ΔΙΚΤΥΟ

"Πάγωσε" η τσιμινιέρα…

Β.Χ.

Όχι, δεν πρόκειται περί της παγωμένης τσιμινιέρας του τραγουδιού, που "βρικολάκιασε" μαζί με την προ-σοσιαλιστική εποχή της χώρας, αλλά περί των εισόδων των περίλαμπρων κτιρίων του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας, οι εργάτες του οποίου επέλεξαν, όπως σε κάθε καλλιτεχνική σεζόν, να παίξουν το ίδιο έργο. Με την ίδια σκηνοθετική γραμμή, το ίδιο σενάριο, το ίδιο σκηνικό.

Δίωρες στάσεις εργασίας στις πρωινές πρόβες, τρίωρες στις απογευματινές και δεκάλεπτες μετά το τρίτο κουδούνι των παραστάσεων, διότι διεκδικούν και πάλι αυξήσεις, 12μηνες συλλογικές συμβάσεις, επιδόματα, περισσότερες παραγωγές, περισσότερες παραστάσεις, περισσότερους ρόλους, περισσότερη δουλειά, περισσότερα λεφτά…

…στο ίδιο έργο θεατές

Και η διεύθυνση του Κρατικού Θεάτρου- όπως όλες οι διευθύνσεις των τελευταίων ετών ανεξαρτήτως προσώπων - κωφεύει, αρνείται τις διαπραγματεύσεις και ατύπως δηλώνει εκείνο το διαχρονικόν "ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος" και ύστερα πάλι στάσεις εργασίας και ξανά πρεμιέρα "αγωνιστικών κινητοποιήσεων". Όχι πως θα επικαλεστούμε το επίσης παρωχημένο περί "θεάτρου για την ψυχή μας", όχι πως θα υπενθυμίσουμε το ρεβιζιονιστικό "ίδια είναι τα αφεντικά, δεξιά κι αριστερά", όχι πως, αλλά τώρα που και ο Κουν πέθανε και ο Μαρξ επίσης και - μεταξύ μας - κανείς δεν προτίθεται να ερμηνεύσει τον ρόλο τού… Σταχάνωφ, ουδείς και εξ ημών (των θεατών) αρέσκεται να παρακολουθεί αενάως το ίδιο έργο, που ατέχνως ερμηνεύεται…