Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Βιογραφίες :: Πορτρέτο

( μοσε αρενς ) 

ΜΟΣΕ ΑΡΕΝΣ

Η Κνεσέτ, η ισραηλινή βουλή, ενέκρινε χθες το διορισμό του Μοσέ Άρενς στη θέση του υπουργού Άμυνας, σε αντικατάσταση του αποπεμφθέντος λόγω προσωπικών πολιτικών φιλοδοξιών μετριοπαθούς Γιτζάκ Μορντεχάι. Ο πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου, τοποθετώντας τον βετεράνο της ισραηλινής πολιτικής ζωής, και ιστορικό στέλεχος του κόμματος Λικούντ στο κρίσιμο αυτό υπουργείο, συμπλήρωσε το τρίπτυχο των "σκληρών" της κυβέρνησής του. Οι άλλοι δύο ιέρακες είναι, ως γνωστόν, ο ίδιος ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών, Αριέλ Σαρόν, ο οποίος καλύπτει το κενό, που άφησε, εγκαταλείποντας πέρσι την κυβέρνηση, ένας ακόμη μετριοπαθής, ο Νταβίντ Λεβί.

Ο 73χρονος Άρενς γνωρίζει καλά το υπουργείο Άμυνας, αφού χρημάτισε υπουργός τις περιόδους 1983-84 και 1990-92, στις τότε κυβερνήσεις του Λικούντ υπό τον Μεναχέμ Μπεγκίν και τον Γιτζάκ Σαμίρ. Αντιτάχθηκε σθεναρά, τα τελευταία χρόνια, σε όλες τις ειρηνευτικές συμφωνίες με τους Παλαιστινίους, ευρισκόμενος στο ίδιο μήκος κύματος με τον Μπενιαμίν Νετανιάχου, αν και οι σχέσεις του με τον πρωθυπουργό ήταν ιδιαίτερα δύσκολες.

Ο Άρενς ήταν αυτός που εισήγαγε τον Νετανιάχου στην πολιτική ζωή, όμως έχασε από τον προστατευόμενό του την ηγεσία του κόμματος. Η κόντρα των δύο "γερακιών" συνεχίσθηκε μέχρι και πριν από λίγες μέρες, οπότε το Λικούντ, στις προκριματικές εκλογές για την ανάδειξη του επίσημου υποψηφίου για την πρωθυπουργία, εν όψει των βουλευτικών εκλογών της 17ης Μαΐου, έδωσε με ποσοστό 81,7% το χρίσμα στον Νετανιάχου.

Ο Άρενς γεννήθηκε το 1925 στη Λιθουανία, όπου ο πατέρας του ήταν εύπορος βιομήχανος με ανάμειξη στο τότε διεθνές σιωνιστικό κίνημα. Το 1939, η οικογένεια Άρενς καταφεύγει στις ΗΠΑ για να σωθεί από τις ναζιστικές διώξεις. Το 1948, εγκαθίστανται στο Ισραήλ αμέσως μετά την ίδρυση του κράτους του. Το 1950, ξαναφεύγει στις ΗΠΑ για σπουδές αεροναυπηγικής στο ΜΙΤ και επιστρέφει το 1957 για να αρχίσει καριέρα πανεπιστημιακού. Στην πολιτική εισέρχεται το 1974, εκλεγόμενος βουλευτής του Λικούντ, ενώ μετά την εκλογική νίκη του 1977, αναλαμβάνει πρόεδρος της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων της Κνεσέτ.