Τα παίζουν όλα για όλα

Τρεις Ευρωπαίοι ηγέτες αψηφούν τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις

Τόνι Μπλερ, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Χοσέ Μαρία Αθνάρ. Τρεις Ευρωπαίοι ηγέτες που ευθυγραμμίζονται με τη θέση της Ουάσιγκτον όσον αφορά το Ιράκ, αψηφώντας την κοινή γνώμη, τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις, το λαϊκό φιλειρηνικό μήνυμα. Η συνδρομή τους, όμως, στη «Συμμαχία των Προθύμων» μπορεί να αποδειχθεί ασύμφορη.

ΤΟΝΙ ΜΠΛΕΡ

Το τίμημα ίσως να είναι πολύ υψηλό

Επιμένει ότι το Ιράκ πρέπει να αφοπλιστεί με κάθε τρόπο και βλέπει τη δημοτικότητά του να σημειώνει κατακόρυφη πτώση. Το 52% των Βρετανών αντιτίθενται στη χρήση βίας για την απομάκρυνση του Σαντάμ. Και παρότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως ένας πόλεμος με την εξουσιοδότηση του ΟΗΕ βρίσκει διστακτική υποστήριξη, η βεβαιότητα του Μπλερ πως το Συμβούλιο Ασφαλείας θα υιοθετήσει ένα δεύτερο ψήφισμα, είναι παρακινδυνευμένη.

300.000 φωνές διαμαρτυρίας. Κύριος λόγος της διαδήλωσης ήταν το ναυάγιο του Prestige. Η λαϊκή οργή εναντίον του Αθνάρ, ωστόσο, ενισχύεται από τη φιλοπόλεμη στάση του έναντι του Ιράκ

Ένας πόλεμος χωρίς τον ΟΗΕ θα προκαλέσει, σύμφωνα με την «Γκάρντιαν», την εξέγερση περισσοτέρων από 100 βουλευτών των Εργατικών και θα κάνει πολλά μέλη του κόμματος να σκίσουν τις κάρτες τους. Αν μάλιστα ο πόλεμος δεν εξελιχθεί όπως ο Μπους και ο Μπλερ θέλουν να εξελιχθεί, τότε ο Βρετανός πρωθυπουργός πιθανότατα θα απομακρυνθεί. Ακόμη όμως και αν στεφθεί με «επιτυχία», ο Μπλερ θα υποχρεωθεί να αναθεωρήσει τη σχέση του με την Ευρώπη. Η Βρετανία έχει την πολυτέλεια να διαφωνεί με τη Γερμανία πάνω σ' αυτό το θέμα - αλλά μία σοβαρή σύγκρουση με τη Γαλλία θα ήταν καταστροφική. Η Ευρώπη θα χωριζόταν σε δύο στρατόπεδα, το ένα με επικεφαλής τη Γαλλία και τη Γερμανία, το άλλο με επικεφαλής τη Βρετανία, τη μεσογειακή Δεξιά και τις υπό ένταξη χώρες. Για έναν ηγέτη όπως ο Μπλερ, ο οποίος θέλει τη Βρετανία να λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, το τίμημα μπορεί να αποδειχθεί υπερβολικά υψηλό.

ΧΟΣΕ ΜΑΡΙΑ ΑΘΝΑΡ

«Το πετρέλαιο σκοτώνει στη Γαλικία και στο Ιράκ»

ΠΑΝΩ από 300.000 άνθρωποι κατέκλυσαν χθες τους δρόμους της Μαδρίτης, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την πολιτική της ισπανικής κυβέρνησης. Κύριος λόγος της διαδήλωσης ήταν το ναυάγιο του «Prestige», η πρωτοφανής οικολογική καταστροφή που προκάλεσε στις ακτές της Γαλικίας, το γεγονός ότι «ουδείς αναλαμβάνει την ευθύνη και, το χειρότερο, υπάρχει συστηματική άρνηση να συγκροτηθεί μια διερευνητική επιτροπή». Η λαϊκή οργή εναντίον του Αθνάρ, ωστόσο, ενισχύεται από τη φιλοπολεμική του στάση έναντι του Ιράκ. «Το πετρέλαιο σκοτώνει στη Γαλικία και στο Ιράκ», έγραφε ένα από τα χιλιάδες πανό.

Το Σαββατοκύριακο, ο Ισπανός πρωθυπουργός απήλαυσε, για δεύτερη φορά μέσα στους τελευταίους δύο μήνες, τη φιλοξενία του Τζορτζ Μπους. Πίσω στην πατρίδα του, ωστόσο, δημοσκόπηση της «Ελ Μούντο» δείχνει πως το αντιπολιτευόμενο Σοσιαλιστικό Κόμμα θα συγκέντρωνε, αν γίνονταν σήμερα εκλογές, το 40,2% των ψήφων έναντι 38,5% του κυβερνώντος Λαϊκού Κόμματος. Οι Ισπανοί αντιτίθενται στον πόλεμο σε ποσοστό 85%, έναντι 74% τον περασμένο μήνα. Και ακόμα και η συντηρητική «Ελ Μούντο», που κάποτε υποστήριζε σταθερά τον Αθνάρ, τώρα ενώνει τη φωνή της με τους επικριτές του προειδοποιώντας πως «… η Ισπανία θα πληρώσει για την ξεκάθαρη και άνευ όρων ευθυγράμμισή της με τις ΗΠΑ».

ΣΙΛΒΙΟ ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙ

Κολυμπά ενάντια στο ρεύμα της κοινής γνώμης

Το συνδικάτο που εκπροσωπεί το 90% των λιμενεργατών της Ιταλίας ανακοίνωσε χθες την απόφασή του να μποϊκοτάρει τη διακίνηση του αμερικανικού στρατιωτικού εξοπλισμού μέσω των λιμανιών της χώρας. Το αντιπολεμικό κίνημα της Ιταλίας αποφάσισε να παρεμποδίσει τη σιδηροδρομική διακίνηση αμερικανικών όπλων από και προς τις στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως το 80% των Ιταλών λένε «όχι» στον πόλεμο εναντίον του Ιράκ και επτά στους δέκα επιμένουν στο «όχι», ακόμη και αν δώσει το πράσινο φως ο ΟΗΕ. Συντασσόμενος με το φιλοπολεμικό στρατόπεδο, ο Ιταλός πρωθυπουργός κολυμπά ενάντια στο ρεύμα της κοινής γνώμης για πρώτη φορά από τότε που εξελέγη, τον Ιούνιο του 2001. Και όπως επισημαίνει η «Ρεπούμπλικα», αυτά είναι αχαρτογράφητα ύδατα για έναν άνθρωπο που συνήθιζε πάντα να «συμβουλεύεται τις δημοσκοπήσεις, προκειμένου να αποφασίσει τι πολιτική θα ακολουθήσει».

Μέχρι πρόσφατα, και παρά την οικονομική ύφεση και τις κατηγορίες για διαφθορά, το 50% και πλέον των Ιταλών εξακολουθούσε να στηρίζει τον Μπερλουσκόνι. Όπως επισημαίνουν, ωστόσο, οι αναλυτές, η λαϊκή αντιπολεμική θέση, που έχει μετονομαστεί πλέον σε «κοινή λογική», μπορεί να αποδειχθεί το σημείο καμπής.