Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Κόσμος :: Επιστημονική είδηση

( το... καμπ ντέιβιντ των ίνκας :: 19-03-2003) 

Το… Καμπ Ντέιβιντ των Ίνκας

Η μυστηριώδης πόλη Μάτσου Πίτσου ίσως ήταν ένα εξοχικό του αυτοκράτορα

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΕΤΙΝΑΚΗΣ

Ορισμένα ευρήματα που ανακαλύφθηκαν ξεχασμένα στα υπόγεια του Μουσείου του Γέιλ γίνεται προσπάθεια να εξεταστούν με δεύτερη ματιά και οι αρχαιολόγοι έχουν αρχίσει να αναθεωρούν τις απόψεις τους για τη σημασία της Μάτσου Πίτσου, της πιο διάσημης «χαμένης πόλης» των Ίνκας.

Η επανεξέταση του ζητήματος έρχεται κάπου 90 χρόνια μετά τα ευρήματα που είχε ανακαλύψει ο εξερευνητής Χιράμ Μπίγαμ, ο οποίος κατόρθωσε να ανοίξει δρόμο ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση στον ορεινό όγκο των Άνδεων του Περού και να φέρει στο φως μια ονειρική άποψη του προκολομβιανού παρελθόντος της περιοχής.

«Χαμένη πόλη»

Εκεί, κρυμμένη μέσα στο χιόνι και στα σύννεφα, ήταν η Μάτσου Πίτσου. Μπροστά στα μάτια του, αναδύθηκαν μέσα από μια πράσινη ζούγκλα εγκατάλειψης οι αυτοκρατορικές πέτρες που εμπόδιζαν τους αδιάκριτους επισκέπτες και τους περίεργους εξερευνητές να πλησιάσουν στη μυστικιστική ατμόσφαιρα της «χαμένης πόλης». Ο όρος «χαμένη πόλη», που τον μετέδωσε στον κόσμο ο Μπίγαμ, ήταν ένα μαγικό ελιξίριο που κέντριζε τη φαντασία των ρομαντικών, των εξερευνητών και των αρχαιολόγων εκείνη την εποχή, δηλαδή το καλοκαίρι του 1911. Και ο ριψοκίνδυνος Μπίγαμ έδειχνε να προσωποποιεί το πνεύμα της περιέργειας και το κουράγιο που οδηγούσε με επιτυχία σε ανακαλύψεις ενός ξεχασμένου παρελθόντος.

Μάτσου Πίτσου. Ομάδα ειδικών υποστηρίζει ότι έχει εξιχνιάσει το μυστήριο, απομυθοποιώντας σε μεγάλο βαθμό τον θρύλο της πόλης των Ίνκας

Η ανακάλυψη της Μάτσου Πίτσου αποδείχτηκε πολύ πιο εύκολη από την επίλυση του μυστηρίου της θέσης που κατείχε στην Αυτοκρατορία των Ίνκας, με τον αναμφισβήτητο πλούτο και ισχύ ώς την εποχή που έφτασαν οι Ευρωπαίοι. Η εντυπωσιακή αρχιτεκτονική παραμένει άλυτο μυστήριο, μια και δεν γνωρίζουμε ακόμα ποιοι ακριβώς κατοικούσαν σ' αυτή την απομονωμένη περιοχή και για ποιο λόγο.

Ο Μπίγαμ, ιστορικός στο Γέιλ, είχε κάνει τρεις υποθέσεις, που αποδείχτηκαν όμως και οι τρεις λαθεμένες. Μία πιο πρόσφατη έρευνα πριν από μερικά χρόνια από ομάδα ειδικών υποστηρίζει πως έχει εξιχνιάσει το μυστήριο σε μεγάλο βαθμό, απομυθοποιώντας τον θρύλο της Μάτσου Πίτσου.

Η φαντασμαγορική περιοχή δεν ήταν ακριβώς αυτό που κατά τον Μπίγαμ αποτελούσε το ιστορικό λίκνο των Ίνκας και το τελευταίο οχυρό στον αγώνα τους εναντίον των Ισπανών κατακτητών τον 16ο αιώνα. Ούτε ήταν ο απαγορευμένος ιερός τόπος θυσιών όπου κατοικούσαν αφιερωμένες κόρες, οι αποκαλούμενες Παρθένες του Ήλιου, μαζί με ιερείς που λάτρευαν τον θεό Ήλιο. Σύμφωνα με τη νέα προσγειωμένη θεωρία, η Μάτσου Πίτσου δεν ήταν παρά ένα από τα πολλά ιδιωτικά καταφύγια του αυτοκράτορα, και ειδικότερα, το πιο προσφιλές εξοχικό παλάτι όπου κατέφευγε πολλές φορές για να αναπαυθεί με την πολυμελή οικογένειά του. Ήταν αυτό που οι σύγχρονοι αρχαιολόγοι αποκαλούν «Καμπ Ντέιβιντ» της εποχής, με όλες τις αναλογίες σε μέγεθος, αρχιτεκτονική και πλούτο.

Οι μελέτες

Ιέρειες του Ήλιου. Οι απόγονοι των Ίνκας διατηρούν τη θρησκεία των προγόνων τους. Παλαιότερη θεωρία ήθελε το Μάτσου Πίτσου πόλη ιερή αφιερωμένη στον θεό Ήλιο

Την άποψη αυτή υποστηρίζει και η σύγχρονη έκθεση που πραγματοποιείται αυτές τις ημέρες στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πιμπόντι, στο Γέιλ, με τίτλο «Μάτσου Πίτσου: Αποκαλύπτοντας το μυστήριο των Ίνκας», που θα μεταφερθεί στις αρχές Μαΐου στο Λος Άντζελες κι από κει σε πολλές αμερικανικές μεγαλουπόλεις. Η νέα προσέγγιση στην απαγορευμένη πόλη, υποστηρίζουν οι Αμερικανοί ειδικοί, βασίζεται σε ενδελεχή μελέτη ισπανικών νομικών εγγράφων του 16ου αιώνα, στην επανεξέταση πολλών ευρημάτων από πηλό, μπρούντζο, κοσμημάτων και εργαλείων, καθώς και σκελετών που είχαν βρεθεί στα ερείπια της αυτοκρατορικής πόλης. Πολλά από αυτά τα ευρήματα αποτελούσαν έναν ξεχασμένο θησαυρό από την εποχή που ο Μπίγαμ τα είχε στείλει στις ΗΠΑ για να παραμένουν καλά αποθηκευμένα επί δεκαετίες στα υπόγεια του Μουσείου. Πολλά από τα αντικείμενα αυτά ήταν καλά τυλιγμένα σε εφημερίδες του 1920, ώσπου πριν από μερικά χρόνια προκάλεσαν το όψιμο ενδιαφέρον των αρχαιολόγων.

LINK:

* http://www.peabody.yale.edu/