ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΤΟΥ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

Έχει και ο "Καποδίστριας" τα προβλήματά του

Πέντε προβληματικά σημεία εντόπισε στο Ειδικό Πρόγραμμα Τοπικής Αυτοδιοίκησης ο υφυπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Γιώργος Φλωρίδης, τα οποία σημειώνει σε εγκύκλιό του προς τους γενικούς γραμματείς των περιφερειών. Το Ε.Π.Τ.Α. είναι το κύριο χρηματοδοτικό εργαλείο επίτευξης των στόχων του σχεδίου "Ιωάννης Καποδίστριας", του οποίου η μέχρι στιγμής πορεία κρίνεται μεν ικανοποιητική, ωστόσο από την επεξεργασία των προτάσεων των περιφερειών, έχουν προκύψει ορισμένα στοιχεία που χρήζουν επανεξέτασης.

Πρώτη αρνητική ένδειξη στην εγκύκλιο είναι η ενδεχόμενη διάσπαση της ενότητας των δήμων. Συγκεκριμένα, στις περισσότερες περιπτώσεις τα προτεινόμενα έργα αφορούν στην έδρα του δήμου και καλύπτουν το 90% του συνολικού προϋπολογισμού, με αποτέλεσμα να διακυβεύεται η ενότητα του δήμου.

Σε διαδημοτικό επίπεδο, επίσης, δεν υπάρχει συνεργασία, παρά το γεγονός ότι ορισμένα έργα πρέπει, εκ των πραγμάτων, να καλύπτουν τις ανάγκες τουλάχιστον δυο δήμων.

Από την άλλη πλευρά, όπως αναφέρεται στην εγκύκλιο, τα προτεινόμενα έργα δεν κατανέμονται σωστά στα υποπρογράμματα του Ε.Π.Τ.Α., καθώς το υποπρόγραμμα για τα τεχνικά έργα απορροφά πολύ μεγαλύτερο ποσοστό προτάσεων από το υποπρόγραμμα για τις κοινωνικές υποδομές.

Επιπροσθέτως, όμως, οι προτάσεις αυτές δεν φαίνεται να έχουν αξιοποιηθεί ομοιόμορφα από τις περιφέρειες. Συγκεκριμένα, παρατηρούνται αποκλίσεις όσον αφορά στους προϋπολογισμούς, οι οποίες, όπως σημειώνεται στην εγκύκλιο, εκτιμάται ότι δεν αντιστοιχούν πάντα στις ιδιαιτερότητες και τις πραγματικές ανάγκες των περιφερειών.

Τέλος, τα περισσότερα από το έργα που προτάθηκαν δεν πληρούν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να αρχίσει η κατασκευή τους.

Οι νέες προτάσεις των δήμων πρέπει να καταβληθούν μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου στις τεχνικές επιτροπές νομών και στη συνέχεια, μέχρι τις 15 Μαρτίου, θα αξιολογηθούν από τις περιφέρειες, οι οποίες θα στείλουν τις σχετικές αποφάσεις προένταξης έργων, ενεργειών και μελετών στο υπουργείο Εσωτερικών μέχρι τις 30 Απριλίου.

Γνωρίζουν τι ψηφίζουν οι βουλευτές;

Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά, που το ελληνικό κοινοβούλιο καλείται να ψηφίσει ή να κυρώσει σύμβαση για θέματα τόσο σοβαρά, που μέλλουν να καθορίσουν τη ζωή ολόκληρου του λαού επί δεκαετίες, χωρίς να… ξέρουν τι ψηφίζουν.

Ο λαός λέει μια παροιμία. Την υπογραφή μας πρέπει να προσέχουμε πού τη βάζουμε, όμως οι άνθρωποι, που έχουμε επιλέξει με την ψήφο μας να αποφασίζουν για τις τύχες μας, φαίνεται να μην τηρούν πάντα αυτή την αρχή.

Με εξαίρεση τη συμφωνία για τη GATT, που κυρώθηκε από τη Βουλή εν μία νυκτί και οι βουλευτές είχαν πάρει το κείμενο 600 σελίδων μόλις την προηγούμενη μέρα στα χέρια τους και αγνοούσαν τι σήμαινε για την αγροτική μας παραγωγή και το εμπόριο, η Συμφωνία του Άμστερνταμ, που συζητείται αυτές τις μέρες, έχει αποδειχθεί το πλέον… αδιάφορο κείμενο.

Σαν να μην αφορά τον ελληνικό λαό. Σαν να μην αφορά και να δεσμεύει το μέλλον της χώρας.

Λιγοστοί είναι οι βουλευτές, που έρχονται αυτές τις μέρες στη Βουλή να ακούσουν. Ακόμη λιγότεροι εκείνοι, που έχουν διαβάσει τη Συνθήκη.

Πρώτος ο ίδιος ο πρωθυπουργός έδωσε το… καλό παράδειγμα.

Μίλησε και το έβαλε στα πόδια, σαν να τον κυνηγούσαν. Δεν έμεινε για να ακούσει ούτε καν τους άλλους αρχηγούς. Την πρώτη μέρα μάλιστα… παρέστη συμβολικά για λίγα λεπτά!

Στο καφενείο και τους διαδρόμους της Βουλής οι βουλευτές είναι περισσότεροι από εκείνους, που "παρακολουθούν". Συζητούν δε για οτιδήποτε άλλο πλην αυτού!

Κι όμως, η κύρωση της Σύμβασης είναι δεδομένη. Διότι και τα δύο μεγάλα κόμματα συμφωνούν. Ναι, αλλά έστω για τα μάτια του κόσμου, θα όφειλαν οι βουλευτές, κατά το "η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί μόνον να είναι τίμια, αλλά και να φαίνεται", να παρακολουθούν τη συζήτηση ή έστω να έχουν ξεκοκαλίσει στο διάβασμα το κείμενο.

Αν βρεθούν κοντά στους ψηφοφόρους τους, τι θα τους πουν; Τι στην ευχή λέει αυτό το περίφημο κείμενο, για το οποίο τόσες θυσίες καλούνται οι πολίτες να υποστούν;

Τι σημαίνει για τη ζωή τους αυτός ο περίφημος μονόδρομος, η ΟΝΕ, και γιατί είναι σημαντικό, όχι μόνο να ενταχθούμε σ' αυτήν, αλλά κυρίως να τα βγάλουμε πέρα την επόμενη μέρα της ένταξης μας;

Αυτή η υπόθεση θυμίζει αρκετά μια παλιά ιστορία. Ίσως όχι τόσο παλιά, ανάγεται στη δεκαετία του '80. Τότε που κανείς δεν εξηγούσε στους αγρότες ή και να τους εξηγούσε δεν κατόρθωνε να τους εξηγήσει επαρκώς και να τους πείσει ότι η τότε ΕΟΚ δεν ήταν η χρυσή αγελάδα με το παχύ γάλα. Και ότι έπρεπε να αποβάλουν την αντίληψη του κρατισμού και να οργανωθούν, για να αντιμετωπίσουν τον σκληρό ανταγωνισμό στο εμπόριο αγροτικών προϊόντων, πριν φθάσουμε στο σημερινό χάλι να φωνάζουν οι αγρότες, γιατί θέλουν μια πραγματικότητα, που δεν υπάρχει πια.

Μήπως οι ταγοί του έθνους πρέπει να γίνουν πιο υπεύθυνοι ηγέτες αυτού του έρμου λαού;

Λασκαρίνα Γερασίμου