Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;

Το πολιτικό μόρφωμα, του οποίου ηγείται ο κ. Καρατζαφέρης, εκφράζει ό,τι πιο καθυστερημένο και αντιδραστικό υπάρχει σε επίπεδο πολιτικής σκέψης

Της ΜΑΡΙΑΝΝΑΣ ΜΠΡΕΚΑΣΗ*

Η πιθανή υποψηφιότητα του κ. Καρατζαφέρη για τη δημαρχία της Θεσσαλονίκης και η σχετική φιλολογία, που έχει αναπτυχθεί γύρω από αυτήν, έρχεται να επιβεβαιώσει το γεγονός ότι η ακροδεξιά πάντοτε θεωρούσε την πόλη μας προνομιακό πεδίο.

Το πολιτικό μόρφωμα, του οποίου ηγείται ο κ. Καρατζαφέρης, εκφράζει ό,τι πιο καθυστερημένο και αντιδραστικό υπάρχει σε επίπεδο πολιτικής σκέψης: τον εθνικισμό και ρατσισμό με μπόλικες δόσεις θρησκευτικού φανατισμού. Όμως οι παραπάνω ιδέες δεν είναι αυτοφυή είδη της περιοχής μας. Τις καλλιεργούν εδώ και καιρό διάφοροι πολιτικοί και θρησκευτικοί ταγοί της πόλης.

Είναι αυτοί που διοργάνωσαν την προηγούμενη δεκαετία τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, στα οποία σύρθηκε η τότε μαθητιώσα νεολαία. Είναι αυτοί που αρνούνταν το δικαίωμα στον άριστο μαθητή, Οδυσσέα Τσενάι, να είναι σημαιοφόρος του σχολείου του, εξαιτίας της αλβανικής καταγωγής του. Είναι αυτοί που διοργανώνουν και συμμετέχουν στα χουντοβασιλογλέντια στα γειτονικά Γιαννιτσά. Έτσι, το βούτυρο στο ψωμί του κ. Καρατζαφέρη ήταν στρωμένο εδώ και καιρό.

Οι εθνικιστικές και ρατσιστικές ιδέες είναι πολύ εύκολο να δηλητηριάσουν τις ψυχές και τη σκέψη των φτωχών λαϊκών ανθρώπων και να στρέψουν την οργή και το μίσος για τη φτώχεια και την κακοδαιμονία τους στους μετανάστες, τους πρόσφυγες, τους ξένους. Και το έργο τους γίνεται ακόμη πιο εύκολο, όταν οι σχέσεις και οι δεσμοί του λαϊκού παράγοντα με την Αριστερά είναι ισχνές, αδύναμες, σχεδόν ανύπαρκτες, έτσι, ακριβώς, όπως είναι στις μέρες μας.

Η Αριστερά οφείλει να αφουγκράζεται, να αναδεικνύει και να υπερασπίζεται τις αγωνίες και τα συμφέροντα των ανθρώπων του μόχθου και του μεροκάματου. Οφείλει να οργανώνει τους αγώνες και τις κινητοποιήσεις του. Να διαδραματίζει μορφωτικό και διαπαιδαγωγικό ρόλο. Μια Αριστερά που θα ασκεί πολιτική και το λαό για το λαό. Όμως, δυστυχώς, η Αριστερά περί άλλων τυρβάζει. Κι έτσι, οι αλεπούδες αλωνίζουν ανενόχλητες…

Πώς αλλιώς να εξηγηθούν τα υψηλά ποσοστά του ακροδεξιού και ξενοφοβικού ΛΑΟΣ στην περιοχή μας. Μια περιοχή που οι μισοί της κάτοικοι προέρχονται από προσφυγικές οικογένειες. Τούμπα, Καλαμαριά, Πολίχνη είναι μερικές μόνο από τις συνοικίες που πρωτοκατοικήθηκαν από τους πρόσφυγες της μικρασιατικής καταστροφής. Όχι, δεν αδυνάτισε η συλλογική μνήμη. Νοθεύτηκε από το δηλητήριο του ρατσισμού, που χύνει ανενόχλητα ο κ. Καρατζαφέρης και οι όμοιοί του.

Ο μαγαζακισμός, ο μικροκομματισμός, οι προσπάθειες για ηγεμονία στον αριστερό μικρόκοσμο, ο κατατεμαχισμός και η πολυδιάσπαση που κυριαρχούν στο χώρο της Αριστεράς είναι και αυτά βούτυρο στο ψωμί του ΛΑΟΣ. Τι εμποδίζει άραγε τις δυνάμεις της Αριστεράς να συνεργαστούν όλες μαζί, να δημιουργήσουν ένα μέτωπο, να πάρουν μια πρωτοβουλία έστω για ένα μερικό ζήτημα. Κι ας σκεφτούμε τι δυνάμεις θα απελευθέρωνε κάτι τέτοιο, τι δυναμική θα δημιουργούσε και τι προοπτικές θα αποκάλυπτε. Και τότε θα βλέπαμε τι κρεμαστάρια θα έπιανε η αλεπού, που σήμερα, δυστυχώς, τα φτάνει.

Η Νομαρχιακή Κίνηση Αριστερά έχει απευθύνει από το περασμένο καλοκαίρι μια πρόταση για τη συνεργασία όλων των Αριστερών δυνάμεων, συλλογικοτήτων και ανεξάρτητων αγωνιστών, για τη συγκρότηση ενός και μόνου αριστερού ενωτικού ψηφοδελτίου στις επικείμενες εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ας το τολμήσουμε…