Μυστικός πράκτωρ Θου-Βου

Τελικά είναι μάλλον βέβαιο πως τις παρακολουθήσεις τις έκανε ο μυστικός πράκτωρ Θ-Β, που αυτές τις μέρες είναι στο νοσοκομείο - οι γιατροί είπαν πως δεν έχει κινητικά προβλήματα. Μα είναι δυνατόν να έχει πρόβλημα κίνησης ένας Θανάσης Βέγγος;

Μέσα σ' ένα κωμικό κράτος -καλέ μου άνθρωπε- είναι λογικό οι ανακρίσεις να καταλήξουν στον Θανάση (ποιος Θανάσης;) και να λεχθεί επισήμως πως κρύβει το πρωτότυπο λογισμικό κάτω απ' το μαξιλάρι του. (Σε τι άλλο συμπέρασμα θα μπορούσε να καταλήξει ο -επίσης φαλακρός- Βουλγαράκης;)

Εν πάση περιπτώσει, το σοβαρότερο γεγονός των ημερών δεν είναι οι παρακολουθήσεις αλλά η ασθένεια του Βέγγου, ενός ηθοποιού που όχι μόνο ενσάρκωσε το δαιμόνιο και τη φαιδρότητα της φυλής, αλλά είναι και άνθρωπος έξοχου ήθους. Ήθος: μια λέξη που την έχουμε ξεφτιλίσει, αλλά που στον Βέγγο μπορεί κατ' εξαίρεσιν να χρησιμοποιηθεί.

Είδατε ποτέ τον Θανάση να βγει και να παπαρολογεί σε τηλεοπτικές εκπομπές, όπως κάτι άλλοι εξόχως σοβαροί; Ποτέ.

Τον είδατε να ακκίζεται σε συνεντεύξεις εφημερίδων; Να εξαργυρώνει τη δόξα του πουλώντας αριστεριλίκια - γιατί έκανε στη Μακρόνησο ο άνθρωπος, αλλά δεν έβγαλε το γεγονός στη διατίμηση, ούτε σταδιοδρόμησε πουλώντας προοδευτιλίκι, όπως πλείστοι άλλοι που αλλιώς μάλλον δεν θα υπήρχαν.

Καταρχήν, σωστά πράττει που δεν βγαίνει σε εκπομπές, γιατί οι περισσότεροι που θα τον καλούσαν θα τον ήθελαν για Καραγκιόζη, να τους λέει με το ζόρι αστεία, για να πουλήσουν θεαματικότητα - θα τον ήθελαν για μαϊμού, να τον εκμεταλλευτούν, να κάνει ακροβατικά και τέτοια, για να χασκογελάνε οι τηλεθεατές.

Ελάχιστοι θα τον σέβονταν. Εξάλλου, πόσοι τηλεθεατές θα δέχονταν πως ο Βέγγος είναι εξόχως σοβαρός άνθρωπος, πάρα πολύ διαβασμένος, βαθύς γνώστης του σινεμά, με απέραντα αρχεία ταινιών κινηματογράφου κι εξαιρετικά ευαίσθητος - όταν έπαιξε στην ταινία "Όλα είναι δρόμος" του Παντελή Βούλγαρη, της οποίας είχα την τιμή να κάνω το σενάριο, έπρεπε να υποδυθεί έναν θηροφύλακα που σκότωνε έναν λαθροκυνηγό. Ε, ο Βέγγος αρνούνταν επί μέρες να παίξει αυτή τη σκηνή λέγοντας: "Εγώ σ' όλη την καριέρα μου δεν έχω ποτέ -σε σενάριο- σκοτώσει άνθρωπο και θα το κάνω τώρα;".

Ο Θανάσης, μέγας κωμικός, με τέσσερα έργα του σατιρίζει αναδρομικά το σήμερα: "Μυστικός Πράκτωρ Θ-Β, επιχείρηση Γης Μαδιάμ" (1969), "Αστυνόμος Θανάσης Παπαθανάσης" (1990), "Βοήθεια, Βέγγος Φαλακρός Πράκτωρ 000" (1967), "Βασιλιάς της γκάφας ή Δαιμόνιος Ντετέκτιβ" (1962). Αλλά και όλο του το κινηματογραφικό και θεατρικό έργο είναι μια σατιρική αντανάκλαση του Έλληνα των τελευταίων δεκαετιών - δείτε: για τους κοριούς δεν είχαμε τέσσερις αντίστοιχες περιπτώσεις; Τόμπρας, Μαυρίκης, Γρυλλάκης και τώρα οι νέοι Κοριο-λανοί;

Κατά βάθος η τέχνη είναι ωχρή μπροστά στην επινοητικότητα και την ηλιθιότητα της πραγματικότητας, που συνεχίζει να γίνεται όλο και πιο αδέξια κωμική, γεμάτη ατάλαντους Βέγγους - ενώ ο πραγματικός Θανάσης ασθενεί και μάλιστα ίσως εξαιτίας αυτής της πραγματικότητας. Ποιος ευαίσθητος άνθρωπος δεν θα πάθαινε εγκεφαλικό μ' αυτά που συμβαίνουν;