Ακατανόητη συμπεριφορά σε πολλά εθνικά θέματα

Ορισμένα κράτη, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και η Τουρκία, εκπονούν σχέδια, όχι αμέσου εφαρμογής. Τα κρατούν στα συρτάρια των αρμοδίων υπηρεσιών και κατά καιρούς προβάλλουν ένα μέρος από τα σχέδια αυτά. Παίζουν σαν τη γάτα με το ποντίκι. Ή εφαρμόζουν το σύστημα του ψαρά. Ρίχνουν το αγκίστρι κι όταν πιάσουν το ψάρι εφαρμόζουν τη γνωστή τακτική του ψαρά. Αφήνουν μια στιγμή ελεύθερο το νήμα και μετά το ξανατραβούν. Αν καμιά φορά ο ψάρι κατορθώνει να σπάσει το νήμα και να γλιτώσει, δεν φταίνε οι Τούρκοι, αλλά το ψάρι. Πολιτική παλιά, που δυστυχώς υπάρχουν και σήμερα πολλά κράτη, από τα λεγόμενα αναπτυγμένα και πολιτισμένα, που την αποδέχονται. Όταν έχουν μια αγορά δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ζουν υπό συνθήκες φτώχειας, δεν την αφήνεις ανεκμετάλλευτη. Επικρατεί το συμφέρον και τίθεται στο περιθώριο το συναίσθημα.

Πώς αντιδρά η Ελλάδα στη συμπεριφορά αυτή; Σκύβοντας το κεφάλι ή διαπράττοντας σφάλματα ολέθρια. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται και η μη αποδοχή του σχεδίου Άτσεσον για το κυπριακό. Από τότε, η Αμερική έπαυσε να προτείνει λύσεις, που να εναρμονίζονται με τις ελληνικές απόψεις. Σήμερα, το καθεστώς στο νησί θα ήταν διαφορετικό και η χώρα μας δεν θα ήταν υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει μια ανοικτή πληγή.

Κανείς δεν υποστηρίζει ότι πρέπει να γίνει πόλεμος. Αλλά όταν οι Αρμένιοι και οι Πόντιοι ζητούν ενίσχυση, για την αναγνώριση από τους διεθνείς οργανισμούς των γενοκτονιών που έγιναν σε βάρος τους, πρέπει η Ελλάδα να υποστηρίζει πρώτη τα αιτήματα αυτά, γιατί και εκείνη υπέστη τις συνέπειες της γενοκτονίας από το ίδιο κράτος, που δεν έχει να επιδείξει τίποτα στον πολιτισμένο κόσμο, εκτός από σφαγές, διώξεις, βασανιστήρια, φωτιά και πόνο. Κι όταν το κράτος αυτό διαμαρτύρεται γιατί εξοπλίζουμε τα νησιά του Αιγαίου, η Ελλάδα θα πρέπει ευθαρσώς να υποστηρίζει ότι προασπίζεται ελληνικά εδάφη, όπως ελληνικά είναι και τα εδάφη απέναντι από τα νησιά, τα οποία έχασε γιατί δεν τα εξόπλισε επαρκώς, λόγω των εσωτερικών ερίδων και της κατάρας του διχασμού. Και οι έριδες, δυστυχώς, συνεχίζονται. Από τους ανθρώπους της Αθήνας, από τους ανθρώπους ή τους απογόνους τους που δεν έζησαν στη Μικρά Ασία, στον Πόντο, στην Ανατολική Ρωμυλία, από τους ανθρώπους που ουδέποτε γνώρισαν τους συνοριακούς πληθυσμούς.

Οι ίδιοι άνθρωποι, όταν τα Σκόπια θέτουν θέματα μειονοτήτων και εκδηλώνουν επεκτατικές τάσεις, δεν υψώνουν το ανάστημά τους να δηλώσουν ότι εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων διαμενόντων στην περιοχή τους αποτελούν κοινότητα και όχι μειονότητα και ότι προς το συμφέρον όλων θα ήταν, αν η περιοχή αυτή αποτελούσε μέρος της ελληνικής Μακεδονίας. Θα αποκτούσαν πραγματικό πολιτισμό, που θα στηρίζονταν σε πανάρχαιες πηγές και δεν θα υπήρχε λόγος να χαλκεύουν πολιτικά, ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία. Κανείς όμως, δεν έθεσε το θέμα από την πλευρά αυτή, παρά το γεγονός ότι πολλοί κάτοικοι των Σκοπίων, στις κατ' ιδίαν συνομιλίες τους μιλούν ελληνικά και προσβλέπουν με ελπίδα προς την Ελλάδα. Από ελληνικής πλευράς εκείνο που ενδιαφέρει είναι η δημιουργία μικτών επιχειρήσεων και η προώθηση μέρους της παραγωγής, που μέχρι στιγμής δεν έχει αποφέρει αξιόλογα οφέλη.

Οι κίνδυνοι που ενδέχεται να εμφανισθούν μεσοπρόθεσμα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη και να προσδιορισθούν από τώρα τα ενδεδειγμένα μέτρα, για την αντιμετώπισή τους. Κατά τη συζήτηση στη βουλή, για την επικύρωση της Συνθήκης του Μάαστριχτ, αναφέρθηκαν ορισμένες λεπτομέρειες, που δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητες. Υπάρχουν ορισμένοι ξένοι πολιτικοί παράγοντες και ελάχιστοι ευτυχώς Έλληνες που πετούν στα σύννεφα, οι οποίοι τάσσονται υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με την εξέλιξη αυτή, υποστηρίζουν, η Τουρκία θα σέβεται τις υποχρεώσεις της έναντι των εταίρων της και φυσικά έναντι της Ελλάδας και παράλληλα θα είναι δυνατό να ελέγχεται για τις πράξεις της. Αλλά, μέχρι τώρα ελέγχθηκε από τον ΟΗΕ για τη γενοκτονία σε βάρος των Κούρδων; Ελέγχθηκε από το ΝΑΤΟ για την απόβαση στη Κύπρο; Πού ζουν οι άνθρωποι αυτοί που προτείνουν την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Οι Γερμανοί πάντως, στη σκέψη αυτή ανατριχιάζουν.

Αλλά και να δεχθούμε την ένταξή της, αναλογίζεται κανείς τι θα επακολουθήσει; Εντάξει στην Ευρωπαϊκή Ένωση σημαίνει ελεύθερη διακίνηση προσώπων και εγκατάσταση σε όλες τις περιοχές αυτής. Αν λοιπόν, εγκατασταθούν νόμιμα χιλιάδες Τούρκων στα νησιά και άλλες χιλιάδες στη Θράκη, πώς θα τους αντιμετωπίσεις; Θα προσφεύγουμε για ψύλλου πήδημα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αλλά είναι βέβαιο πως η Ελλάδα θα βρίσκεται συνεχώς υπό κατηγορία. Δεν πρέπει να ξεχνά κανείς πως οι κάτοικοι της χώρας αυτής αυξάνονται σαν τα μυρμήγκια και έχουν τη δυνατότητα σε λίγα χρόνια, να κατακλύσουν την Ευρώπη. Ειρηνικά, όπως θα υποστηρίζει η τουρκική διπλωματία.