Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ελλάδα :: Συνέντευξη-πληροφορία

( «ο πόλεμος δεν έχει σταματήσει» :: 01-03-2003) 

Η Αυστριακή γιατρός - ογκολόγος δρ Εύα-Μαρία Χόμπικερ μιλά για την τραγική κατάσταση

«Ο πόλεμος δεν έχει σταματήσει»

Από το 1991 οι καρκίνοι στη Βασόρα εξαπλασιάστηκαν

ΓΙΑΝΝΗΣ Ε. ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

Πίσω από τις πολεμικές κραυγές, πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας, παίζεται ένα απίστευτο δράμα, κυρίως στον Νότο του Ιράκ, στην τραγική Βασόρα, το οποίο αποκαλύπτει στα «ΝΕΑ» η δρ Εύα-Μαρία Χόμπικερ, Αυστριακή γιατρός-ογκολόγος, υπεύθυνη προγράμματος αντιμετώπισης καρκίνων σε βρέφη, παιδιά και μητέρες, που θα εφαρμοστεί με βάση δωρεές, κυρίως από τη Γερμανία και την Αυστρία.

Τα παιδιά. Το εμπάργκο έβαλε φραγμό και στις θεραπείες για τον καρκίνο

«Επιστρέφω στη Βιέννη - σήμερα Σάββατο - και έχω ακόμα στα αυτιά μου σειρήνες και βομβαρδισμούς. Τρεις μέρες έμεινα εκεί. Και μέτρησα κάπου επτά φορές να σείεται από βομβαρδισμούς ή το ξενοδοχείο όπου έμενα ή το νοσοκομείο. Δεν καταλαβαίνω αυτούς που λένε ότι ο πόλεμος δεν ξεκίνησε. Στη Βασόρα, με το 75% των κτιρίων να είναι κατεστραμμένα, ο πόλεμος δεν σταμάτησε ποτέ από το '91".

Την είχα δει την περασμένη Κυριακή, πριν φύγει για τη Βασόρα. Αλλά στο δεύτερο ραντεβού, χθες το πρωί, μετά την επιστροφή της, είδα μία γυναίκα αλαφιασμένη. «Από το '91 που άρχισαν οι βομβαρδισμοί, οι καρκίνοι… εξαπλασιάστηκαν στη Βασόρα. Το κακό είναι ότι πλήττουν βρέφη, παιδιά και μητέρες. Το χειρότερο είναι ότι μέχρι τώρα που μιλάμε, και επιτέλους ελπίζω ότι πέτυχα κάτι, δεν είχαν φάρμακα για να κάνουν χημειοθεραπεία! Όπως επίσης δεν υπήρχαν τα κατάλληλα μηχανήματα για ακτινοβολίες. Και να σας εξηγήσω γιατί. Το εμπάργκο έβαλε φραγμό και στις θεραπείες για τον καρκίνο, παρά το ότι προσπαθήσαμε στο παρελθόν, και εγώ και άλλοι συνάδελφοί μου, να ανανεώσουμε τον κατεστραμμένο τεχνολογικό εξοπλισμό στα νοσοκομεία.

Από το 2001 κάναμε πολύ πιο συντονισμένες ενέργειες. Ουσιαστικά, όμως, εμποδιστήκαμε από την αμερικανική κυβέρνηση για ένα ολόκληρο χρόνο στο έργο μας. Καθυστερήσαμε για 12 μήνες ένα πρώτο πρόγραμμα που προέκυψε από δωρεές στην Ευρώπη, αξίας σε πρώτη φάση 100.000 δολαρίων, με το οποίο θα αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά ορισμένες μορφές καρκίνου, π.χ. στους λεμφαδένες, για παιδιά και μητέρες.

Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι πόσοι άνθρωποι θα είχαν σωθεί ή, τουλάχιστον, επιμηκύνει τη ζωή τους… Στο τέλος, ύστερα από πολλές ενοχλήσεις στον ΟΗΕ, ακόμα και στους επιθεωρητές που βρίσκονται στο Ιράκ, μπορέσαμε να παρακάμψουμε τις αμερικανικές αντιρρήσεις. Έτσι εγκαταστήσαμε μία μονάδα αντιμετώπισης του καρκίνου στο κεντρικό νοσοκομείο της Βασόρας".

Η Εύα-Μαρία Χόμπικερ, αποφασισμένη να βοηθήσει τον κόσμο του Ιράκ, λέει ακόμα στα «ΝΕΑ», πως «το εμπάργκο δεν προκαλεί μόνον τεράστια προβλήματα στη νοσηλεία και την περίθαλψη του πληθυσμού, αλλά και στην εκπαίδευση στα Πανεπιστήμια. Απαγορεύεται ακόμα και η λειτουργία κάποιων εργαστηρίων στο Πανεπιστήμιο, στην ιατρική και τη χημεία. Και αυτό γιατί κρίνεται ότι σ' αυτά τα εργαστήρια μπορεί να γίνει… εκκόλαψη επικίνδυνων όπλων μαζικής καταστροφής"…