Εφημερίδα "Τα Νέα"
Το πνεύμα του τόνου
Αναλογίες
Την Καθαρά Δευτέρα η ΝΕΤ πρόβαλε ένα παλιό (σαράντα τόσων χρόνων) ντοκιμαντέρ για τα αποκριάτικα έθιμα στην ορεινή Παρνασσίδα και ιδίως στο χωριό Λιλαία και την Αγόργιανη. Λαογραφικά η δουλειά ήταν έξοχη, ο σχολιασμός λιτός και άκρως ενημερωτικός αλλά το συναρπαστικό βρισκόταν στα ίδια τα δρώμενα, που για όποιον μπορούσε να κάνει αναγωγές ανακάλυπτε έκπληκτος πως τα «χριστιανικά» αυτά γιορτάσιμα δρώμενα έρχονταν κατ' ευθείαν από τα Διονυσιακά. Γνωστό θα πείτε. Κι όμως στα καθέκαστα οι αναφορές είναι σχεδόν σκανδαλώδεις. Όταν έβλεπες μια κομπανία παιδιών με την πίπιζα και το νταούλι να περιφέρονται μέσα στο έρημο χωριό με τα κλειστά παράθυρα δεν μπορούσες να μην πας κατ' ευθείαν στην πάροδο των «Βακχών» του Ευριπίδη. Όταν ο Διονυσιακός θίασος με το νταούλι, τύμπανο (που ανάγεται η κατασκευή του στη Μητέρα Κυβέλη) μπαίνει στην πόλη και ζητάει να μην είναι κανείς «εν τη οδώ», να επικρατεί αγία σιγή! Στο λαϊκό γλέντι στη Λιλαία ο αρχαίος τραγικός ή σατυρικός χορός τραγουδούσε κρατώντας τη δομή των χορικών (ημιχόριο γυναικών-στροφή, ημιχόριο ανδρών- αντιστροφή). Αλλά και οι σκηνές από τον ποιμενικό βίο στα άγρια βουνά, παρέπεμπαν στις ειδυλλιακές σκηνές των «Βακχών» στον Κιθαιρώνα όπου γυναίκες και ζώα απολάμβαναν τη φυσική ζωή και τους φυσικούς χυμούς. Μεταξύ μας, αυτή την αναλογία με τους τραγικούς μόνο ο Παροίκος την κατάλαβε.
