H ημέρα της υποκρισίας

Πληθώρα ανακοινώσεων, δημοσκοπήσεων, συμπερασμάτων ερευνών, ειδήσεων και σχολίων με θέμα τη γυναίκα, απ' όλο τον κόσμο, μας βομβάρδισαν χθες επ' ευκαιρία της λεγόμενης "Ημέρας της Γυναίκας". Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε διεθνώς ως ημέρα της γυναίκας, λες και οι υπόλοιπες ανήκουν σε άλλα ανθρώπινα όντα -σαν να αποτελούν οι γυναίκες είδος υπό προστασία ή μειονότητα. Κι ας είναι οι γυναίκες η καθαρή πλειοψηφία των κατοίκων του πλανήτη, ισότιμες με τους άνδρες σύμφωνα με τον καταστατικό χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Στοιχεία για την πρόοδο των γυναικών στους χώρους εργασίας, για τις κοινωνικές κατακτήσεις, για την πολιτική αναγνώριση -ήταν οι ψηφίδες που σχημάτιζαν τη θετική εικόνα. Από την άλλη πλευρά, καταγγελίες για βασανιστήρια, κοινωνική καταπίεση, στέρηση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε καθεστώτα που επιβιώνουν ακόμη στο τέλος του 20ού αιώνα θυμίζοντας μεσαίωνα -ήταν η μαύρη εικόνα. Στην Αλγερία, επί παραδείγματι, γυναίκες πραγματοποίησαν χθες πορεία ζητώντας από τον πρόεδρο, Λιαμίν Ζερουάλ, να αναγνωρίσει τα πολιτικά τους δικαιώματα. Στο Κατάρ, άσκησαν το αυτονόητο -για τους κατοίκους της Δύσης- εκλογικό δικαίωμα πρώτη φορά. Στη Βρετανία, δόθηκαν στη δημοσιότητα στοιχεία έρευνας που αποκαλύπτει ότι στο Σίτι, το περίφημο οικονομικό κέντρο του Λονδίνου, γίνονται ακόμη διακρίσεις εις βάρος των θηλυκών στελεχών.

Επ' ευκαιρία της ημέρας, ανακοινώθηκε ότι τουλάχιστον μία στις πέντε γυναίκες ανά τον κόσμο έχει πέσει θύμα επίθεσης (συνήθως σεξουαλικής φύσεως). Η ανεργία, το μορφωτικό επίπεδο -υψηλότερο από εκείνο των ανδρών εν γένει στις χώρες της Δύσης, ανύπαρκτο σε πολλές χώρες του τρίτου κόσμου-, η υγεία, είναι τομείς για τους οποίους έχουν γίνει επίσης έρευνες. Ωστόσο, αν μπορεί να γίνει κατανοητή η καθιέρωση μιας ειδικής ημέρας -όπως είναι οι αφιερωμένες στον αγώνα κατά του Έιτζ, στο περιβάλλον, στα ζώα- με μαχητική διάθεση, δεν μπορεί να γίνει το ίδιο όταν η ημέρα αυτή εκφυλίζεται σε αφορμή για διασκέδαση (χωρίς τους άνδρες), ή για χαζοχαρούμενες εκπομπές που αναλίσκονται σε διθυράμβους σχετικά με τον πολύπλευρο ρόλο της σημερινής γυναίκας.

Η 8η Μαρτίου έχει πάρει το χρώμα της 14ης Φεβρουαρίου (Άγιος Βαλεντίνος), της Ημέρας της Μητέρας, ή της νεότερης Ημέρας του Πατέρα -δήθεν εορτών που καταλήγουν τελικώς να εορτάζονται από τους ιδιοκτήτες των πάσης φύσεως επιχειρήσεων που σημειώνουν ρεκόρ πωλήσεων από όσους πέφτουν στην παγίδα του συμβολισμού. Άλλωστε και ως συμβολισμός, όλες αυτές οι ημέρες -ακόμη και οι πιο "μαχητικές"- χάνουν το νόημά τους από τη στιγμή που την επομένη σχεδόν κανείς δε θυμάται, ας πούμε, τις γυναίκες που δεν μπορούν να σπουδάσουν ή να εργαστούν επειδή είχαν την ατυχία να κατοικούν στο Αφγανιστάν των Ταλεμπάν.