Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ελλάδα :: Ανεπτυγμένη είδηση-αφήγηση

( μήνυση κατά του κίσινγκερ :: 18-03-2003) 

Μήνυση κατά του Κίσινγκερ

Από τον δημοσιογράφο Ηλία Δημητρακόπουλο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας

ΠΑΝΑΓΗΣ ΓΑΛΙΑΤΣΑΤΟΣ

Το 1956, ο Χένρι Κίσινγκερ είναι καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Χάρβαρντ. Και ο Ηλίας Δημητρακόπουλος εργάζεται ως πολιτικός συντάκτης στην «Καθημερινή».

Ηλίας Δημητρακόπουλος. Είκοσι οκτώ χρόνια αγωνίζεται για να «καθίσει στο σκαμνί» τον Κίσινγκερ. Τώρα κατάφερε να κινητοποιήσει την ελληνική δικαιοσύνη

Ανταποκριτής και της «Χέραλντ Τρίμπιουν», με θητεία στις ΗΠΑ, ο Δημητρακόπουλος γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα στην Ουάσιγκτον. Όταν ο Κίσινγκερ έρχεται στην Αθήνα, παραθέτει γεύμα προς τιμήν του στη «Μεγάλη Βρετανία». «Ήταν μαζί η πρώτη σύζυγός του και τα δύο παιδιά του», θυμάται ο Δημητρακόπουλος.

Μήνυση

Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα θα περάσει την πόρτα του Αρείου Πάγου για να καταθέσει μηνυτήρια αναφορά εναντίον του Κίσινγκερ, με την οποία ζητεί «άσκηση ποινικής δίωξης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η απόπειρα απαγωγής και δολοφονίας του». Ό,τι μεσολάβησε από το ανέμελο γεύμα του '56 μέχρι το βροχερό αθηναϊκό πρωινό του 2003, διαβάζεται σαν πολιτικό θρίλερ του Χόλιγουντ. Είναι όμως η πραγματική ιστορία ενός ανθρώπου που τόλμησε να τα βάλει με τη CIA και την κυβέρνηση Νιξον και επέζησε.

Διασυνδέσεις

Ο Δημητρακόπουλος είχε υψηλές διασυνδέσεις στο αμερικανικό κατεστημένο και γνώριζε πώς να τις κινητοποιεί ώστε να έχει αποτελέσματα… Στη διάρκεια της δικτατορίας χρησιμοποίησε αυτές τις σχέσεις για να βάλει εμπόδια στην πολιτική που ακολουθούσαν ο Νίξον και ο Κίσινγκερ, και αυτός είναι ο λόγος που θέλησαν «να τον βγάλουν από τη μέση», όπως λέει ο ίδιος σήμερα. Ωστόσο, η αντιπαράθεσή του με τη CIA ξεκίνησε πολύ νωρίτερα, τον Φεβρουάριο του 1960.

«Ταραχοποιός»

Εκείνο το ίδιο διάστημα ξεκινά αλληλογραφία ανάμεσα στη CIA και τη «Χέραλντ Τρίμπιουν» με αντικείμενο τον Δημητρακόπουλο, που χαρακτηρίζεται σε υπόμνημα τού επικεφαλής της CIA Άλεν Ντάλες «αναξιόπιστο άτομο με σκοπό να εκθέσει τις ΗΠΑ». Μέχρι τον Οκτώβριο είχε εδραιώσει τη φήμη τού «ταραχοποιού» στα ενδότερα της «εταιρείας», με αποτέλεσμα «ο Ντάλες να διατάξει την αρχαιότερη ρεπουμπλικανική εφημερίδα της Νέας Υόρκης να με απολύσει. Συνέταξε μάλιστα το γράμμα τής απολύσεως, στο οποίο ο ιδιοκτήτης της «Χέραλντ Τρίμπιουν» δεν αλλάξε ούτε ένα κόμμα». Το έχετε στα χέρια σας, ρωτάμε; «Βεβαίως!» απαντά εκείνος.

Χρηματοδότηση από τη χούντα

Η απόλυση από την «Τρίμπιουν» ήταν μια πρόγευση για τη σφοδρή σύγκρουση που θα ακολουθούσε. Το 1968 ο Δημητρακόπουλος διαφεύγει στις ΗΠΑ και αναλαμβάνει δράση εναντίον της δικτατορίας. Το φθινόπωρο του 1968 ανακαλύπτει ότι η χούντα χρηματοδότησε με 549.000 δολάρια την προεκλογική εκστρατεία του Νίξον, από κονδύλια που έστελνε η CIA στην ΚΥΠ για την αντικομμουνιστική εκστρατεία.

«Η ανακύκλωση χρημάτων από τη μια μυστική υπηρεσία στην άλλη υπηρεσία είναι εκρηκτικό αδίκημα για τις ΗΠΑ» επισημαίνει.

Ο Δημητρακόπουλος ενημερώνει τον αρχηγό του Δημοκρατικού Κόμματος Λάρι Ο Μπράιεν. Χάρη στις αποκαλύψεις του η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Κογκρέσου ερευνά το 1971 τις διασυνδέσεις τού Νίξον με τη χούντα. Ζητούν από τον Δημητρακόπουλο ένα μνημόνιο και εκείνος - παρά τις απειλές που δέχεται - το ετοιμάζει. «Στο τέλος του μνημονίου γράφω ότι υποβάλλω τεκμήρια που επιβεβαιώνουν τις κατηγορίες», λέει ο Δημητρακόπουλος και προσθέτει: «Αυτό προκάλεσε τεράστια ανησυχία στον Νίξον. Ποια τεκμήρια; Κατά τη γνώμη μου και εκείνη επιφανών Αμερικανών ιστορικών, αυτά τα τεκμήρια έψαχναν όταν διέρρηξαν τα γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος στο Γουότεργκεϊτ».

Θα τον δολοφονούσαν

Ο Δημητρακόπουλος ενοχλεί την κυβέρνηση Νίξον. Η CIA και το FBI τον θεωρούν επικίνδυνο για την ασφάλεια των ΗΠΑ. Στη μηνυτήρια αναφορά που κατέθεσε χθες, επικαλείται μαρτυρίες του πρέσβη της χούντας στην Ουάσιγκτον και του πολιτικού συμβούλου της ελληνικής πρεσβείας πως «η CIA προετοίμαζε την απαγωγή του», και όπως πιστεύει ο ίδιος, τη δολοφονία του: «Το όνομά μου βρέθηκε στα αρχεία του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας 7024513 του 1970, που λέει ότι ο Δημητρακόπουλος πέθανε σε φυλακές της Αθήνας. Είμαι εδώ μαζί σας, πώς πέθανα; Υπήρχε σχέδιο εξόντωσης».

Σύμφωνα με τις ανωτέρω μαρτυρίες, τα σχέδια έχουν την έγκριση του Κίσινγκερ. Ο συνδαιτυμόνας του το 1956 είναι σύμβουλος ασφαλείας του Νίξον και προεδρεύει παράλληλα της «Επιτροπής 40», που εγκρίνει τις μυστικές δραστηριότητες τής CIA. Ο Δημητρακόπουλος είχε ανοίξει μέτωπο μαζί του με αφορμή τον διορισμό τού πρέσβη Τάσκα στην Αθήνα το 1969: «Μπλοκάρισα τον διορισμό στο Κογκρέσο για να μην υπάρξει νομιμοποίηση της χούντας», θυμάται.

27 χρόνια δικαστικοί αγώνες

Επί 27 έτη, με πείσμα και συνεχείς δικαστικούς αγώνες, ο Δημητρακόπουλος θα συγκεντρώσει ένα προς ένα τα έγγραφα που σχετίζονται με τον ίδιο, τον Κίσινγκερ και τη CIA. Η «εταιρεία» θα παραδεχθεί ότι αδίκησε τον Δημητρακόπουλο από το 1984. Τώρα έφτασε στο τέλος του δρόμου. Μαζί με τη συνήγορό του, Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Ηλίας Δημητρακόπουλος κατάφερε να ενεργοποιήσει την ελληνική Δικαιοσύνη, με σκοπό να βρεθεί ο Κίσινγκερ κατηγορούμενος στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης. Πόσο πιστεύει, ότι αυτό είναι εφικτό; «Αν με ρωτούσατε προ πέντε ετών, θα σας έλεγα είναι όνειρο θερινής νυκτός. Τώρα όμως υπάρχουν κάποιες πιθανότητες», λέει ο Δημητρακόπουλος.

«Σκληρός αντίπαλος»

Την 1η Αυγούστου του 1974, στο απόγειο της συνταγματικής κρίσης που οδήγησε στην παραίτηση Νίξον, ο Τάσκα και ο Κίσινγκερ ασχολούνται με τον…Δημητρακόπουλο. Σε απόρρητο τηλεγράφημα προς τον Κίσινγκερ, ο Τάσκα αναφέρει ότι «ο υπουργός Αμύνης Αβέρωφ συνέστησε στον Δημητρακόπουλο να μη μου επιτίθεται, επειδή με χρειάζεται η Ελλάδα» και προσθέτει: «Όπως γνωρίζει το υπουργείο, είναι σκληρός αντίπαλος της πολιτικής μας από τη δικτατορία του 1967» και έχει «εξαιρετικές επαφές με την αντιπολίτευση στο Κογκρέσο και στον αμερικανικό Τύπο».