Εφημερίδα "Τα Νέα"
ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΑΥΛΑ
"Άδικη Ζωή - The Same Story in concert, Live"
Παραμονή Πρωτοχρονιάς ήθελα και (έπρεπε) να την περάσω με τη μητέρα μου. Της το είπα και φωτίστηκε το πρόσωπό της. Είδα να περνάνε απ' τα κουρασμένα μάτια της άλλες πρωτοχρονιές, λουσμένες σε νιάτα κι ευτυχία, ο πατέρας μου να μπαίνει στο σπίτι πλοίαρχος και κυβερνήτης, τα χρυσόχαρτα απ' τα δώρα να ρίχνουν τις ανταύγειες τους στα πρόσωπα του άλλου καιρού κι εκεί πάνω στο τραπέζι αχνιστή μυρωδάτη η γέμιση της γαλοπούλας, όπως μόνο αυτή την έφτιαχνε, συνταγή που κρατάει απ' τη μητέρα της παλιά και που αργότερα δεν έμεινε φίλη και φίλος να μην την αντιγράψει κι έφτασε μέρα που όπου και να πάω (και πάω μόνο σε φίλους βέβαια Πρωτοχρονιά) να τρώω τη γέμιση της γιαγιάς, που ταξίδεψε τόσα χρόνια για να 'ρθει από τη Σαλαμίνα του 1893 (τότε παντρεύτηκε η γιαγιά η Χρυσή) στην Αθήνα του δύο χιλιάδες κάτι…
- Κατάλαβα, της λέω, θες να σου φτιάξω τη γαλοπούλα γεμιστή… Χαμογέλασε. Της χάιδεψα τα μαλλιά και μπήκαμε με τη Βαλεντίνη στην κουζίνα, ανασκουμπωθήκαμε και στρωθήκαμε στη δουλειά.
Το βράδυ βάλαμε τα καλά μας, στρώσαμε τα άσπρα τα τραπεζομάντιλα, ανάψαμε κεριά, ανάψαμε και την τηλεόραση να κάνει λίγο ντόρο και κάτσαμε οι τρεις μας γύρω απ' το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι. Η μητέρα μου σε κάθε της μπουκιά με κοίταγε, έφερνε ένα γύρω στον αέρα την παλάμη της σαν μου 'λεγε "Όνειρο.
Όνειρο". Εγώ της χάιδευα την πλάτη κι η Βαλεντίνη: - Άδικη η ζωή κύριο Σταμάτης. Άδικη η ζωή! Έκανα πως δεν άκουγα να μη με πάρει και μένα η συγκίνηση από κάτω, γιατί σκεπτόμουνα το σπίτι μας πάντα γεμάτο κόσμο, τραπέζι για κάτω από 8 άτομα δεν θυμάμαι να στρώσαμε ποτέ, ούτε τις καθημερινές και σήμερα χρονιάρα μέρα…
- Άδικη η ζωή κύριο Σταμάτης. Άδικη η ζωή. Σκεφτόμουνα και τη Βαλεντίνη μίλια μακριά απ' την πατρίδα της, τα παιδιά της, τα εγγόνια της, να κάνει Πρωτοχρονιά σε ξένο σπίτι.
- Άδικη ζωή κύριο Σταμάτης…
Και δεν με κοίταγε στα μάτια. Κοίταγε σαν δίπλα απ' τον ώμο μου, ίσως για να μη δω που ήταν βουρκωμένη. Σε μια στιγμή λύγισα κι εγώ και…
- Ναι μωρέ Βαλεντίνη, άδικη είναι η ζωή.
- Άδικη ζωή κύριο Σταμάτης, τόσο ωραίο φωνή Γρηγόρης και δώσανε βραβείο Fame Story στο Νότης.
… και μου δείχνει με το βουρκωμένο βλέμμα της την τηλεόραση που έβλεπε πίσω απ' την πλάτη μου. Κι άντε πάλι ξανά: - Άδικη ζωή κύριο Σταμάτης. Άδικη ζωή. Κρίμα το Γρηγόρης.
Αχ! Βρε Βαλεντίνη. Βρες μου κι εμένα ένα Fame story. Live όμως, ε; Live. Να σπαρταράει από ζωή. Να του ρίξω όλη την αδικία απάνω του, να ξαλαφρώσω.
