ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΥ Οι "Τρωάδες"… έφεραν τα βραβεία Γκράμι

Υμνητικές κριτικές για τις "Τρωάδες" και άλλη μια υποψηφιότητα του διευθυντή της δισκογραφικής εταιρείας ΕCΜ Μάνφρεντ Άιχερ για βραβείο Γκράμι. Μία από τις παραγωγές που "ευθύνονται" για τη νέα αυτή υποψηφιότητά του είναι "η μουσική βάλσαμο" της Ελένης Καραΐνδρου

ΧΑΡΗ ΠΟΝΤΙΔΑ

Οι "Τρωάδες" της Ελένης Καραΐνδρου είναι μία από τις πέντε παραγωγές που έφεραν ξανά υποψηφιότητα για μουσικό βραβείο Γκράμι στον διεθνούς φήμης παραγωγό και διευθυντή της γερμανικής δισκογραφικής εταιρείας ECM

Κάθε φορά που φτάνει ένα χοντρό ντοσιέ με τα ξένα δημοσιεύματα (συνεντεύξεις, κριτικές, παρουσιάσεις) για την εκάστοτε νέα δουλειά της Ελένης Καραΐνδρου (κυκλοφορίες διεθνείς από τη γερμανική δισκογραφική εταιρεία ECM) μας δίνει την αίσθηση ανάσας… ηθικής τόνωσης. Σαν να μπορεί να απαλύνει τις χαμένες ευκαιρίες της ελληνικής δισκογραφίας.

Ειδικά για το τελευταίο της άλμπουμ "Τρωάδες" (η μουσική για την θεατρική παράσταση που σκηνοθέτησε ο Αντώνης Αντύπας στην Επίδαυρο), το οποίο συνεχίζει τη διεθνή του πορεία με πρόσφατο σταθμό τις Ηνωμένες Πολιτείες, βρήκαμε πάμπολλους "ποιητικούς" χαρακτηρισμούς στα δημοσιεύματα που έφτασαν στα χέρια μας. Δεν πάει καιρός, μάλιστα, που το άλμπουμ έφτασε στην 5η θέση στο Classical Chart του Billboard, ενώ το έγκυρο αμερικανικό περιοδικό "Global Rhythm" αφιέρωσε στην Ελληνίδα συνθέτρια τέσσερις (έγχρωμες) σελίδες.

Οι πιο πρόσφατες πληροφορίες λένε ότι ο Μάνφρεντ Άιχερ (ο δημιουργός της ECM και διεθνούς φήμης παραγωγός) είναι και φέτος υποψήφιος για βραβείο Γκράμι - πέρυσι ανακηρύχθηκε καλύτερος παραγωγός για την κλασική μουσική - μια που πέντε δικές του παραγωγές μέσα στο 2002 ("Τρωάδες" της Ελένης Καραΐνδρου, "Vocci" του Λουτσιάνο Μπέριο, "Orient and Oxydent" του Άρβο Περτ, "Der Bote" του Αλεξέι Λιουμπίμοφ και "Legiero Pesante" του Βαλεντίν Σιλβέστρο) τον έφεραν και πάλι ανάμεσα στους προτεινόμενους παραγωγούς.

"Πέρυσι ο Άιχερ βρισκόταν στην Ελλάδα, στην παρουσίαση των "Τρωάδων", όταν βγήκαν τα βραβεία Γκράμι", θυμάται η Ελένη Καραΐνδρου. Κάθε φορά δε που η συζήτηση στρέφεται στην ECM και τον Μάνφρεντ Άιχερ εισπράττουμε τη βαθιά της εκτίμηση για τον παραγωγό και τον άνθρωπο, μια σχέση που αναπτύχθηκε σιγά σιγά μέσα στα χρόνια - 12 συναπτά. "Ο Άιχερ", λέει, "δεν είναι απλά ένας παραγωγός. Είναι, κυρίως, ένας πνευματικός άνθρωπος. Αισθάνομαι πραγματικά τυχερή που με ανακάλυψε".

Αναρωτιέται κανείς αν δεν υπήρχε η ECM στον δρόμο της, θα αισθανόταν την ίδια σιγουριά και το ίδιο κύρος ως μουσικός;

"Μην ξεχνάτε ότι όταν άρχισε η σχέση μου με την ECM ήμουν, ήδη, ένα καταξιωμένο όνομα στην Ελλάδα. Για τους ανθρώπους, λοιπόν, που με ήξεραν εδώ, το ήδη διαμορφωμένο ελληνικό κοινό, δεν ξέρω αν άλλαξε κάτι επί της ουσίας.

Αυτό είναι το κοινό που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα και δεν θα ήθελα να αισθανθεί ποτέ προδομένο. Βέβαια, η σχέση μου με τον Άιχερ μού δίνει μια χαλαρότητα ψυχής, μια ξεκούραση. Είναι σημαντικό να αισθάνεσαι ότι ανήκεις σε μια "οικογένεια" με ανθρώπους που έχουν την ίδια αισθητική με σένα, που μιλάνε την ίδια γλώσσα (και ας μην μιλούν λέξη ελληνικά). Σίγουρα το ότι ανήκω στην ECM και ότι παραγωγός μου είναι ο Άιχερ είναι μια επιβεβαίωση για μένα. Και ο καλύτερος τρόπος να βγει η δουλειά μου εκτός συνόρων".

Και στις δύσκολες και άνυδρες εποχές που περνάει σήμερα η ελληνική δισκογραφία πρέπει να αισθάνεστε ακόμα πιο τυχερή… Το λέω αυτό γιατί έχω την αίσθηση ότι οι εν Ελλάδι εταιρείες, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, εμποδίζουν συνειδητά δουλειές που ξεφεύγουν από το απόλυτο "mainstream".

"Ακριβώς έτσι ήταν και παλιά. Τους δύο πρώτους μου δίσκους τούς έβγαλα μόνη, γιατί καμιά εταιρεία δεν ενδιαφερόταν να τους κυκλοφορήσει. Είχα πείσμα όμως. Πίστευα ότι άξιζε να βγουν ακόμα και αν έμπαινα μέσα. Τελικά ξέρετε τι πιστεύω; Ότι την τύχη του συνθέτη την αποφασίζει το κοινό. Αυτό είναι που επιβραβεύει μια νέα υπό διαμόρφωση τάση, αυτό αποδέχεται κάτι πρωτοποριακό ή μένει παγερά αδιάφορο. Γι' αυτό δεν είμαι απαισιόδοξη για το μέλλον. Το καλό έχει απήχηση".

Τα νέα σχέδια;

"Αυτή την εποχή είμαι δοσμένη ψυχή τε και σώματι στη νέα ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου, η οποία έχει πολλή μουσική. Ο πρωταγωνιστής της είναι μουσικός. Κάθε ταινία με τον Αγγελόπουλο, ξέρετε, είναι για μένα ένα κίνητρο για να ψάξω πράγματα, να ανασύρω μνήμες από το παρελθόν, να φτιάξω και εγώ έναν νέο δικό μου κόσμο. Θέλω να πω ότι αφ' ενός είμαι φουλ από δουλειά και αφ' ετέρου ότι τη χαίρομαι ιδιαίτερα αυτή τη διαδικασία, γιατί είναι πολύ δημιουργική".

Και από συναυλίες;

"Ετοιμάζουμε κάτι μεγάλο για τις 24 Μαρτίου στις Βρυξέλλες, στο πλαίσιο της προεδρίας της Ελλάδας. Υπάρχουν βέβαια διαρκώς προτάσεις για το εξωτερικό, από διάφορες χώρες εντός και εκτός Ευρώπης… Το σίγουρο είναι ότι το 2003 θα κλείσει με τέσσερις ή πέντε εμφανίσεις μου στο Μέγαρο Μουσικής, όπου θα παρουσιάσω το σύνολο της δουλειάς μου".

Κριτικές - ύμνοι

"Οι "Τρωάδες" είναι έργο σπαραχτικό… και ενώ η μουσική σε κάνει να αναλύεσαι σε δάκρυα, υπάρχει μέσα της κάτι που σε λυτρώνει. Σχεδόν σαν βάλσαμο" (στο βρετανικό "BBC Music Magazine"). "Ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς" (στο "Film Music CD Reviews").

"Παρά το πένθιμο φόντο των "Τρωάδων", αυτό που φτάνει με μεγάλη δύναμη στον ακροατή είναι η ποιητική ομορφιά της μουσικής… Οι "Τρωάδες" σε αγγίζουνε το ίδιο είτε ακούγονται στο περιβάλλον, για το οποίο γράφτηκαν, είτε από μόνες τους" (στο αμερικανικό μουσικό περιοδικό "Global Rhythm").

"Η Καραΐνδρου μετουσιώνει τις μουσικές σε φως, σε διαυγείς πανέμορφες μελωδίες που πετούν σαν μοναχικά πουλιά πάνω από μια πεδιάδα ακύμαντων ήχων" (στην ολλανδική εφημερίδα "De Standaard").