Εφημερίδα "Τα Νέα"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Ελλάδα :: Πολιτικό ρεπορτάζ

( ο κόσμος στη βαγδάτη ελπίζει :: 18-02-2003) 

Ο κόσμος στη Βαγδάτη ελπίζει

Αναθάρρησαν από τις κινητοποιήσεις

ΓΙΑΝΝΗΣ Ε. ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ

Όταν χθες το πρωί είδα τον Πίτερ Αρνέτ, τον διάσημο Αμερικανό δημοσιογράφο που το 1991 μετέδιδε από τη Βαγδάτη για τους βομβαρδισμούς της Καταιγίδας της Ερήμου - σκέφθηκα ότι, για να επιστρέφει στο Ιράκ, περιμένει νέο πόλεμο.

"Η ερώτηση είναι κοινότοπη, ίσως και ρηχή", του είπα παίρνοντας θέση απέναντί του, στο πρωινό, στο ξενοδοχείο "Αλ Ρασίντ". "Όμως για να έρχεσθε ώς εδώ κάτι συμβαίνει. Θα έχουμε τελικά πόλεμο…".

Ο Αρνέτ ήρεμος με κοίταξε: "Ξέρετε, εγώ δεν δουλεύω πλέον στο CNN, αλλά στο "National Geographic". Για το ερώτημά σας, ωστόσο, έχω μία απάντηση. Οι Αμερικανοί έχουν μεταφέρει πολύ στρατό στην περιοχή και θα έλεγα ότι ακολουθούν πλέον τα ίχνη του πολέμου. Φυσικά, έγιναν μεγάλες διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο. Ίσως όμως να έχουν ληφθεί κάποιες αποφάσεις. Θα δούμε μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες…".

Ο κόσμος, ωστόσο, στη Βαγδάτη ελπίζει. Η ιρακινή τηλεόραση και οι εφημερίδες ανέδειξαν χθες με μεγάλες φωτογραφίες και ανταποκρίσεις απ' όλο τον κόσμο τις κινητοποιήσεις και τις αντιδράσεις για τον πόλεμο.

Όσο για το ξενοδοχείο "Αλ Ρασίντ", έχουν σκεπάσει πλέον εκείνη τη φιγούρα του πατέρα Μπους στην πλακόστρωτη είσοδο που πατούσε κάθε επισκέπτης. Χαλιά από τις βόρειες επαρχίες την έχουν επικαλύψει ώστε οι ξένες αντιπροσωπείες που πέφτουν σαν το χαλάζι κάθε ώρα στο ξενοδοχείο να μην πατάνε το πρόσωπο του τέως πλανητάρχη.

Αισιοδοξία

Έπειτα είναι και η αλλαγή ρότας του Γερμανού επιτετραμμένου στη Βαγδάτη, ο οποίος ετοιμαζόταν να εκκενώσει την πρεσβεία. Τελικώς αποφάσισε να παραμείνει, κάτι που γέμισε με αισιοδοξία αρκετούς Ιρακινούς αξιωματούχους, οι οποίοι νομίζουν πλέον ότι υπάρχουν ενθαρρυντικά σημάδια πως μπορεί να αποφευχθεί ο πόλεμος.

Φυσικά, δεν ξέρει κανείς πόσο αισιόδοξος μπορεί να είναι, π.χ. σαν τον Ρώσο πρέσβη στη Βαγδάτη, που φέρεται να είπε σε συναδέλφους του, προφανώς αστειευόμενος, ότι όλα θα πάνε καλά και τον Απρίλιο θα τους κεράσει βότκα και χαβιάρι στην πρεσβεία…

Όλα πάντως κινούνται, έχουν ενδιαφέρον και ασφαλώς πολλή αγωνία, κυρίως για τον ιρακινό λαό, που είδε τα τελευταία δύο χρόνια να μπορεί να ξαναστήνει την οικονομία του και να ανοίγει ξανά τα αεροδρόμιά του, κυρίως αυτό της Βαγδάτης, το πλέον σύγχρονο της Μέσης Ανατολής, όταν κατασκευάσθηκε στη δεκαετία του '70.

"Δύο όψεις"

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα που καταγράφηκε αχνά χθες στις Βρυξέλλες, στην έκτακτη σύνοδο των ηγετών της Ε.Ε. και πώς αυτή θα προσδιορισθεί σήμερα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ;

"Υπάρχουν δύο όψεις για το θέμα και δύο αναλύσεις", παρατηρεί στα "ΝΕΑ" ένας μεγάλος Ιρακινός επιχειρηματίας, ο Τζαζίμ Χαμάντι.

"Είναι λογικό να σκέπτεται κανείς ότι τον πόλεμο τον θέλουν οι Αμερικανοί. Εάν κερδίσουν, όπως ισχυρίζονται, θα ελέγξουν τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής, θα απομονώσουν και θα δημιουργήσουν πρόβλημα στην Ευρώπη, που θα εξαρτάται αποκλειστικά από τις ΗΠΑ, σε μία τέτοια περίπτωση. Μπορεί κανείς αυτό να το νομίζει, έχει λογική βάση.

Υπάρχει όμως - συνεχίζει - και μία άλλη σκέψη. Οι Αμερικανοί ίσως ωφελούνται απλώς απειλώντας ότι θα κάνουν πόλεμο. Πιέζουν με τον στρατό που έχουν κατεβάσει στην περιοχή μας. Και το πετρέλαιο έχει φτάσει στα 35 δολάρια το βαρέλι, με αποτέλεσμα να κερδίζουν και πάλι αυτοί, την ώρα που φέρονται να έχουν συνθλίψει αγορές και χρηματιστήρια της Ευρώπης."

Εμπορικές αντιπροσωπείες

Στη μεσημεριανή βόλτα στην κεντρική γέφυρα του ποταμού Τίγρη, κάτω από έναν ζεστό ήλιο - έξι ώρες αργότερα η θερμοκρασία έπεσε πολλούς βαθμούς - η Βαγδάτη δεν έδειχνε να φοβάται πόλεμο. Άλλωστε, είναι τόσες πολλές οι ξένες - και εμπορικές - αντιπροσωπείες που επισκέπτονται την ιρακινή πρωτεύουσα. Είναι και οι επιθεωρητές του ΟΗΕ, οπότε δεν σ' αφήνουν να σκεφθείς από τη μία στιγμή στην άλλη ότι μπορεί να αρχίσει να πέφτουν βόμβες γύρω σου…

"Πού να ξέρεις και τι θα κάνει ένα παιδί που κρατάει ένα όπλο…", μου είπε όπως με έβλεπε απορημένο, η Ντιάνα Σαντούμ, μία χριστιανή, διοικητική υπάλληλος. Και όταν τη ρώτησα, "μα, ποιος είναι το παιδί με το όπλο;", μου χαμογέλασε. "Ελάτε, που δεν το ξέρετε… Είναι ο γιος Μπους, ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Τι να περιμένεις από ένα παιδί, σας λέω… Δεν ξέρεις αν θα κάνει πάνω σου σκοποβολή με το περίστροφο ή θα το βάλει στον κρόταφο…".