ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΑ

Καύση και ευθανασία

Σ. Β. ΣΚΟΠΕΛΙΤΗΣ

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να απαγορεύσει διά νόμου το δικαίωμα στον άνθρωπο να επιλέγει την καύση του σώματός του και την ευθανασία του, όταν ο πόνος είναι αβάσταχτος. Τον πόνο του δεν τον αισθάνεται κανείς, ούτε ο Θεός, ούτε ο Χριστός, ούτε κανένας Άγιος Χαράλαμπος. Είναι μόνος μέσα στον αβάσταχτο πόνο του. Και όσο συντηρείται ο άνθρωπος μέσα σε έναν τέτοιο πόνο, ούτε μπορεί να νοσταλγήσει τις όμορφες στιγμές της ζωής του, ούτε να χαρεί τα παιδιά του, ούτε καμιά του επιτυχία. Μέσα στον πόνο όλα τελειώνουν και μόνο οι φαρμακευτικές εταιρείες κερδίζουν αντάμα με τους ανάλγητους γιατρούς - φαρμακευτικές εταιρείες εκμετάλλευσης ετοιμοθανάτων.

Εδώ επιτρέπουμε σε κάθε βιομήχανο - χαρά στους βιομηχάνους - μικρό ή μεγάλο, αλλά σίγουρα ασυνείδητο και λιγούρη μέσα στο μικρό ή μεγάλο κέρδος, να μολύνει το περιβάλλον, να αποψιλώνει τα δάση, να προσβάλλει τη φύση και την όποια ανθρώπινη ευαισθησία και συνάμα να παριστάνει τον θρήσκο και φίλο της "απνευμάτιστης" Εκκλησίας. Τα ανθρωπάρια αυτά, που δεν έχουν κανένα δίκαιο, μένουν σιωπηρά απέναντι στην αυθαιρεσία του κράτους και στην ανάλγητη σκληρότητα της Εκκλησίας που αρνούνται το δικαίωμα της ευθανασίας στον βασανισμένο.

Από την άλλη μεριά, ο πολιτισμένος κόσμος ανέχεται τα βασανιστήρια που γίνονται εν ονόματι της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας ή πολιτικής σκοπιμότητας και, όταν φτάνει πια ο κόμπος στο χτένι, δημιουργεί επιτροπές και αποστολές στις χώρες που γίνονται βασανιστήρια για την παύση τους, αφού πρώτα έχουν εξολοθρευτεί χιλιάδες θύματα. Υποκριτικός πολιτισμός.

Αυτός ο πολιτισμένος κόσμος αρνείται την ευθανασία και την καύση, ιδιαίτερα ο χριστιανός του τόπου μου, που τον εξισώνω με τον γιατρό εκείνον που ενώ γνωρίζει ότι ο ασθενής δεν έχει ελπίδες, τον κρατά στη δυστυχία του με φάρμακα ανεπτυγμένης "τεχνολογίας".

Ο φόβος του θανάτου "εξαγοράζει" το όποιο θάρρος. Ο γιατρός μένει φτωχός στην καρδιά και αδύναμος να απορρίπτει τον εαυτό του μπροστά στον φανερό θάνατο του ασθενούς, αντίθετα μένει υποκριτικά ψύχραιμος. Μένει φτωχός απέναντι στην επιστήμη του, καθώς αυτή είναι διαπλεκόμενη με την οικονομία και τη θρησκεία.

Δύο μεγέθη στα οποία δεν υψώνει ανάστημα, υποκύπτοντας έτσι στη μιζέρια του φόβου, στη μιζέρια της απόγνωσης του αδύναμου ασθενούς - το ίδιο και η Πολιτεία, στην αναλγησία.