14 σκοτεινές ιστορίες από τον Στίβεν Κινγκ

Όταν τα κλισέ γίνονται… όπλα

Κάτι κινείται εκεί πίσω στις φυλλωσιές και δεν είναι ο αέρας της νύχτας. Δεκατέσσερις σκοτεινές ιστορίες, γραμμένες από την πένα του Στίβεν Κινγκ ζωντανεύουν ξανά εφιάλτες. Ο μετρ του τρόμου έχει επιστρέψει με μια καινούργια συλλογή διηγημάτων, «Όλα είναι Δυνατά»

ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΚΟΥΛΗ

Ο τρόμος έχει κι αυτός τα κλισέ του. Τα στοιχειωμένα σπίτια, τα φαντάσματα που ζητούν εκδίκηση, τον διάβολο που θέλει να κάνει νέες γνωριμίες, το κακό που παραμονεύει σε ό,τι εμπιστεύεσαι. Τίποτε πιο εκφοβιστικό από το αδιέξοδο των ιστοριών που θέλουν να σε τρομάξουν. Αυτό και μόνο θα ήταν ικανό να πνίξει σε κρύο ιδρώτα πολλούς από εκείνους που παίζουν στη γραφή τους με τα σκοτάδια. Να παγιδεύσει την έμπνευση - και αυτός είναι πραγματικός τρόμος.

Με κάποιο τρόπο, που οι ειδικοί μπορούν να εξηγήσουν, ο Στίβεν Κινγκ στέκεται απέναντι απ' αυτά. Στα χέρια του τα κλισέ γίνονται όπλα. Βρισκόμαστε ήδη σε ένα οικείο δωμάτιο με χρωματιστά άνετα μαξιλάρια, με χαλαρωτικές μυρωδιές, με θαλπωρή. Ώσπου, μπαίνει ο Στίβεν Κινγκ και σβήνει τα φώτα. Τίποτε δεν είναι το ίδιο πια.

Είναι ο συγγραφέας των εκατομμυρίων πωλήσεων - ένας σούπερ σταρ των σελίδων - που και μόνο η δήλωσή του, πέρισυ, ότι η πρόθεσή του ήταν να σταματήσει να γράφει, σήκωσε κύματα διαμαρτυριών. Από τους αναγνώστες, τους εκδότες, τους παραγωγούς της μεγάλης οθόνης (στο τέλος του μήνα βγαίνει στους κινηματογράφους η ταινία του «Ονειροπαγίδα»).

Και να 'τος πάλι, έχοντας αφήσει πια πίσω του το σοβαρό αυτοκινητικό ατύχημα (το ξόρκισε και αυτό με γραπτά αγωνίας) επιστρέφει στα προσφιλή του διηγήματα, εννιά χρόνια μετά τη συλλογή «Εφιάλτες και Ονειρότοποι». Η θέση του, καλά διατυπωμένη από την εισαγωγή κιόλας, λέει πως το διήγημα δεν είναι χαμένη τέχνη.

«Όταν πούλησα το πρώτο μου διήγημα στο υπέροχα μακρινό παρελθόν, δηλαδή το 1968, ήδη θρηνούσα για τη σταθερή εξαφάνιση της αγοράς του διηγήματος… Όλα αυτά τα χρόνια συνέχισα να γράφω διηγήματα, εν μέρει γιατί οι ιδέες εξακολουθούν να ξεπηδούν στο μυαλό μου κάπου κάπου - όμορφες, σύντομες, συμπυκνωμένες ιδέες που φωνάζουν για τρεις χιλιάδες λέξεις, ίσως για εννέα χιλιάδες, το πολύ για δεκαπέντε - και εν μέρει γιατί είναι ένας τρόπος να επιβεβαιώνω, τουλάχιστον στον εαυτό μου, πως δεν ξεπουλήθηκα, ό,τι κι αν πιστεύουν οι πιο σκληροί επικριτές μου».

Μία κιόλας από τις δεκατέσσερις ιστορίες του, η «Σφαίρα του Τρόμου» έχει ήδη κάνει καριέρα στο σταρ σύστεμ της λογοτεχνίας. Ήταν όχι η πρώτη (αφού είχε προηγηθεί και ένα δοκίμιο του Άρθουρ Κλαρκ), αλλά σίγουρα η πιο συζητημένη έκδοση στον κυβερνοχώρο. Όλοι έβλεπαν τη «Σφαίρα του Τρόμου» να γράφει το τέλος των βιβλίων - έτσι όπως τα ξέραμε -, με τις σελίδες και τη μυρωδιά του χαρτιού και την αρχή της εποχής του ηλεκτρονικού βιβλίου. «Κάμποσες εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι "κατέβασαν" το διήγημα και κατέληξα να κερδίσω τόσα χρήματα που ένιωσα αμηχανία», λέει ο Κινγκ. Και δεν επρόκειτο παρά για μια απλή, απλούστατη ιστορία, κάποιου που κάνει οτοστόπ και τον παίρνει στο αυτοκίνητό του ένας νεκρός. Δύο πράγματα: ενώ τόσοι πολλοί «κατέβασαν» το διήγημα στον υπολογιστή τους, ελάχιστοι το διάβασαν. Και βέβαια, το διήγημα ως είδος είναι ζωντανό όσο ποτέ.

Ο πιστός αναγνώστης του Στίβεν Κινγκ μέσα στο «Όλα είναι Δυνατά» θα αισθανθεί σαν στο σπίτι του. Η μαγεία του συγγραφέα είναι ο απλός τρόπος της αφήγησής του, οι απλές ιστορίες, οι χαρακτήρες του. Και όλα αυτά είναι εδώ… Στο βραβευμένο στον «Διαγωνισμό Διηγήματος Ο. Χένρι» το 1996, «Ο Άντρας με το Μαύρο Κουστούμι» ένα παιδί συναντάει στο δάσος τον διάβολο, στο «Δωμάτιο Νεκροψιών 4» οι γιατροί είναι έτοιμοι να επέμβουν με τα ψαλίδια τους σε έναν ζωντανό που νομίζουν πως είναι νεκρός, ενώ ο «Θάνατος του Τζακ Χάμιλτον» είναι μια ιστορία με γκάνγκστερ. Οι «Μικρές Αδελφές της Ελούρια» ρίχνουν μια διαφορετική ματιά στους βρικόλακες, το «1.408» ανοίγει την πόρτα του σε ένα στοιχειωμένο δωμάτιο πανδοχείου και στο «Ο Ιός του Δρόμου Ταξιδεύει Βόρεια» ένας πίνακας, αγορασμένος σε δημοπρασία, αλλάζει και αποκαλύπτει πράγματα που ο ιδιοκτήτης του δεν φαντάζεται, καθώς το «Τυχερό Κέρμα» μάς βάζει στον ρεαλιστικό αλλά παράξενο κόσμο της καμαριέρας Νταρλίν. Όλα συνηθισμένα κομμάτια ζωής, που κάποια στιγμή άγγιξε το παράδοξο, το ανεξήγητο και η πένα του Στίβεν Κινγκ.

ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΚΥΝΗΓΗΤΟ

«Εκείνος έβγαλε έναν πνιχτό, οργισμένο θόρυβο - τον θόρυβο κάποιου με υπερβολικά γεμάτο στόμα- κι εγώ, φτάνοντας στην κορυφή, κοίταξα πίσω. Ερχόταν στο κατόπι μου, με τη ράχη τού σακακιού του να ανεμίζει και τη λεπτή χρυσή αλυσίδα του ρολογιού του να λαμπυρίζει στο ηλιόφως. Η ουρά του ψαριού εξείχε ακόμη από το στόμα του και μύριζα το υπόλοιπο να ψήνεται μέσα στον φούρνο του λαιμού του… («Ο Άντρας με το μαύρο κουστούμι» σελ.76)