Το πνεύμα του τόνου

Όπλα και ποιήματα

ΕΥΑ ΚΟΤΑΜΑΝΙΔΟΥ

Εν μέσω πολεμικών ιαχών και τέλος παιγνίων, η ερίτιμος κυρία Λόρα Μπους είχε τη φαεινή ιδέα «να γιορτάσει την ποίηση» (έτσι ακριβώς) μ' ένα συμπόσιο στον Λευκό Οίκο την 12η Φεβρουαρίου. Ο ένας παίζει εν ου παικτοίς με τα όπλα, η άλλη με τα ποιήματα και τους ποιητές. Όπλα και ποιήματα ταιριάζουν ασορτί. Μόνο που οι ποιητές είναι πολύ περίεργοι άνθρωποι (καθόλου λαπάδες), με ιδιάζουσες αντιδράσεις, όπως διαπίστωσε εκ των υστέρων. Επιπλέον δε διαθέτουν και κάτι που από το προεδρικό ζεύγος μοιάζει να απουσιάζει παντελώς. Διαθέτουν μυαλό και μάλιστα εν εγρηγόρσει. Αφού λοιπόν απέρριψαν μετά βδελυγμίας την «πρόταση», δημιούργησαν κι ένα παγκόσμιο κίνημα «Ποιητών Ενάντια στον Πόλεμο» και όρισαν την 12η Φεβρουαρίου ως «Ημέρα Ποίησης» με αναγνώσεις ποιημάτων σ' όλη τη χώρα. Ετοιμάζονται ακόμα να στείλουν στον Λευκό Οίκο μια ογκωδέστατη «Ανθολογία διαμαρτυρίας» με αντιπολεμικά ποιήματα, έχουν ήδη μαζευτεί 3.000, έτσι για να 'χει κάτι να ασχολείται η κ. Λόρα και να μην πλήττει τις μακρές μαύρες νύχτες, όταν θα πέφτουν οι συζυγικές προεδρικές βόμβες στην πανάρχαια γη της γραφής, τη Μεσοποταμία.

Είναι λίγο αμφίβολο βέβαια αν τα «ψιλά γράμματα» της πολιτικής σκέψης των ποιητών μπορούν ν' αγγίξουν τους αποξηραμένους προεδρικούς εγκεφαλικούς ιστούς.

Το μήνυμα πάντως «Μόνος του ο καθένας πάει κάπου, όλοι μαζί πάμε παντού» ίσως το λάβει.