Μεθεόρτια…

ΕΛΕΝΑ ΑΚΡΙΤΑ

- Πήγε το παιδί σχολείο μετά τις διακοπές;

- Στο χέρι του ήτανε;

- Πώς πήγε;

- Με τα μούτρα μέχρι το πάτωμα.

- Άγριο πράμα ύστερα από δεκαπέντε μέρες διακοπές.

- Λίγα λες. Σαν τον βαρυποινίτη που γυρίζει στον Κορυδαλλό ύστερα από πενταήμερη ήτανε το βαριόμοιρο.

- Δεν του είπες τίποτα να του δώσεις κουράγιο;

- Για ρίξε μια καλή ιδέα.

- Ότι θα μάθει γράμματα, να γίνει ένας χρήσιμος πολίτης.

- Δεν λέω εγώ αηδίες στο παιδί μου. Ό,τι χαζά πεις σήμερα, σε πεντέξι χρόνια, εκεί προς εφηβεία μεριά, θα στα γυρίσει στη μούρη.

- Ότι θα ξαναδεί τους φίλους του;

- Αυτό το δοκίμασα δειλά δειλά. Ξέρεις τι μου είπε; "Πρέπει να φάω στη μάπα οχτώ ώρες μάθημα για να ξαναδώ τους φίλους μου; Δεν τους φωνάζουμε Σαββατοκύριακο σπίτι;".

- Δίκιο έχει.

- Αυτό τού είπα κι εγώ. Δίκιο έχεις, παιδί μου. Δίκιο βουνό. Κανένα νορμάλ παιδί στον πλανήτη δεν θέλει να επιστρέψει στο σχολείο. Κανένα νορμάλ παιδί στον πλανήτη δεν θέλει να παρατήσει το παιχνίδι, το γέλιο, το "κοιμάμαι όποτε θέλω, ξυπνάω όποτε θέλω", για να χώσει τη μυτούλα του, ώρες ατέλειωτες σε κλάσματα και Πελοποννησιακούς, σε επιθετικούς προσδιορισμούς, νησιωτικές συστάδες και χερσονήσους. Αυτό του είπα. Έχεις δίκιο, μάτια μου, του είπα.

- Αντιπαιδαγωγικό.

- Αντιπαιδαγωγική η αλήθεια; Από πότε; Δηλαδή πρέπει να αισθάνεται το παιδί μου ούφο επειδή δεν θέλει να πάει σχολείο; Εδώ εγώ, κοτζάμ γυναίκα, που υποτίθεται ότι μπορώ και να εκλογικεύσω πέντε στοιχειώδη, ένα α βου α βα, και σέρνοντας - καρασέρνοντας - πήγα στη δουλειά. Όχι το δεκάχρονο. Μπήκα στο γραφείο - όλοι οι συνάδελφοι μες στην πλερέζα και το πένθος. Λες και τους αποδεκατίσανε τη μισή οικογένεια. Ο ένας με ημικρανίες, της άλλης η πίεση στα τάρταρα, ο τρίτος ταχυκαρδίες, ο προϊστάμενος το στομάχι κόμπος, ο υφιστάμενος αλλεργική ρινίτιδα που τον πιάνει κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Το 'ψαξε ο άνθρωπος, άκρη δεν βρήκε. Μεθεόρτιο στρες, του είπανε. Αυτό το μεθεόρτιο το άτιμο μας τσάκισε άπαντες.

- Κι εγώ το 'χω πάθει αυτό.

- Γιατί να μην το πάθεις κι εσύ αυτό; Στο πηγάδι κατούρησες; Επιστήμονες άνθρωποι, αγάπη μου, και σου το λένε ευθαρσώς. Λαχταράμε τόσο τις γιορτές, ποντάρουμε ψυχικά τόσα στις γιορτές, επενδύουμε τόσο στις γιορτές - που μετά σου 'ρχεται μια ανία, μια καθημερινότητα, μια πληξάρα, ένα μπες - βγες άνευ ουσίας - σου 'ρχεται εκεί και σε βαράει στο δόξα πατρί και δεν μπορείς να πάρεις ανάσα ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος ο ενήλικας, ο συγκροτημένος που ξέρει να βάζει και πέντε προτεραιότητες στη σειρά. Όχι το παιδάκι.

- Τους είχανε βάλει και μαθήματα για τα Χριστούγεννα;

- Όχι θα τους αφήνανε. Τα καλά τα δικά μας, κούκλα μου. Που μας φορτώνανε τον σκασμό και μας λέγανε καπάκι και το φαιδρό "λίγα λίγα θα τα κάνετε στις διακοπές". Μπράβο, γελάσαμε, βρε κορίτσια. Ότι και καλά θα σηκωθεί το παιδάκι και θα κάνει αριθμητική παραμονή Χριστουγέννων. Έκθεση ανήμερα. Γεωγραφία λίγο πριν από το ρεβεγιόν. Ιστορία Πρωτοχρονιά.

- Δεν τα έκανε έτσι;

- Γιατί, εσύ έτσι τα έκανες; Εγώ έτσι τα έκανα; Τελευταία στιγμή, στην ύστατη μιλάμε, στο παρά πέντε, στο σημείο μηδέν, στη ζώνη του λυκόφωτος, τότε δεν τα μπουρδουκλώναμε όλα; Η μανούλα μου κόντευε κάθε φορά να πάθει έμφραγμα. "Πότε θα διαβάσεις, πότε θα γράψεις, πότε θα φτιάξεις τη σάκα σου;".

- Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

- Εμένα θα μου πεις; Δεκαετίες ήρθανε και φύγανε, η ζωή άλλαξε, η τεχνολογία έφερε τα πάνω - κάτω, ο πλανήτης καταστρέφεται, αλλά μερικές αξίες παραμένουν σταθερές. Όπως η μουργέλα ενός παιδιού παραμονή σχολείου.

- Εγώ τα ξέχναγα όλα όσα είχα μάθει.

- Ναι, γιατί οι άλλοι τα θυμόντουσαν. Με τα χίλια ζόρια κάτσαμε να κάνουμε επανάληψη στα γαλλικά δι' αρχαρίους. Repetition, μη χέσω. Le - la, πληθυντικός les. Un - une, πληθυντικός des. Un garcon, une fille. Το συγκεκριμένο garcon αλλού ντ' αλλού το μυαλουδάκι του. Σε παιχνίδια, και κυνηγητά, και γέλια, και χαρές. Κι εγώ η σκύλα κολλημένη στα άρθρα. Άντε κουράγιο, καμάρι μου, άντε μισή ωρίτσα ακόμα, καμάρι μου, άντε να κλίνουμε και τα βοηθητικά ρήματα και καθαρίσαμε, καμάρι μου. Εδώ, συγκεντρώσου να τελειώνουμε. Λες κι εγώ συγκεντρωνόμουνα στην ηλικία του. Λες κι εγώ συγκεντρώνομαι στην ηλικία ΜΟΥ.

Χτίκιασε το έλατο στο σαλόνι. Όλο λέω να το ξεστολίσω κι όλο δεν μου κάνει καρδιά. Έχω αρπαχτεί από τις μπάλες, τα αγγελάκια, από τα τεχνικολόρ ψήγματα των Χριστουγέννων που φύγανε. Ξέρεις τι έκανα, μόλις έβαλα το παιδί για ύπνο;

- Ό,τι κι εγώ. Άνοιξες το ημερολόγιο.

- Άνοιξα το ημερολόγιο. Πότε πέφτει Καθαρή Δευτέρα, πότε 25η Μαρτίου, πότε Πάσχα.

- Κουράγιο. Το τσεκάρισα κι εγώ. Κοντά πέφτει το Πάσχα.

- Το Πάσχα πέφτει κοντά. Η ερχόμενη Δευτέρα πέφτει μακριά, αγάπη μου. Πολύ μακριά…