Επιστράτευση με… κοινωνική ευαισθησία

Γράφει ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΙΔΗΣ

Τελικώς, στη ζωή, άρα και στην πολιτική, ενίοτε αλλιώς τα λογαριάζεις και αλλιώς σου έρχονται.

Εν προκειμένω, δεν γνωρίζω πόσα είχε επενδύσει ο κ. Καραμανλής στον πρόσφατο ανασχηματισμό, ωστόσο είμαι βέβαιος ότι τέτοιο ξεφούσκωμα και τέτοια αρνητική εξέλιξη δεν τα φανταζόταν ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του.

Ανακάτεψε την τράπουλα, προσπάθησε να ικανοποιήσει κάποιους εκ των δυσαρεστημένων σαν καλός ισορροπιστής, έπαιξε τα ρέστα του, ζήτησε από τους νέους (και τους παλαιούς) υπουργούς του συνεννόηση, συντονισμό και συλλογικότητα, δηλαδή ό,τι έλειπε από την κυβέρνησή του, και προσπάθησε να δώσει το στίγμα ενός νέου ξεκινήματος.

Μια εβδομάδα μετά, όμως, τίποτε δεν του ήρθε… δεξιά.

Η κακή ημέρα, βεβαίως, φάνηκε από την επομένη του ανασχηματισμού με την κυβέρνηση και τη Νέα Δημοκρατία να μοιάζουν με καζάνι που βράζει.

- Οι καρατομηθέντες υπουργοί έπιασαν τις τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα και άρχισαν να τα ρίχνουν στο πρωθυπουργικό περιβάλλον.

- Οι φιλόδοξοι σαραντάρηδες, που από μήνες άκουγαν φωνές και τις σειρήνες της εξουσίας να τους προσκαλούν, έμειναν στο ράφι, βλέποντας το τρένο του ανασχηματισμού να σφυρίζει τρεις φορές και να τους προσπερνά.

- Ο παραγκωνισμός της Θεσσαλονίκης άναψε φωτιές στα τοπικά γαλάζια στελέχη και οι αγροτοσυνδικαλιστές, κυρίως της Θεσσαλίας, κήρυξαν τον υπουργό Αγροτικής Αναπτύξεως persona non grata.

- Στα παραπάνω προσθέστε και το κλίμα δυσαρέσκειας για τον (άκομψο έως αντιδημοκρατικό) τρόπο, με τον οποίο δρομολογείται η διαδοχή του απελθόντος γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής Βαγγέλη Μεϊμαράκη.

Εκείνο όμως που, όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος, δεν περίμενε, ενώ όφειλε να είναι αρκούντως προετοιμασμένος, ήταν το τσουνάμι των αντιδράσεων των εργαζομένων, μια πραγματική κοινωνική έκρηξη, η οποία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια την κυβέρνηση σε μετωπική και απρόβλεπτη σύγκρουση με τα συνδικάτα και τους εργαζομένους.

Η απεργία διαρκείας των ναυτεργατών αφενός έχει προκαλέσει εκρηκτικές καταστάσεις στα νησιά (ελλείψεις σε τρόφιμα και φάρμακα) και στα λιμάνια (επεισόδια), αφετέρου έχει φέρει την κυβέρνηση στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.

Η πολιτική αντιπαράθεση έφθασε χθες σε οριακά επίπεδα με την κυβέρνηση να ρίχνει λάδι στη φωτιά παίρνοντας την απόφαση για επιστράτευση των ναυτεργατών και τον πρόεδρο του Συνασπισμού Αλέκο Αλαβάνο να την παρομοιάζει με τη χουντική τριανδρία των Παπαδόπουλου - Παττακού - Μακαρέζου.

Την ίδια ώρα ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, με αφορμή την προωθούμενη από την κυβέρνηση και τους εργοδότες απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, κήρυξαν πανελλαδική απεργία για τις 15 Μαρτίου και τετράωρη στάση εργασίας για την προσεχή Τρίτη.

Η σύγκρουση είναι το αποτέλεσμα της δίχρονης κυβερνητικής πολιτικής. Μιας πολιτικής που αποβλέπει στην ικανοποίηση όλων των αιτημάτων του επιχειρηματικού κεφαλαίου: απελευθέρωση του ορίου απολύσεων, θέσπιση νέων κινήτρων για προσλήψεις, μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών και περιορισμό της εμβέλειας της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας μέσα από τη σύναψη τοπικών συμφώνων απασχόλησης σε περιοχές με υψηλούς δείκτες ανεργίας.

Μιας πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας, ανασφάλειας, καθήλωσης των μισθών, αυξήσεων κάτω από τον πληθωρισμό, κατεδάφισης των κοινωνικών κατακτήσεων και των δικαιωμάτων.

Της προεκλογικής "ήπιας προσαρμογής" από μια κυβέρνηση του "κοινωνικού κέντρου" με… "κοινωνική ευαισθησία".

Αν αυτό δεν είναι κοινωνική αναλγησία, τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους.