Δημοτικό γήπεδο

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Η ανακοίνωση της υποψηφιότητας του κ. Καρατζαφέρη για το αξίωμα του δημάρχου Θεσσαλονίκης επιβεβαιώνει τη μετατόπιση της τοπικής πολιτικής δράσης στο δεξιότερο μέρος του γηπέδου.

Ο ίδιος ο νέος υποψήφιος δεν κρύβει, άλλωστε, την πρόθεσή του να αφαιρέσει ψήφους κυρίως από την κάλπη του κ. Παπαγεωργόπουλου ή όποιου άλλου υποψήφιου θα στηριχθεί από το κυβερνών κόμμα. Γι' αυτό δεν διστάζει να εμφανίζεται είτε ως ο αυθεντικότερος εκφραστής της "εθνικής γραμμής" για το μακεδονικό ζήτημα είτε ως ο αποτελεσματικότερος υπερασπιστής της ξέφραγης πόλης που βάλλεται από τα δεινά της μετανάστευσης. Η πολιτική τακτική είναι ευφυής, καθώς η απάντηση του δημάρχου δεν είναι επί της ουσίας (αφού με αυτήν συμφωνεί, όπως έδειξε το πρόσφατο ψήφισμα του δημοτικού συμβουλίου για τις σχέσεις με την ΠΓΔΜ), αλλά παγιδεύεται στη δεοντολογία: "Δεν δικαιούστε να είστε δήμαρχος, διότι είστε Αθηναίος". Μέσα στην παγίδα ο δήμαρχος δέχεται μία ακόμη βολή: "Μπορεί να είμαι Αθηναίος, αλλά μαζί μου θα έρθουν δικοί σας αντιδήμαρχοι. Επιπλέον, είμαι ικανότερος από εσάς να φτιάξω μία ευρωπαϊκή πόλη. Θα μεταφέρω το αεροδρόμιο δυτικά και θα κάνω πάρκο τους χώρους της ΔΕΘ". Αν έτσι έχουν τα πράγματα με την υποψηφιότητα Καρατζαφέρη, το κρίσιμο ερώτημα για την κυβερνητική παράταξη στη Θεσσαλονίκη είναι αν η αντιπαράθεση για την ανάδειξη του αυθεντικότερου εκφραστή τής μέχρι σήμερα πολιτικής της την απομακρύνει ή όχι από την κεντρική επιλογή της προσέγγισης του μεσαίου χώρου. Με όρους ποδοσφαιρικούς (τους πιο οικείους στο εντόπιο πολιτικό δυναμικό), ολόκληρη η άμυνα της τοπικής νεοδημοκρατικής ομάδας μοιάζει να μαρκάρει ένα και μόνο δεξί εξτρέμ. Μοιραία το κέντρο της είναι αφύλακτο. Όσο δεν υπάρχει αντίπαλο φορ ικανό να σκοράρει, έχει καλώς. Αν όμως βρεθεί;

Ας δούμε, όμως, την τακτική και της αντίπαλης ομάδας. Οι ελπίδες που της γεννά η διαφαινόμενη εκλογή σε δύο γύρους θα μένουν χωρίς αντίκρισμα όσο επενδύει στις συνέπειες της απλής αριθμητικής διαίρεσης της άλλης πλευράς. Η εκλογή κερδίζεται μόνο αν προστεθούν κεντρώες δυνάμεις στον πρώτο και αριστερές στο δεύτερο γύρο. Για όσους παρατηρούν την πόλη από απόσταση (αναφέρομαι στην πρόσφατη αρθρογραφία της κυριακάτικης "Καθημερινής" και του "Ταχυδρόμου" των "Νέων") κοινή είναι η εκτίμηση ότι, στις σημερινές συνθήκες της πόλης, η πρόσθεση προϋποθέτει σύγκρουση με ό,τι έχει συντελέσει στην καθυστέρησή της: τον άστοχο μεγαλοϊδεατισμό που υποθάλπει την ξενοφοβία, τη διαρκή γκρίνια για τον αθηνοκεντρισμό που καλύπτει την απουσία μακρόπνοων σχεδίων ανάπτυξης και την υπερτίμηση της τοπικότητας που κλείνει τους ορίζοντες της πολιτιστικής δημιουργίας και επικοινωνίας. Για όσους την ζούμε από κοντά, κοινή είναι η αντίληψη ότι η ίδια σύγκρουση, πρωτίστως, πρέπει να γίνει στο εσωτερικό κάθε ομάδας που διεκδικεί την αλλαγή στον κεντρικό δήμο.