Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Βιογραφίες :: Πορτρέτο

( ναουαζ σαριφ ) 

ΝΑΟΥΑΖ ΣΑΡΙΦ

Στον Ναουάζ Σαρίφ, τον ισχυρότερο πρωθυπουργό της σύγχρονης ιστορίας του Πακιστάν, που ανέδειξε τη χώρα του σε έβδομη πυρηνική δύναμη του πλανήτη, θα είναι σήμερα και αύριο στραμμένοι οι προβολείς του διεθνούς ενδιαφέροντος. Αιτία, το ρίσκο που ανέλαβε να φιλοξενήσει στη Λαχόρη τον Ινδό ομόλογό του, Ατάλ Μπεχαρί Βαζπαγί, παρά το ότι οι σχέσεις των δύο χωρών είναι σε ιδιαίτερα άσχημο σημείο, και παρά το ότι χιλιάδες ισλαμιστές συμπατριώτες του άρχισαν να διαδηλώνουν στους δρόμους της Λαχόρης καταγγέλλοντας "εθνική προδοσία" στο μείζον εθνικό θέμα του Κασμίρ.

Ο πρωθυπουργός του Πακιστάν γεννήθηκε στη Λαχόρη το 1949, από εύπορη οικογένεια βιομηχάνων που κατάγονταν από το Κασμίρ. Νεαρός βιομήχανος και έχοντας αναπτύξει σχέσεις εμπιστοσύνης με το τότε δικτατορικό καθεστώς του στρατηγού Ζία Ουλ Χακ, ο Σαρίφ τοποθετείται το 1981 υπουργός Οικονομικών στο πολυπληθέστερο κρατίδιο της χώρας, το Πουντζάμπ, ενώ το 1985 αναλαμβάνει επικεφαλής της τοπικής κυβέρνησης. Τον Νοέμβριο του 1990 γίνεται πρώτη φορά πρωθυπουργός της χώρας, μετά την αποπομπή της Μπεναζίρ Μπούτο από τον πρόεδρο Ισχάκ Χαν με την κατηγορία της διαφθοράς.

Νικητής των ταραγμένων βουλευτικών εκλογών του 1990, ο Σαρίφ έρχεται σε σύγκρουση με τους φιλελεύθερους, όταν ανακοινώνει την πρόθεσή του να επιβάλει στο Πακιστάν τον ισλαμικό νόμο.

Το 1992 το όνομά του εμπλέκεται σε σειρά οικονομικών σκανδάλων ύψους εκατομμυρίων δολαρίων, αθωώνεται όμως από την δικαιοσύνη. Το 1993 υποχρεώνεται σε παραίτηση κατηγορούμενος από τον πρόεδρο Χαν για διαφθορά και νεποτισμό. Παραμένει επί τέσσερα χρόνια στην αντιπολίτευση για να επανέλθει στην εξουσία ύστερα από την εκλογική νίκη του 1997. Έκτοτε, ο Ναουάζ Σαρίφ κατόρθωσε να εδραιώσει την ηγεμονία του, ελέγχοντας τη δικαιοσύνη, και επιβάλλοντας τον ισλαμικό νόμο. Αδιαφορώντας για τις διεθνείς και ινδικές αντιδράσεις, θέτει σε εφαρμογή το φιλόδοξο εξοπλιστικό σχέδιο και δίνει την έγκριση για πρόγραμμα πυρηνικών δοκιμών. Τώρα, καλείται να αποδείξει αν έχει την πολιτική τόλμη να προχωρήσει σε διευθέτηση των προβλημάτων με την Ινδία, αγνοώντας τις αντιδράσεις.