Εφημερίδα "Μακεδονία"
Bon pour L' Orient
Η πολιτική μας ζωή κινείται εσχάτως στον αστερισμό της αναθεώρησης του συντάγματος. Οι στόχοι της εξόχως επικοινωνιακοί, αλλά υποφέρουν από έλλειψη προοπτικής, όταν εξετάζονται από το μικροσκόπιο των πολιτικών αναλυτών. Ο κόσμος όμως δεν διαθέτει τέτοιο και θρέφεται με ελπίδες. Για ακόμη μία φορά… Ορισμένοι βέβαια ισχυρίζονται πως οι ανάγκες του κόσμου λίαν συντόμως θα χρειάζονται πρακτικότερες μορφές τροφής. Και επισημαίνουν πως αρκεί μία γρήγορη ματιά στην οικονομική επικαιρότητα, για να γίνει αυτό αντιληπτό. Πού θα μπορούσε λοιπόν να σταθεί "το μάτι του κόσμου";
1. Στην αβεβαιότητα του μικρομεσαίου. Η κατακόρυφη αύξηση του ανταγωνισμού από την έλευση των μεγάλων ελληνικών και κυρίως ξένων αλυσίδων οδηγεί σε μείωση των πωλήσεων έως και 40%. Η αναλογία επιχειρήσεων που ανοίγουν σε σχέση με αυτές που κλείνουν έχει διαμορφωθεί περίπου στο 1 προς 2 υπέρ των δευτέρων. Το αποτέλεσμα είναι ορατό και σε μία απλή βόλτα σε Τσιμισκή, Αλ. Σβώλου, Αγ. Σοφίας και περιοχή Βαλαωρίτου.
Η Ελλάδα έχει, μαζί με την Ιρλανδία, το υψηλότερο ποσοστό μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην Ε.Ε. και σε περιπτώσεις οικονομικής ύφεσης αυτές είναι που διατηρούν περισσότερους εργαζόμενους στη θέση τους και όχι οι μεγάλες επιχειρήσεις. Συνεπώς η απαίτηση να μην αφήσει η πολιτεία τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην τύχη τους είναι εύλογη όχι μόνο για λόγους απασχόλησης αλλά και για λόγους μακροχρόνιας ανταγωνιστικότητας.
2. Στην παραζάλη του εργαζόμενου: Για πρώτη φορά τα τελευταία εννέα χρόνια οι αυξήσεις που θα δοθούν θα είναι χαμηλότερες του πληθωρισμού. Αν σε αυτό προσθέσουμε και τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, καθώς και την κατά μόλις 10 ευρώ το μήνα αύξηση του ΕΚΑΣ, διαπιστώνουμε πως οι συνταγματικές ανησυχίες των εργαζομένων γρήγορα θα εξανεμιστούν, όσο κι αν μειωθούν οι… απολαβές των διοικητών ΔΕΚΟ.
Όταν μάλιστα αυτό συνδυάζεται με μία αίσθηση γενικής επίθεσης εναντίον δικαίων και αδίκων "κεκτημένων" των εργαζομένων, τότε και ο ίδιος ο Μακρυγιάννης θα έλθει να κάνει σύνταγμα, το ενδιαφέρον του απλού κόσμου θα είναι αλλού -όσο κι αν είμαστε Βαλκάνια…
3. Τα σκιρτήματα στο ρυθμό ανάπτυξης της ευρωπαϊκής οικονομίας είναι μεν θετικά, αλλά δεν δίνουν την παραμικρή σιγουριά εξόδου από την ύφεση μέσα στο 2006. Συνεπώς δεν υπάρχει η ελπίδα της ευρωπαϊκής ατμομηχανής που θα βγάλει από το τέλμα τους "ανατολίτες της Ευρώπης". Από την άλλη η αυτοανακήρυξή μας σε στρατηγικό εταίρο της Κίνας (και αυτής!) πενιχρά οικονομικά αποτελέσματα θα έχει, τουλάχιστον στο προβλεπτό μέλλον….
Κατόπιν όλων αυτών η περιβόητη συνταγματική αναθεώρηση είναι εξηγήσιμη. Αλλά ήταν και προβλέψιμη από όλους πλην Λακεδαιμονίων…
