Εφημερίδα "Τα Νέα"
Γρουσούζηδες, μακριά!
Πώς, στ' αλήθεια, τα καταφέραμε και ντρεπόμαστε να πούμε "χρόνια πολλά" χωρίς το αλατοπίπερο της γκρίνιας; Άκουγα συνεχώς τους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Από τη μια προσπαθούσα να πιάσω τον σφυγμό της αγοράς και από την άλλη το εορταστικό των ημερών.
Μόλις, όμως, έπρεπε να πουν "τον καλό τον λόγο" για τον χαμό, την κίνηση της αγοράς και τα χαρούμενα πρόσωπα των παιδιών, το πράγμα "σκάλωνε".
- Χρόνια πολλά, ψέλλιζε ο εκφωνητής, αλλά με τέτοια ακρίβεια ποιος ψωνίζει;
Κι όμως, οι δρόμοι ήταν γεμάτοι, τα καταστήματα φίσκα και οι περισσότεροι κουβαλούσαν στα χέρια σακούλες με ψώνια.
Κάθε χρόνο ακούω και τους καταστηματάρχες: - Φέτος η δουλειά ήταν 20% μικρότερη από πέρυσι!
Αν φέτος ήταν το 80% της περσινής, η οποία ήταν το 80% της προπέρσινης, η οποία ήταν το 80% της αντιπροπέρσινης, ποιοι γέμιζαν τα μαγαζιά; Οι εφοριακοί; Είναι, επιτέλους, τόσο δύσκολο να γράψεις και να πεις ευχές χωρίς μικρόψυχες και γρουσούζικες φιοριτούρες; Σε ποιο σημείο, άραγε, φθάσαμε κι εγώ που τα γράφω αυτά μου φαίνονται περίεργα;
Πρέπει, σώνει και καλά, να μιλάμε για "την αγορά που νέκρωσε" ή μήπως εννοούσαν νεκρούς από τον "σκοτωμό" που υπήρχε στα καταστήματα; Χώρια που κάθε τόσο μας αναφέρουν για τα μαγαζιά και τις επιχειρήσεις που έκλεισαν χωρίς να μας διευκρινίζουν - ναι, είναι αλήθεια - ότι άνοιξαν περισσότερες.
Ο πρύτανης των λαογράφων μας καθηγητής Δημήτρης Λουκάτος, του οποίου το βιβλίο "Χριστουγεννιάτικα και των Γιορτών" (Εκδόσεις Φιλιππότη) περίπου λεηλατώ (όπως κάθε χρόνο για να μου πάει γούρι) αναφέρει: "Ο Αϊ-Βασίλης ποτέ δεν έρχεται κατσούφης και φτωχικός. Κρατάει ένα σωρό καλούδια στα χέρια του, κι είναι σ' όλα του καρποφόρος και βλαστερός".
Προσέξτε λοιπόν καλά, αγαπητοί μου, να μην γκρινιάζετε αυτές τις μέρες γιατί: "Η τύχη μου μ' ονείρεψε να μην την καταρούμαι γιατί μου τα 'δωκε ο Θεός κι ας μην παραπονούμαι".
