Ανακατατάξεις αναστατώνουν την κοινωνική ζωή μας

Οι καιροί αρχίζουν να γίνονται πάλι δύσκολοι για τους εργαζόμενους. Ο μικρός επιχειρηματίας δεν μπορεί να αναπτύξει δραστηριότητα, γιατί άνωθέν του βρίσκεται ο Γολιάθ, που τον ατενίζει απειλητικά, ενίοτε και ειρωνικά. "Πού πας ξυπόλυτος στ' αγκάθια; Κλείσε το μαγαζάκι σου, κι άντε να βρεις κανένα μεροκάματο". Από την άλλη πλευρά είναι ο μικρός βιοτέχνης. Τι να κατασκευάσει στο εργαστήριό του; Τα ομοειδή προϊόντα της Άπω Ανατολής και της Ασίας διατίθενται στις λαϊκές αγορές στο ένα τρίτο της τιμής που θα πρόσφερε εκείνος τα δικά του. Απορεί, αλλά δεν μπορεί να εξηγήσει το γεγονός. Η πρώτη ύλη, η επεξεργασία, τα εργατικά χέρια, η συσκευασία, τα μεταφορικά, το χονδρεμπορικό κέρδος, το λιανικό κέρδος, μια σειρά παραγόντων που διαμορφώνουν την τελική τιμή. Τόσο χαμηλή; Είναι αδύνατο, λοιπόν, να θέσει σε λειτουργία τη μικρή βιοτεχνία του. Πρέπει όμως να ζήσει την οικογένειά του. Κάνει προσπάθειες προς πολλές κατευθύνσεις, αλλά αποτυγχάνει. Και καταλαμβάνεται από απελπισία.

Στην ίδια ψυχολογική κατάσταση βρίσκεται και ο άνεργος νέος. Στην ίδια και ο εργατοϋπάλληλος ή ο τεχνίτης που απολύθηκε, γιατί η επιχείρηση χρεοκόπησε. Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Προσλαμβάνει διαστάσεις σε όλη την ανεπτυγμένη Ευρώπη. Και όλα αυτά, τη στιγμή που οι στρατιές των πεινασμένων βρίσκονται στα σύνορα, έχοντας ναρκωμένο το νου και το θολό το βλέμμα, από την πείνα, την εξάντληση, τις κακουχίες, τις αρρώστιες, την απόγνωση. Τι θα γίνει, αν οι στρατιές αυτές εισβάλλουν στην Ευρώπη; Η κατάσταση θα γίνει χειρότερη από εκείνη που επικρατούσε πριν από εκατό χρόνια.

Αναφέρεται αυτή η χρονική περίοδος, γιατί το έτος 1899 βρέθηκε σε ελβετικό έντυπο και μεταφράστηκε ένα κείμενο, που όριζε πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι τραπεζικοί υπάλληλοι. Το έγγραφο σε μετάφραση κυκλοφόρησε πρόσφατα και στην αρχή το περιεχόμενό του προκάλεσε θυμηδία. Μετά όμως, ο φόβος κατέλαβε πολλούς. Ιδού μερικές από τις συστάσεις του Ελβετού τραπεζίτη και των διευθυντών του:

1. Ο φόβος του Θεού είναι το πρώτιστο καθήκον κάθε ενάρετου υπαλλήλου.

2. Οι καλοί τρόποι και η ακρίβεια είναι όροι απαράβατοι για το προσωπικό μιας καλά οργανωμένης Τράπεζας.

3. Από σήμερα, το προσωπικό οφείλει να είναι παρόν στην εργασία του από τις 6 το πρωί έως τις 6 το βράδυ.

4. Είμαστε βέβαιοι ότι όλοι οι υπάλληλοι θα πραγματοποιήσουν τις έκτακτες υπερωρίες που η Τράπεζα θα θεωρήσει αναγκαίες. Κάθε Πέμπτη, το προσωπικό θα είναι παρόν 40 λεπτά νωρίτερα και θα παραμένει επίσης 40 λεπτά μετά το κλείσιμο των γραφείων, για να ασχοληθεί με την καθαριότητα.

5. Για την καθαριότητα των γραφείων υπεύθυνοι θα είναι οι παλαιότεροι υπάλληλοι.

6. Το προσωπικό θα καταβάλλει προσπάθειες να ντύνεται όσο γίνεται πιο απλά και πιο σεμνά.

7. Απαγορεύεται στους υπαλλήλους να φορούν στο γραφείο μπερέδες ή παλτά με κουκούλα, αφού υπάρχει θέρμανση στη διάθεσή τους.

8. Αν ο καιρός είναι πολύ ψυχρός, θα επιτρέπονται καπέλα και εσάρπες.

9. Κάθε υπάλληλος είναι υποχρεωμένος να φέρνει δύο κιλά κάρβουνα κάθε μέρα, για τη σόμπα.

10. Απαγορεύονται απολύτως οι συζητήσεις στο γραφείο.

11. Σε περίπτωση αρρώστιας δεν θα καταβάλλεται ο μισθός. Για το λόγο αυτό γίνεται σύσταση στο προσωπικό να αποταμιεύει ένα μέρος από το μισθό του, για τις ημέρες της αρρώστιας.

Να σκεφτεί κανείς πως γυρίζουμε πίσω; Η ομοσπονδία τραπεζοϋπαλληλικών οργανώσεων, που άλλοτε για "ψύλλου πήδημα" έκλεινε τις Τράπεζες, έχει υπόψη της ότι παγκοσμίως ο κύκλος των πιέσεων γίνεται όλο και πιο ασφυκτικός; Το φαινόμενο άρχισε από την Αμερική, αλλά τότε οι συνδικαλιστές και οι οργανώσεις τους αγωνίζονταν για τη διατήρηση των επιδομάτων και άλλων "κεκτημένων". Σύμφωνα δε με τις υπάρχουσες ενδείξεις, οι πιέσεις θα γίνουν περισσότερο έντονες σε όλους σχεδόν τους κλάδους των εργαζομένων. Οι εκπρόσωποι της ΓΣΕΕ και των εργατικών κέντρων, όσοι δεν έγιναν υπουργοί, υφυπουργοί και βουλευτές, τι θέση παίρνουν σ' αυτές τις δύσκολες στιγμές; Όταν με τις καταλήψεις και τις απεργίες έκλειναν τα εργοστάσια, ο αγώνας ήταν εύκολος.

Τώρα, που οι άνεργοι περιφέρονται αλλόφρονες στους δρόμους, ορισμένοι συνδικαλιστές θυμούνται τη σταλινική προέλευσή τους και ψελλίζουν ορισμένα συνθήματα από το οδυνηρό για την Ελλάδα παρελθόν. Αποδεικνύεται πως δεν υπήρξαν μόνο βλαπτικοί. Είναι και αμετανόητοι. Τόσο αμετανόητοι και δογματικοί, που δεν παραδειγματίζονται ούτε από τους λαθρομετανάστες, τους προερχόμενους από την Ανατολική Ευρώπη, που περιφέρονται γύρω τους, προσδοκώντας ελεημοσύνη….