Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Πολιτική :: Πορτρέτο

( φερναντο ενρικε καρντοζο ) 

ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΕΝΡΙΚΕ ΚΑΡΝΤΟΖΟ

Πρώην καθηγητής κοινωνιολογίας και μαχητής κατά της στρατιωτικής δικτατορίας της Βραζιλίας, ο Φερνάντο Ενρίκε Καρντόζο έγινε ο πρώτος πρόεδρος στην ιστορία της χώρας που επανεκλέγεται με δημοκρατικές διαδικασίες. Αυτό το πέτυχε, βεβαίως, κατά ένα μέρος πείθοντας το κοινοβούλιο να αναθεωρήσει το σύνταγμα ώστε να του επιτραπεί να θέσει υποψηφιότητα για μια δεύτερη θητεία. Κυριότερο εφόδιό του όμως για να πείσει τους ψηφοφόρους να τον επανεκλέξουν ήταν οι μεγάλες επιτυχίες του στον τομέα της μείωσης του πληθωρισμού, ο οποίος, από τα αστρονομικά ύψη στα οποία βρισκόταν επί δεκαετίες (είχε φθάσει και το 5.000%), έχει περιορισθεί σε μονοψήφιο ποσοστό.

Στην Ουάσιγκτον, τον χαρακτηρίζουν ως τον πρώτο πρόεδρο της Βραζιλίας "με εξαγώγιμη ποιότητα". Ανέβηκε την κλίμακα της πολιτικής με αργά και σταθερά βήματα. Στη δεκαετία του '70 πήρε μέρος σε διαμαρτυρίες εναντίον του στρατιωτικού καθεστώτος. Το 1983 εξελέγη γερουσιαστής. Το 1988, ίδρυσε το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Βραζιλίας. Το 1992, υπουργοποιήθηκε για πρώτη φορά αναλαμβάνοντας το υπουργείο Εξωτερικών. Έκλεψε τις καρδιές των συμπατριωτών του, όπως απεδείχθη, όταν ως υπουργός Οικονομικών, το 1994, έθεσε σε εφαρμογή το "σχέδιο του ρεάλ" για την προστασία του εθνικού νομίσματος και τη μείωση του πληθωρισμού. Τα εντυπωσιακά αποτελέσματα του σχεδίου έκαναν εύκολη την αναρρίχησή του στην προεδρία στις εκλογές που έγιναν τον ίδιο χρόνο.

Παλιοί συνεργάτες του τον κατηγορούν ότι απαρνήθηκε τις αριστερές του ιδέες για χάρη της εξουσίας. Ο ίδιος απολαμβάνει τους καρπούς της δημοτικότητάς του. Η αύξηση της ανεργίας και της εγκληματικότητας των πόλεων σε πρωτοφανή επίπεδα, τον τελευταίο καιρό, δεν εμπόδισαν την επανεκλογή του, ίσως επειδή έδειξε ότι μπορεί να διαχειρίζεται με πυγμή τις οικονομικές κρίσεις, όπως αυτή που διέρχεται τώρα η Βραζιλία.

Στις ελεύθερες ώρες του, ο Καρντόζο ασχολείται με τη συγγραφή δοκιμίων περί της σύγχρονης πολιτικής σκέψης και ανταλλάσσει επιστολές με τον πρωθυπουργό της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, τον οποίο έχει ως πρότυπο.