ΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ της δίκης της 17 Νοέμβρη

ΜΑΤΙΝΑ ΗΡΕΙΩΤΟΥ

Την απόρριψη της ένστασης, περί αρμοδιότητος του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων να δικάσει την υπόθεση της 17Ν, αποφάσισε το δικαστήριο. Μετά τις δευτερολογίες των συνηγόρων υπεράσπισης όμως, και πριν από την έκδοση της απόφασης, ο Δημήτρης Κουφοντίνας που πήρε τον λόγο επιχειρηματολόγησε υπέρ του πολιτικού χαρακτήρα της δράσης και των εγκλημάτων της τρομοκρατικής οργάνωσης.

Το μανιφέστο Κουφοντίνα

Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑΣ: Κύριε Πρόεδρε, υπήρξε άραγε ποτέ στη σύγχρονη Ελλάδα πολιτικό έγκλημα; Φαίνεται ότι στις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα - για να περιοριστώ μόνο εκεί - δεκαετίες κατά σειρά δικτατοριών, πολέμων, εμφυλίων, μετεμφυλιακής τρομοκρατίας, χούντας δεν διεπράχθη ούτε ένα πολιτικό έγκλημα! Ειδικά δικαστήρια, κατοχικά δικαστήρια, στρατοδικεία και πάλι ξανά ειδικά δικαστήρια δίκασαν, δικάζουν και θα δικάζουν και στο μέλλον, όπως φαίνεται, ζωοκλέφτες, ληστές, σφαγείς, κατασκόπους, κακοποιούς, δολοφόνους, κοινούς εγκληματίες, τρομοκράτες, με ειδικούς νόμους για τη ληστεία, τη ζωοκλοπή. Με τους νόμους των Ιταλών και Γερμανών κατακτητών! Με το Γ' Ψήφισμα του '46, με το 375 περί κατασκοπείας του Μεταξά, με το 509 από το '47 έως τη Μεταπολίτευση! Με δυο απόπειρες επιβολής έκτοτε ειδικών νόμων κι έναν τρίτο, αυτό με τον οποίο δικαζόμαστε, ψηφισμένο από 19 βουλευτές. Ένα τέταρτο, δρακόντειο να επέρχεται, για να εναρμονίσει το νομικό πλαίσιο της χώρας μας, με το τρομο-μοντέλο της νέας τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Η σύλληψη του Έλληνα φοιτητή στο Λονδίνο δείχνει το ζοφερό μέλλον. Τότε κανένα πολιτικό έγκλημα δεν έγινε στην Ελλάδα αυτές τις δεκαετίες; Άραγε δεν υπήρχαν όλα αυτά τα χρόνια η υποκειμενική, η αντικειμενική, η μικτή θεωρία; Υπήρχαν.

Κι όμως βρέθηκαν μόνο μια φορά όλα αυτά τα χρόνια τρεις δικαστές: Αλεξόπουλος, Βοάλας, Σαρτζετάκης, το '76, που χαρακτήρισαν κάποιον ως πολιτικό εγκληματία. Για να διωχθούν όμως πάραυτα από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μπλέτσα, ο οποίος ατενίζοντας το παρελθόν προφήτευσε το μέλλον «αναγνωρίζοντας» - λέω τη φράση του - «την ανάγκη αυστηρότερου του προβλεπομένου υπό τον ποινικό νόμο κολασμού. Μόνο μία πρωτοδίκης τότε τόλμησε να σηκώσει φωνή διαμαρτυρίας στη δίωξη των ισοβίων δικαστών διασώζοντας την τιμή του Δικαστικού Σώματος. Φυσικά ασκήθηκε δίωξη εις βάρος της!

Άκουγα την Πολιτική Αγωγή να μιλά κατά κανόνα με μια ξύλινη γλώσσα και αναρωτιόμουν: Αν μεταδιδόταν τηλεοπτικά ή ραδιοφωνικά η συνεδρίαση, πώς θα μπορούσαν να πείσουν τον ελληνικό λαό, ότι η 17Ν δεν ήταν πολιτική οργάνωση, ότι η δράση της δεν ήταν πολιτική δράση και αν αυτή η δράση δεν συνιστά πολιτικό έγκλημα - όπως το λέτε στη γλώσσα σας - τότε τι είναι πολιτικό έγκλημα; Θα υπάρξει άραγε πολιτικό έγκλημα ποτέ στην Ελλάδα; Πριν πω γιατί κατά τη γνώμη μου η δράση της 17Ν ήταν πολιτική, θα ανοίξω μια μικρή παρένθεση για ένα προσωπικό θέμα.

Η διαστρέβλωση και για μένα, όπως και για όλους τους κατηγορούμενους της 17Ν, είναι στην ημερήσια διάταξη. Όμως σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνά κάθε όριο, ακόμα και από σοβαρούς κατά τεκμήριο ανθρώπους. Έκανα μια δήλωση πριν από μέρες όπου υποστήριξα ότι ο ιστορικός του μέλλοντος θα τοποθετήσει αυτή τη δίκη - τηρώντας βέβαια τις αναλογίες, όπως ρητά ανέφερα - δίπλα στις δίκες αγωνιστών του 1821, του Εμφυλίου, της χούντας. Η δήλωση ήταν ξεκάθαρη: Αναφερόμουν στον παρόμοιο τρόπο με τον οποίο όλες οι εξουσίες αντιμετώπισαν λαϊκούς αγωνιστές σε όλες τις εποχές, χαρακτηρίζοντάς τους με τα ίδια πανομοιότυπα λόγια. Σε καμία περίπτωση δεν έβαλα τον εαυτό μου δίπλα στον Κολοκοτρώνη, ή τη 17Ν δίπλα στο παράνομο ΚΚΕ. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε το μικρό με το μεγάλο.

Ίδια αντιμετώπιση με τον Κολοκοτρώνη!

Τι έχουν να πουν όμως οι επικριτές μας όταν ο Ηλίας Ηλιού παραλληλίζει στη Βουλή, τέλος του '76, τον Μάρθρου με τον Μπλέτσα; Εισαγγελείς και οι δύο, ο πρώτος κατά τη δίκη Κολοκοτρώνη - Πλαπούτα, ο δεύτερος στην υπόθεση Πόλε, καθώς και τον Κολοκοτρώνη με τον Πόλε, λέγοντας μάλιστα ότι «οι αιώνες αντιγράφουν αλλήλους». Βέβαια άλλο Κολοκοτρώνης, άλλο Πόλε και άλλο Κουφοντίνας. Η αντιμετώπισή τους όμως από την εξουσία ήταν παρόμοια. Ερχόμαστε στο ερώτημα: Τι ήταν η 17Ν; Γιατί δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: Είτε ήταν μια συμμορία ληστών και εγκληματιών - όπως ισχυρίζεται η Πολιτική Αγωγή - είτε μια ένοπλη επαναστατική Οργάνωση, απλών λαϊκών αγωνιστών, όπως απ' την πρώτη στιγμή και επίμονα ισχυριζόταν η ίδια. Ας δούμε επί τροχάδην τι έπραξε, τι επεδίωκε και τι επέτυχε.

Πώς έπληξε δηλαδή τα έννομα πολιτικά αγαθά, όπως τα ονομάζετε στη γλώσσα σας. Δύο ήταν οι κύριοι άξονες της δράσης της 17Ν. Ο αντι-ιμπεριαλιστικός και ο αντι-καπιταλιστικός. Όσον αφορά τις αμερικάνικες ενέργειες, οι οποίες αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος των ενεργειών της 17Ν, τα κίνητρα είναι προφανή. Για οποιονδήποτε ζει σ' αυτή τη χώρα, γνωρίζει την πρόσφατη ιστορία και βλέπει τις συνεχείς επεμβάσεις στη χώρα μας αλλά και στον κόσμο ολόκληρο. Όσον αφορά τη δεύτερη κατηγορία τις αντι-καπιταλιστικές ενέργειες, αυτές αποτελούσαν απάντηση στη βία των οικονομικών σχέσεων και στα εγκλήματα της κυρίαρχης ελίτ, σε βάρος του λαού και της χώρας.

Νομιμοποιούνταν στη λαϊκή συνείδηση γιατί - εκτός των άλλων - εκλαμβάνονταν και ως πράξεις απόδοσης δικαιοσύνης, σε μια κοινωνία όπου είναι ολοφάνερη η ύπαρξη μιας ιδιαίτερης περιχαρακωμένης χώρας μέσα στη χώρα μας, της χώρας των ισχυρών όλων των εξουσιών, όπου επικρατεί ένα ιδιόμορφο καθεστώς ετεροδικίας και όπου κατά κανόνα επικρατεί ατιμωρησία για κάθε είδους εγκλήματα, από τα ελαφρότερα μέχρι τα πιο βαριά. Οι μόνοι νόμοι που κυριαρχούν εκεί, είναι ο νόμος της σιωπής και της ανοχής στην καταβρόχθιση του κοινωνικού πλούτου.

Ανέφερε ο κ. Μαρκής το νομικό επιχείρημα, ότι ισχύει η ποινή των ισοβίων για κατάχρηση του δημοσίου χρήματος. Φαίνεται όμως ότι στην Ελλάδα ουδείς καταχράται δημόσιο χρήμα, γιατί ουδείς έχει καταδικαστεί ποτέ γι' αυτό. Επειδή κάποιοι μίλησαν για λήσταρχους, ας τους αναζητήσουν στα άγρια και φιλόξενα βουνά της Εκάλης και στα ορεινά λημέρια των σαλέ της Ελβετίας! Περίσσεψε υποκρισία σ' αυτή την αίθουσα! Τι επεδίωκε όμως με τη δράση αυτή η 17Ν; Συμφωνώ με την άποψη του κ. Εισαγγελέα, το δηλώσαμε άλλωστε απ' την πρώτη στιγμή: την ανατροπή αυτής της καθεστηκυίας τάξεως, αυτού του εγκληματικού, σάπιου και διεφθαρμένου καθεστώτος και την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνικής οργάνωσης, σοσιαλιστικής, όπου το κεντρικό χαρακτηριστικό θα είναι η ίση πολιτικοκοινωνική αξία των πολιτών, μέσα σε μια ποικιλόχρωμη ανθρωπότητα.

Ας δούμε όμως και μια άλλη διάσταση της δράσης της 17Ν, δηλαδή το πώς έπληξε με δυο λόγια, αυτό που λέτε το βασικό έννομο πολιτικό αγαθό αν δεν κάνω λάθος. Είναι γνωστό, ότι όλα τα καθεστώτα χρησιμοποιούν την ωμή βία μόνο ως έσχατο μέσον. Βασίζονται κυρίως στη δημιουργία μέσω των θεσμών και των μηχανισμών που διαθέτουν, ενός κλίματος απο-πολιτικοποίησης, παθητικότητας, αδράνειας, αποπροσανατολισμού του λαού με ταυτόχρονη καλλιέργεια της εικόνας του κράτους ως παντοδύναμου και άτρωτου, έναντι του οποίου κάθε δυναμική δράση είναι αναποτελεσματική και μάταιη. Η 17Ν με την παρουσία της επί 27 χρόνια και με τη δράση της επέφερε ισχυρά πλήγματα σ' αυτή την εικόνα, αποκαλύπτοντας τις αδυναμίες του πολιτικο-οικονομικού συστήματος και αποδεικνύοντας ότι είναι δυνατό να χτυπηθεί αποτελεσματικά.

Εισπράτταμε τη σύμφωνη γνώμη της κοινωνίας

Τι πέτυχε η 17Ν: Αυτό που σας εξέθεσε στην πρωτομιλία του ο κ. Καρύδης, παρουσιάζοντας μία δημοσκόπηση - ανάμεσα σε πολλές που υπάρχουν - η οποία διενεργήθηκε όμως υπό δυσμενέστατες συνθήκες για την Οργάνωση το 2001 και όπου το 3,1% του ελληνικού λαού έχει θετική γνώμη, ενώ ένα 13,5% συνολικά αρνείται να απαντήσει για ευνόητους λόγους. 3,1% σε πανελλαδική κλίμακα, το οποίο υπερδιπλασιάζεται μάλιστα, φτάνει ώς το 7,4% στις πιο φτωχές περιοχές της χώρας, ενώ στη νεολαία εκτοξεύεται στο 8,3%. Ένας στους 10 νέους συμφωνεί με τη 17Ν! Αυτή τη συμφωνία ενός μέρους της κοινωνίας εισπράτταμε και συνεχίζαμε τη δράση μας. Αυτή η απήχηση που είναι και ο σκοπός κάθε πολιτικής δράσης, είναι που εξηγεί και τη λυσσαλέα ολομέτωπη επίθεση διαβολής, διαστρέβλωσης, ψεύδους, συκοφαντίας και εκδικητικότητας εναντίον μας. Επίθεση ενορχηστρωμένη από κρατικά και υπερκρατικά κέντρα, με σκοπό την πολιτική ήττα όχι απλά της 17Ν, αλλά και της επαναστατικής άποψης συνολικά. Η 17Ν λοιπόν από τη δράση της, τις επιδιώξεις της, τα αποτελέσματα της δράσης της και την απήχηση, ήταν μια καθαρά πολιτική Οργάνωση της επαναστατικής Αριστεράς. Και εσείς είστε πολιτικά και ιστορικά το κατ' εξοχήν αρμόδιο Δικαστήριο για να δικάσει κατηγορούμενους για τη 17Ν, να διαπλάσει και πάλι έναν ειδικό νόμο, ανεξάρτητα αν έχουμε εδώ μπροστά μας ένα από εκείνα τα μικρά, ιδιότροπα παιχνιδάκια που σκαρώνει η ιστορία, δηλαδή να εφαρμόζουν έναν ειδικό νόμο, άνθρωποι που ενδεχομένως διαφωνούσαν με τέτοιες διαδικασίες.