Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ορίζοντες :: Κριτική μουσικής

( μεσάνυχτα στον κήπο του καλού και του κακού :: 27-01-2003) 

Μεσάνυχτα στον κήπο του καλού και του κακού

Στη μέση του δρόμου αλλάζει ο καιρός

ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΚΟΥΛΗ

Σταματάς στην άκρη, περιμένεις να περάσει η καταιγίδα, πιάνεις τον τοπικό σταθμό και ευχαριστείς την τύχη σου που έκανε τα σύννεφα να αγριέψουν. Όσο για εκείνους που δεν πρόσεξαν την καταιγίδα θα μείνουν να ακούν ιστορίες για προέδρους ομάδων και ποδοσφαιριστές, κόντρες και αποχωρήσεις, βαριά λόγια και ελαφρά πηδηματάκια απομάκρυνσης, με κίνδυνο να χάσουν ακόμη και τη στιγμή που το αστέρι θα σκοράρει. Στην κερκίδα αγοράζουν πασατέμπο.

"In Berlin" The Willy DeVille Acoustic Trio (V2)

Βερολίνο - Νέα Ορλεάνη, χωρίς ενδιάμεση στάση. Με το πρώτο τραγούδι βρίσκεσαι κιόλας στη μέση της γιορτής, έχουν βγει τα ορεκτικά και τα ποτήρια αδειάζουν.

Ο Γουίλι Ντεβίλ φταίει για όλα. Οι φαν του Τομ Γουέιτς κάνουν ένα βήμα πίσω, οι πιστοί του Ντίλαν ακολουθούν. Όλοι αναγνωρίζουν πως του αξίζει η φήμη, ο μοναδικός λάτιν μπλούζμαν με την αύρα του πανκ και τα ξόρκια του Νότου - ξέφυγε ακόμη και από τους κυνηγούς αυθεντικότητας σε εποχές που είχαν κι αυτοί μια θέση στη μουσική. Μουσική είναι όλα για τον Αμερικανό Ντεβίλ που η Ευρώπη υποκλίθηκε πρώτη και τα κλασικά κομμάτια πηγή για μεγάλες βουτιές. Η ιστορία ξεκινάει νωρίς με τους Mink DeVille και συνεχίζεται στον δρόμο, όπου μόνος με μουσικούς που μοιράζονται την ίδια αλήθεια πάει κόντρα σε ό,τι έχει σχέση με το ροκ ως αντίληψη. Νέα επίθεση Ντεβίλ εκδηλώνεται στο Βερολίνο με άλλους δυο νοματαίους ακόμη, τον Ντέιβιντ Κις στο μπάσο και τον Σεθ Φάρμπερ πιάνο (αργότερα στη Στοκχόλμη το σχήμα έχει διευρυνθεί), ο Ντεβίλ απόλυτος άρχοντας με κιθάρες και φυσαρμόνικα και φωνή που χαράζει στο μυαλό την άγρια και γλυκιά μαζί πλευρά των πραγμάτων.

Η έκπληξη δεν χάνεται στιγμή. Μετά τα You Better Move On και Heaven Stood Still, έρχονται τα Steady Drivin' man και Going Over The Hill, τα Carmelita και All By Myself - σαν ξεκάθαρη δήλωση όλα τους σ' αυτό το διπλό πακέτο, πως πρέπει να ζεις έτσι όπως θέλεις. Αν ζούσε ο Έλβις θα ανέβαινε στη σκηνή μαζί του, σε ένα κονσέρτο στο Μέμφις που θα κρατούσαν μυστικό. Μεσάνυχτα στον Κήπο του Καλού και του Κακού… Καλός και κακός ο Ντεβίλ, πάνω από τα σαράντα κύματά του και πάντα με τη δίψα των θαλασσοπόρων. Και καλά, ρωτάει ο κόσμος "ζει ο άρχοντας Ντεβίλ"; Ζει και βασιλεύει και κάνει υπέροχες δουλειές για χόρταση. Τι σας λέμε τόση ώρα;

"Sirena" Cousteau (Hitchhyke)

Μελοδραματικές μπαλάντες, ατμοσφαιρικές κιθάρες και ένα ροκ (ας το πούμε έτσι) καλεσμένο, αυτή τη φορά, στη δεξίωση. Κουδούνι-περάστε: Οι Cousteau κοστουμαρισμένοι τραγουδάνε με αυταπάρνηση "κρούνερ" τα μυστήρια της αγάπης, με τη γλυκόπικρη γεύση που αφήνει όποια στιγμή κι αν δοκιμάσεις, σαν γλυκό διαίτης για να μη χαλάσει η σιλουέτα. Θα ήταν όλα θαυμάσια, με μια ελαφριά ζάλη από το αλκοόλ, αν δεν έμοιαζαν όλα τόσο πολύ και το ένα τραγούδι δεν είχε καταπιεί το άλλο, έστω και με τους καλούς τρόπους και το φέαρ πλέι των παικτών. Νομίζεις πως είναι η ζάλη από το ποτό, αλλά δεν είναι. Στο δεύτερο και στυλιστικά άψογο έργο των Cousteau, η επανάληψη σκοτώνει τις καλές τους προθέσεις. Βεβαια, είναι δεδομένο - θα υποκύψουμε στη σειρήνα.

"Grit" Madrugada (Virgin)

Το νορβηγικό γουέστερν των Μαdrugada διανύει το τρίτο επεισόδιό του, το ροκ έχει φύγει πια από την εικόνα που δείχνει τις αρματωμένες μπαλάντες να ορίζουν το παιχνίδι. Οι τρεις τους πορεύονται με αρχή πως αυτό που θα θυμάται ο κόσμος στο πέρασμά τους είναι μελωδίες και ιστορίες - επειδή τα σκάνδαλα όπως και να το κάνεις δεν είναι του χαρακτήρα τους. Ο Λι Χέιζλγουντ παραμένει η μεγάλη έμπνευση (και οι Stooges κάτι που είχαν παρενέργειες το εφηβικό τους ροκ ταμπεραμέντο), ο Χένρι Μίλερ "δίνει" τον τίτλο και το τακούνι στο εξώφυλλο το φταίξιμο της γυναίκας. Έτσι βγαίνουν τραγούδια για τον δρόμο που πιάνουν τοπικοί σταθμοί με λίγα παράσιτα, σε περίπτωση που ξεσπάσει η καταιγίδα και θα έχεις την τύχη να μείνεις για λίγο στην άκρη. Μετά και πάλι ο δρόμος ελεύθερος.

Όνομα και διεύθυνση

- Δεν υπάρχει μυστήριο χωρίς λύση. Οι Madrugada ετοίμασαν μια μικρή ταινία για να δηλώσουν άλλοθι. http://www.madrugada.net.

- Φύτεψε ένα δέντρο στην μνήμη του Τζο Στράμερ (και διάβασε σχετικά στο http: //www.dotmusic.com)

- http://www.littlesteven.com. Απίστευτο σάιτ, απίστευτος τύπος, το ίδιο και οι μουσικές του στο ραδιόφωνο. Ε, δεν ξέρει ο Μπρους που έχει τον Λιτλ Στίβεν στο συγκρότημα;