Εφημερίδα "Μακεδονία"
ΕΥΘΥΛΟΓΙΕΣ
Πώς πετυχαίνεις 500 συμμετοχές;
Νίκος Μπουντούρης: 500 συμμετοχές στο ελληνικό πρωτάθλημα. Έχετε σκεφτεί τι σημαίνει αυτό και ποιος μπορεί να το πετύχει; Αρχικά για να κάνουμε μια αριθμητική προσέγγιση είναι περίπου και ίσως κάτι παραπάνω από 30 παιχνίδια το χρόνο, κάθε χρόνο, στο ελληνικό πρωτάθλημα. Παιχνίδια που έγιναν όλα σε ομάδες "πρωταθλητισμού" ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Μακεδονικός στις καλές του χρονιές και Μαρούσι τώρα.
Ουσιαστικά δηλαδή σκληρή προπόνηση, συνεχής πίεση και επιπλέον τα ευρωπαϊκά παιχνίδια που είχαν αυτές οι ομάδες. Μια ποιοτική προσέγγιση θα απαντούσε στο τι χρειάζεται ένας αθλητής για να αντέξει τόσο; Αναλύοντας το προφίλ του συγκεκριμένου παίκτη διαπιστώνουμε ότι σωματομετρικά δεν είναι αυτό που θα λέγαμε σούπερ προδιαγραφές. Μέτρια ταχύτητα, βαρύ σχετικά σκαρί, μέτρια αλτικότητα, μέτριο ύψος ακόμη και για τη θέση του γκαρντ, μέτριο σουτ, όχι υπερβολικής αποτελεσματικότητας διείσδυση, γενικά τίποτε πολύ εξαιρετικό από μπασκετικής καθαρά άποψης.
Άρα ποια είναι η διαφορά από άλλους αθλητές που έχουν όλα τα παραπάνω πολύ πιο ανεπτυγμένα; Η "καρδιά", η συνέπεια, το πάθος για αυτό που κάνει, η γνώση των αδυναμιών του και η ασταμάτητη προσπάθεια, η ψυχική ηρεμία, η φιλικότητα και η ευγένεια προς όλους, η αδιάλειπτη υπακοή στον προπονητή όποιος και αν είναι αυτός, ο πάντα έτοιμος για ό,τι χρειαστεί η ομάδα, πάντα 100% στην προπόνηση και τον αγώνα. Προσόντα που δεν αναφέρονται στα scouting reports αλλά όποιος έχει κάνει έστω και για λίγο τον προπονητή ξέρει ότι μακάρι να έχει όλους τους παίκτες του σε αυτή την κατηγορία. Αυτοί είναι οι παίκτες που δίνουν την σταθερότητα, την αξιοπιστία και σε τελικό βαθμό την αποτελεσματικότητα σε διάρκεια χρόνου. Αυτοί είναι οι παίκτες που δεν μένουν ποτέ χωρίς δουλειά, που όλοι τους θέλουν στην ομάδα, διοίκηση και προπονητές, διότι εξασφαλίζουν το ήρεμο και υψηλά αγωνιστικό "κλίμα". Αυτό ακριβώς εννοούσε και ο Γιαννάκης που ήταν σαν αθλητής, μια καλύτερη έκδοση από πλευράς προσόντων από τον Μπουντούρη όταν έλεγε για τον σημερινό παίκτη του. "Αν κι είναι 17 χρόνια στο γήπεδο, πολλές φορές μοιάζει λες κι είναι νεότερος από όλους. Είμαι περήφανος που είναι στην ομάδα μου. Δεν βοηθάει μόνο αγωνιστικά, αλλά παράλληλα δείχνει το δρόμο στα νέα παιδιά με την καριέρα που έχει κάνει".
Οι σούπερ σταρ συνήθως είναι ατίθασοι, ιδιότροποι, με άπειρα φυσικά προσόντα, αλλά και μικρότερης διάρκειας αγωνιστικής ζωής. Οι άλλοι σαν τον Νίκο είναι απλά σταρ που όμως για να εκτιμήσεις το μεγαλείο τους πρέπει να κάνεις βαθύτερες αναλύσεις που δεν είναι και το κυρίαρχο γνώρισμα της εποχής μας.
Νίκο να τα χιλιάσεις και να βρεις και άλλους μιμητές.
Ο τελικός κυπέλλου που γίνεται αυτή την εβδομάδα φαίνεται σαν μια διαδικαστική υπόθεση με μεσαία ακροαματικότητα λόγω των ομάδων που συμμετέχουν και του ενδιαφέροντος που προκαλούν. Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα στο μυαλό του καθενός είναι προδιαγεγραμμένο και η πιθανότητα της έκπληξης περιορισμένη διότι στο μπάσκετ σχεδόν πάντα ο καλύτερος κερδίζει στο ουδέτερο γήπεδο. Άρα μάλλον αποτυχημένη χρονιά. Ίσως το final four που καταργήθηκε τελικά να είναι ένα λάθος.
Να περνάτε καλά.
