Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Άρθρα :: Γνώμη (άρθρο σχολιασμού)

( μία είναι η ουσία :: 27/2/2006 18:32:22) 

Μία είναι η ουσία

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ

Αναζωπυρώθηκε το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει στο Κυπριακό μετά το πρόσφατο επεισόδιο της απαγόρευσης ελλιμενισμού κυπριακού πλοίου σε τουρκικό λιμάνι. Είναι, λοιπόν, μια καλή ευκαιρία να αναρωτηθούμε πού βρισκόμαστε, πού πηγαίνουμε και κυρίως τι πραγματικά θέλουμε στην υπόθεση της Κύπρου. Ερωτήματα που θα έπρεπε πρώτα να έχουν απαντήσει και οι κύριοι Καραμπελιάς και Ρακκάς, πριν εκδηλώσουν την καλοσύνη τους να ασχοληθούν με το άρθρο μου και τις απόψεις μου για το Κυπριακό από τις φιλόξενες σελίδες της "Μακεδονίας".

Καταρχήν είναι η επίκληση της "εθνικής στρατηγικής": Αν εξακολουθεί να είναι αυτό που τα συνθήματα του '70 περιέγραφαν ως Κύπρο ενιαία και ανεξάρτητη με βάση τη συμφωνία για δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία, τότε τα πράγματα είναι σκούρα. Αν όμως άλλαξε προς μια πιο φιλική προς τη διχοτόμηση λύση, θα πρέπει, πρώτον, να το πούμε επισήμως και ευθαρσώς και, δεύτερον, να αποδεχτούμε πως αυτή είναι στην πραγματικότητα η ενδοτική λύση, γιατί αυτή συμβιβάζεται με τα τετελεσμένα της εισβολής του '74. Να μιλάς ακατάπαυστα για εισβολή και να αγνοείς τη δυναμική που εμπεδώνει τα δύο ξεχωριστά κράτη αποτελεί επιεικώς στρουθοκαμηλισμό. Το να κατηγορείς και τους άλλους για "ιδεολογήματα" αρχίζει να γίνεται διασκεδαστικό.

Γιατί, όμως, είπαμε προηγουμένως πως τα πράγματα είναι σήμερα σκούρα για την προώθηση των θέσεων που επί τριάντα χρόνια, με βαρύ οικονομικό και πολιτικό κόστος, υπερασπίζονταν η ελληνική και η κυπριακή πλευρά; Με μια κουβέντα: Επειδή όσες αρνητικές πλευρές είχε το "επάρατο" σχέδιο Ανάν υλοποιούνται συστηματικά και μεθοδικά χωρίς να εισπράττουμε τις θετικές του πρόνοιες. Η πλέον πιθανή εξέλιξη των πραγμάτων είναι είτε να φτάσουμε και επισήμως στη διχοτόμηση (όπως προειδοποίησε ο "κακός" Στρο) είτε να αναγκαστούμε να επαναδιαπραγματευτούμε από δυσμενέστερη βάση. Όσοι αγνοούν τη συνολική τάση της διεθνούς κοινότητας για αναβάθμιση του βόρειου μέρους του νησιού ώστε να φτάσει ως "οιονεί κράτος" να αντιμετωπίζεται ισότιμα (ή σχεδόν ισότιμα) από τους διεθνείς παίκτες, παρά την ηρωική τους διάθεση, δεν προσφέρουν και τις καλύτερες υπηρεσίες στην εθνική υπόθεση.

Αν μάλιστα συμβουλεύουν τις (σύμφωνα με την έκφραση των Καραμπελιά-Ρακκά) "ανίκανες και δειλές κυβερνήσεις" της Ελλάδας και της Κύπρου να συνταχθούν με Γαλλία και Αυστρία, για να σταματήσουν την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, τότε έχουμε τον ορισμό του ετεροπροσδιορισμού της εξωτερικής μας πολιτικής. Προσωπικά, με απασχολεί επίσης πώς γίνεται πολιτικός ταγός μιας "ανίκανης και δειλής κυβέρνησης" να είναι ο πρόεδρος Παπαδόπουλος, που αποτελεί την "έκφραση της συνείδησης και αξιοπρέπειας του ελληνισμού" (σύμφωνα με τις αξιομνημόνευτες εκφράσεις των προαναφερθέντων κυρίων).

Μία ακόμη επισήμανση: Ποιοι είναι αυτοί οι "σημαντικοί σύμμαχοι" της Κύπρου μέσα στην Ε.Ε. που όλο μνημονεύονται και όλο αποσιωπούνται όταν ζητηθούν ονόματα και διευθύνσεις; Το κύριο ατού σήμερα της Κύπρου είναι η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και αυτό είναι επίτευγμα ορισμένων πολιτικών που εύκολα χαρακτηρίζονται από τους "φουστανελοφόρους" ως ενδοτικοί. Αν δεν υπήρχαν κι αυτοί οι "ενδοτικοί", δεν ξέρω ποια θα ήταν σήμερα η γραμμή άμυνας των υπερπατριωτών στις αναπόφευκτες διεθνείς πιέσεις για λύση του Κυπριακού.