είναι και ιδεολογικές. Δεν ήταν λίγες οι τράπεζες που "άνοιξε" ο Ισπανός αναρχικός Μπουοναβεντούρα Ντουρούτι για να χρηματοδοτήσει τον αγώνα κατά του φασίστα Φράνκο. Την ίδια δουλειά έκαναν και οι Τουπαμάρος. Το σύνδρομο του Ρομπέν των Δασών είναι βέβαια ευγενικό, αν και όσο και αν στύβουμε το μυαλό μας δεν μπορούμε να θυμηθούμε πότε ήταν η τελευταία φορά που ένας ληστής άρπαξε από τους πλούσιους για να δώσει στους φτωχούς.

Το ενημερωτικό…

… σημείωμα που στέλνει κάθε μήνα η τράπεζα στο σπίτι, αρκεί μια πρόχειρη ματιά για να διαπιστώσει κανείς πως είναι ληστρικό. Η προστασία της ιδιωτικής περιουσίας είναι ένα από τα θεμέλια του δυτικού πολιτισμού. Γιατί άραγε η δική μας περιουσία είναι τόσο απροστάτευτη, τόσο στριμωγμένη ανάμεσα σε λογιστικές εγγραφές από αναλήψεις και καταθέσεις, που η σούμα τους ολοένα λιγοστεύει; Και είναι σωστό να δανείζει η τράπεζα με διπλάσιο τόκο από όσο δανείζεται η ίδια; Τέτοια ερωτήματα βάζουν μερικοί και ύστερα παρερμηνεύουν τη διαφήμιση: "Πρόβλημα χρημάτων; Επισκεφθείτε την τράπεζά σας".