ΜΟΝΓΚΟ ΣΑΝΤΑΜΑΡΙΑ Έσβησε το λάτιν τζαζ «ηφαίστειο» των κρουστών

Ο Κουβανός μετρ των λάτιν κρουστών Μόνγκο Σανταμαρία

Ο Μόνγκο Σανταμαρία, ένα ηφαίστειο των κρουστών, που με το παίξιμό του άφησε τη σφραγίδα του στη λάτιν τζαζ, πέθανε σε νοσοκομείο του Μαϊάμι. Ήταν 85 χρόνων.

Ο Μόνγκο (παρών και ένας από τους πρωταγωνιστές, την ώρα που η λάτιν τζαζ γεννιόταν για να εξαπλωθεί παντού) υπήρξε ο μόνιμος σύνδεσμος της κουβανέζικης μουσικής με τη Δυτική Αφρική - εκτιμούν οι άνθρωποι που μελετούν το έργο του - ένας παθιασμένος παίκτης μπροστά στο μεγαλείο της μουσικής του.

Η φήμη του για τον πολύ κόσμο ξεκινάει από την «α λα Σανταμαρία» εκδοχή τού «Watermelon Man» τού Χέρμπι Χάνκοκ, μεγάλο σουξέ του 1963, αλλά και από το «Afro Blue», μια σπουδαία μελωδική σύνθεσή του, που έκανε διάσημη ο Τζον Κολτρέιν. Τέσσερις δεκαετίες, από τα μάμπο και την τζαζ, από την ποπ και τη σόουλ έως το ρυθμ' εν μπλουζ, βραβεία Γκράμι και στυλ γράφουν τη μουσική ιστορία τού Μόνγκο από την Αβάνα της Κούβας.

Ο Ραμόν Σανταμαρία, όπως ήταν το πραγματικό όνομά του, νωρίς άφησε το σχολείο για να ασχοληθεί με τη μουσική, επιλογή που τον οδήγησε σε μόνιμη δουλειά, στο θρυλικό κλαμπ «Τροπικάνα» της Κούβας. Στη δεκαετία του '50 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου έκανε παρέα με άλλους μεγάλους της μουσικής, όπως ο Περέζ Πράδο και ο Τίτο Πουέντε. Το 1977 το άλμπουμ του «Amancer» τού έφερε και το Γκράμι. Το 1999 κυκλοφόρησε με την ετικέτα της Rhino τη συλλογή «The Mongo Santamaria Anthology 1958-1995». Ο Πάντσο Σάντσες, σε μια συνέντευξή του στο «Rolling Stone», έλεγε: «Έχω δύο γιους, τον Μόνγκο και τον Τίτο. Ξέρεις τι σημαίνει να βαφτίζεις τα παιδιά σου με ονόματα ανθρώπων που σέβεσαι τόσο πολύ; Ό,τι έχω κάνει στη ζωή μου, οφείλεται σε αυτούς τους δύο». Εδώ και λίγα χρόνια ο Σανταμαρία είχε απομακρυνθεί από τη μουσική σκηνή και περνούσε τον καιρό του ανάμεσα στη Νέα Υόρκη και το Μαϊάμι, κοντά στις οικογένειες των έξι παιδιών του.