Η ψηφιακή μεραρχία επιτίθεται!

Το πρώτο δικτυακό πολεμικό σύστημα, «όπλο» των Αμερικανών

ΛΟΥΚΑΣ ΔΗΜΑΚΑΣ

Καθ' οδόν προς τη Βαγδάτη είναι ο Αμερικανός… «ψηφιακός στρατιώτης» και η «ψηφιακή» μεραρχία, έτοιμοι για την πιο δύσκολη, ίσως, φάση της νέας «Καταιγίδας». Το «ψηφιακό πεδίο μάχης» και ο «ψηφιακός στρατιώτης» είναι ορισμένοι από τους πιο διάσημους φουτουριστικούς όρους που αναφέρονται στις μελλοντικές εξελίξεις στην πολεμική τεχνολογία.

Όμως, από ό,τι φαίνεται, «το μέλλον είναι πια εδώ» και, σύμφωνα με την έγκυρη αμυντική επιθεώρηση «Defense News», η πρώτη ψηφιοποιημένη μεραρχία του αμερικανικού στρατού, η 4η Μεραρχία Πεζικού, με έδρα το Φορντ Χουντ του Τέξας, βρίσκεται στο Κουβέιτ, αναμένοντας να πάρει μέρος στην ταχέως επερχόμενη επίθεση. Η μεραρχία αυτή διαθέτει ψηφιοποιημένα άρματα μάχης Abrams Μ1Α2 SEP και το σύστημα διοίκησης FBCB2, ό,τι πιο προηγμένο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε μάχες - κυρίως εντός πόλεων. Ένα σύστημα που φέρνει τις φίλιες δυνάμεις… πιο κοντά, ώστε να γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί αλλά και τι… βλέπει η αριστερά της.

Σύμφωνα με τον αμυντικό αναλυτή Κωνσταντίνο Γρίβα, η μεραρχία αυτή είναι το πρώτο δικτυακό οπλικό σύστημα στην Ιστορία. Ο Κ. Γρίβας υποστηρίζει ότι η «μονάδα αυτή θα είναι λάθος να θεωρηθεί ως ένα απλό άθροισμα στρατιωτών, αρμάτων μάχης και όπλων. Αντίθετα, είναι ένα ενιαίο οπλικό σύστημα, ένα 'σύστημα συστημάτων' (system - of - systems, όπως λένε οι Αμερικανοί), το οποίο ενοποιείται διαμέσου του πληροφορικού δικτύου FBCB2». Το σύστημα αυτό επιτρέπει στους στρατιώτες - και εδώ είναι το νέο στοιχείο - να γνωρίζουν τη θέση των φίλων και των εχθρών και τους διευκολύνει να ανταλλάσσουν δεδομένα μέσω των επικοινωνιακών τους συσκευών. Με απλά λόγια, η εικόνα που έχει ένας στρατιώτης ή ένα άρμα μάχης μεταφέρεται αυτόματα και στους υπόλοιπους στρατιώτες και τα οχήματα. Η ικανότητα αυτή, αφενός μεν βελτιώνει σημαντικά την ταχύτητα αντίδρασης στις εξελίξεις και τη συνολικότερη μαχητική ικανότητα της μονάδας, αφετέρου δε περιορίζει σημαντικά τους κινδύνους προσβολής φίλιων τμημάτων. Υπενθυμίζεται ότι τα φίλια πυρά ήταν ο κύριος παράγοντας απωλειών των συμμαχικών δυνάμεων στην «Καταιγίδα της Ερήμου» το 1991.

Η ψηφιακή ενοποίηση των στρατιωτών και η δυνατότητα να γνωρίζει ο καθένας πού βρίσκονται και τι κάνουν οι σύντροφοί του ενδέχεται να αποδειχθεί παράγοντας κρίσιμης σημασίας, σε περίπτωση που οι αμερικανικές δυνάμεις εμπλακούν σε αγώνα μέσα σε πόλεις, δεδομένου ότι η συνοχή των μονάδων και ο συντονισμός των επιχειρήσεων μέσα σε πόλεις είναι σχεδόν αδύνατος και μια συμβατική μεραρχία θα διασπαστεί σε μικρές ασυντόνιστες ομάδες που θα δεν ξέρει η μία τι κάνει η διπλανή της.

Η έφοδος στη Βαγδάτη

Οι πληροφορίες που φθάνουν από πολλές πλευρές στο ελληνικό Πεντάγωνο θέλουν τα 250 άρματα της 3ης Μεραρχίας να φθάνουν πρώτα στη Βαγδάτη από το ΝΑΤΟ, ενώ, παράλληλα, θα κινείται η 1η εκστρατευτική δύναμη των πεζοναυτών των ΗΠΑ, με 70.000 Αμερικανούς και 25.000 Βρετανούς. Στον Νότο θα εξασφαλισθούν αμέσως η πόλη Βασόρα και το λιμάνι Ουμ-Κασρ, ως βάσεις ανεφοδιασμού. Η έφοδος σε αυτές τις περιοχές θα γίνει κυρίως με ελικόπτερα «Απάτσι» Lonbow.

Το κόστος του πολέμου για τις ΗΠΑ υπολογίζεται σε 50-55 δισ. δολάρια - το 1991 το κόστος ήταν 61 δισ. δολ., αλλά τότε κινητοποιήθηκαν 500.000 στρατιώτες έναντι 250.000 τώρα. Οι Αμερικανοί υπολογίζουν ότι θα χρειασθούν επιπλέον 60-80 δισ. δολ. για την «επόμενη ημέρα».