Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Απόψεις :: Γνώμη (άρθρο σχολιασμού)

( δύο κατηγορίες πολιτών με διαφορετική νοοτροπία ) 

Δύο κατηγορίες πολιτών με διαφορετική νοοτροπία

Αυτοί που υποστηρίζουν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας, την προάσπιση της ιστορίας, των παραδόσεων και των συμβόλων της και την παρεμπόδιση της διαμόρφωσης μειονοτήτων, εκτός της μουσουλμανικής που υφίσταται και τυγχάνει πλήρους προστασίας, αποκαλούνται ρατσιστές και εθνικιστές. Εκείνοι που αποκαλούν τους λαθρομετανάστες πολιτικούς πρόσφυγες και ζητούν γι' αυτούς στεγαστική και επαγγελματική αποκατάσταση ενώ η ανεργία έχει εκτιναχθεί στα ύψη, εκείνοι που θεωρούν "αδελφούς" τους Ασιάτες και τους Αφρικανούς που μεταφέρονται στη χώρα μας παράνομα με σαπιοκάραβα δουλεμπόρων και περιφέρονται αξιολύπητοι στα αστικά κέντρα, εκείνοι που χαρακτηρίζουν ασήμαντη και όχι τόσο επικίνδυνη την παράνομη είσοδο εγκληματιών, οι οποίοι αφήνουν στο πέρασμά τους νεκρούς και τραυματίες, θεωρούνται προοδευτικοί.

Οι δεύτεροι κραυγάζουν. Βγαίνουν στα "παράθυρα" των τηλεοράσεων και διατυπώνουν απόψεις, που κάνουν τον απλό πολίτη να διερωτηθεί: "Είναι Έλληνες αυτοί;". Τους απαντάς καταφατικά. "Μα μιλούν για τους Αλβανούς και τους Πακιστανούς ανέργους", απορούν. Το επιβεβαιώνεις. "Και για τους Έλληνες ανέργους ποιος θα μιλήσει;". Στο ερώτημα αυτό δεν υπάρχει απάντηση. Οι "προοδευτικοί", πολλοί από τους οποίους προέρχονται από τους χώρους της πολιτικής, των πανεπιστημίων, των γραμμάτων και τεχνών και του συνδικαλισμού, σιωπούν στην περίπτωση αυτή. Είναι η τακτική της αριστεράς. Να ζητεί διάλογο και να κάνει μονόλογο.

Η πλειοψηφία ως συνήθως δεν αντιδρά. Μεμψιμοιρεί, θίγει τα κακώς κείμενα όταν η συζήτηση γίνεται σε στενό και οικείο περιβάλλον, δυσφορεί για την πλημμυρίδα των επαιτών στους δρόμους, διαμαρτύρεται για τη συμπεριφορά των νέων, που καθοδηγούνται από επαγγελματίες διοργανωτές πολιτικών εκδηλώσεων, αλλά έως εκεί. Καμία σθεναρή αντίσταση, κανένας αντίλογος. Επειδή δε πολλοί από την πλειοψηφία αυτή είναι Μικρασιάτες, Πόντιοι και Θράκες ή απόγονοί τους, δέχονται από τους "προοδευτικούς" την παρατήρηση: "Κι εσείς πρόσφυγες είστε". Κι' η μυλωνού τον άνδρα της με τους πραματευτάδες. Τι να τους πεις τους κακοήθεις, ανιστόρητους και αγράμματους, που ταυτίζουν τους Έλληνες πρόσφυγες, δηλαδή τα θύματα της μεγαλύτερης καταστροφής μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, με τους απόκληρους που αποβιβάζονται στις ερημικές παραλίες της χώρας μας; Να συγκρίνεις το Μικρασιάτη με τον Πακιστανό, τον Πόντιο με το Νιγηριανό και τον Θράκα με τον Αλβανό; Να συγκρίνεις τον Έλληνα, τον πραγματικό Έλληνα με τον ξένο; Δεν είναι έγκλημα;

Ορισμένοι φέρουν για παράδειγμα τους ξένους, που είναι εγκατεστημένοι σε ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, χωρίς να αποτελούν μειονότητες. Για παράδειγμα, οι Ινδοί στη Βρετανία είναι Βρετανοί, οι Αλγερινοί και οι Μαροκινοί της Γαλλίας είναι Γάλλοι, οι Μολούκοι της Ολλανδίας είναι Ολλανδοί, οι Κογκολέζοι του Βελγίου είναι Βέλγοι και αυτό γιατί οι ίδιοι και οι πρόγονοί τους, όταν οι πατρίδες τους αποτελούσαν αποικίες των ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών, είχαν ζητήσει και έλαβαν την υπηκοότητα του επικυρίαρχου. Όταν όμως άλλαξαν τα πράγματα, διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν δυνατό να ζήσουν με τους συμπατριώτες τους, αφού είχαν ζητήσει άλλη ιθαγένεια. Έτσι, αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν στην Ευρώπη τους πρώην αποικιοκράτες, αφού είχαν ταυτίσει τις τύχες τους με αυτούς.

Είναι και οι Έλληνες μετανάστες, στην Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία και τον Καναδά. Δεν πρέπει όμως να αναφέρονται και αυτοί ως παράδειγμα. Μετέβησαν στις ξένες χώρες με κανονικά ταξιδιωτικά έγγραφα, με ειδικές προσκλήσεις εργοδοτών που τους πρόσφεραν εργασία και πάνω απ' όλα με τη διάθεση να εργασθούν τίμια και να σταθούν στο πλευρό των ανθρώπων που τους πρόσφεραν φιλοξενία. Δεν είχαν στις αποσκευές τους πιστόλια και μαχαίρια, ούτε μετέφεραν πολιτικές διαφορές από την πατρίδα τους στις τοπικές κοινωνίες.

Εκτός από όσα προαναφέρθηκαν, πρέπει να ληφθεί σοβαρώς υπόψη ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα ακόμη σοβαρό πρόβλημα, που σχετίζεται με τους προερχόμενους από τις βαλκανικές χώρες. Στο απώτερο και πρόσφατο παρελθόν, αλλά και σήμερα, κατά διαστήματα, η Τουρκία, η Αλβανία, η Σερβία, η Βουλγαρία, τα Σκόπια και η Ρουμανία, θέτουν θέματα μειονοτήτων, γλώσσας και διεκδίκησης ελληνικών εδαφών. Το οξύμωρο δε είναι ότι κατά την άσκηση της εξωτερικής τους πολιτικής υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα έχει επεκτατικές βλέψεις. Το άκρον άωτον της θρασύτητας και της προκλητικότητας. Αλλά και στις περιπτώσεις αυτές οι "προοδευτικοί" δεν εκδηλώνουν ανησυχίες, πιστεύουν στις παρεχόμενες "διαβεβαιώσεις φιλίας" και αποκαλούν εθνικιστές εκείνους που ανησυχούν, ίσως γιατί δεν κατόρθωσαν να απαλλαγούν από τις διεθνιστικές παρωπίδες τους.