ΣΤΗΛΗ: ΣΤΗ ΓΚΡΙΖΑ ΖΩΝΗ

Η αντοχή των ώμων…

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ ΤΟΥ ΑΛΚΗ ΚΟΥΡΚΟΥΛΑ

"Δεν έπρεπε να είχαμε δεχθεί τη διαδικασία της διαιτησίας", είπε (19 Φεβρουαρίου του 2006 στο "ΕΘΝΟΣ") ο πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος. Μα τότε, το Φεβρουάριο του 2004, όλοι θα καταλάβαιναν τις αντιρρήσεις του. Όλοι είχαν παρακολουθήσει την αδιαλλαξία με την οποία ο Ραούφ Ντενκτάς απέρριπτε τη μία πρωτοβουλία μετά την άλλη, τη μία ιδέα μετά την άλλη. Κανείς δεν είχε τότε τη διάθεση και φυσικά το δικαίωμα να επιβάλει με το οποιοδήποτε πρόσχημα λύση του Κυπριακού. Η τραγωδία είναι ότι η κυπριακή ηγεσία δεν εξέθεσε τότε τις αντιρρήσεις και τις ανησυχίες της. Αποδέχθηκε τη διαδικασία που πρότειναν τα Ηνωμένα Έθνη. Η ακόμη μεγαλύτερη τραγωδία είναι ότι δεν έκανε ποτέ καμία προσπάθεια να διαπραγματευτεί τις αλλαγές που θεωρούσε απαραίτητες στο σχέδιο Ανάν.

Όλοι, Έλληνες, Βρετανοί και Τούρκοι που βρίσκονταν στο Mπούργκενστοκ, επιμένουν ότι η κυπριακή αντιπροσωπεία υπό τον κ. Παπαδόπουλο δεν διαπραγματεύτηκε τίποτα, δεν έθεσε τις αντιρρήσεις, δεν ζήτησε συγκεκριμένες αλλαγές. Εκτιμούσε ότι ο κ. Ντενκτάς θα τους βγάλει από τη δύσκολη θέση στην τελευταία στιγμή. Αρνείτο να πιστέψει ότι η πολιτική της Άγκυρας στο Κυπριακό είχε αλλάξει. Ή μήπως περίμενε να περάσει η "δοκιμασία" του Mπούργκενστοκ, προφανώς σχεδιάζοντας να υπονομεύσει το σχέδιο Ανάν στο δημοψήφισμα;

Όταν ο κ. Ερντογάν διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους ότι "θέλει να λύσει το Κυπριακό", δεν εννοούσε φυσικά ότι ήταν έτοιμος να προσφέρει στον οποιονδήποτε πολιτικό στην Αθήνα ή τη Λευκωσία μία εύκολη αφετηρία για την επανεκλογή του. Εννοούσε ότι έχει απομακρυνθεί από τις παλαιότερες αντιλήψεις που έβλεπαν τη λύση του Κυπριακού μέσα από το πρίσμα μηδενικού αθροίσματος και ήταν διατεθειμένος να αναζητήσει μία λύση κοινού συμφέροντος. Στις παρυφές μιας τέτοιας λύσης φτάσαμε το 2004 με το σχέδιο Ανάν.

Τα καλά νέα από την Κύπρο είναι ότι έστω και με καθυστέρηση δύο χρόνων η κυπριακή ηγεσία αντελήφθη πού βρίσκεται το πρόβλημα. Ο πληθυντικός της μεγαλοπρέπειας είναι φυσικά καταχρηστικός. "Δεν έπρεπε να είχα δεχθεί" τη διαδικασία που πρότειναν τα Ηνωμένα Έθνη τότε, θα έπρεπε να πει ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η απάντηση της κυπριακής ηγεσίας στην πρόκληση εκείνη ήταν καταστροφική. Οδήγησε στην κατάρρευση της ελληνικής στρατηγικής στο Κυπριακό. Η επιτυχής προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το Κυπριακό ως πρόβλημα που προκλήθηκε από την τουρκική εισβολή του 1974 έπαψε πλέον να είναι πειστική. Στερήθηκε κάθε νομιμοποιητική βάση και κατέρρευσε τη στιγμή της εκτυφλωτικής επιτυχίας της. Από τη στιγμή που η ελληνοκυπριακή πλευρά αρνήθηκε την πρόταση που η διεθνής κοινότητα (με την ενεργό συμμετοχή και την ενθάρρυνση της κυπριακής ηγεσίας) διαμόρφωσε για τη λύση του Κυπριακού, λογικά προκύπτει ότι πέρα από την "εισβολή και την κατοχή" και κάτι ακόμη εμποδίζει και δυσκολεύει τη λύση του Κυπριακού.

Αν η άρνηση του σχεδίου Ανάν προερχόταν αυθόρμητα από το δημοψήφισμα, σε πείσμα των ειλικρινών προσπαθειών της κυπριακής ηγεσίας το ζήτημα θα ήταν απλούστερο. Η ενεργός εκστρατεία του κ. Παπαδόπουλου εναντίον του σχεδίου Ανάν μπορεί να του εξασφάλισε επιρροή στην εσωτερική κυπριακή σκηνή, συσσώρευσε όμως ένα μεγάλο πολιτικό κόστος, που ο Κύπριος πολιτικός δεν μπορεί να σηκώσει στους ώμους του. Προσπαθεί τώρα να το μετακινήσει στους ώμους άλλων.