Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Απόψεις :: Γνώμη (άρθρο σχολιασμού)

( χωρίς δημόσιες υπηρεσίες θα μείνει η περιφέρεια ) 

Χωρίς δημόσιες υπηρεσίες θα μείνει η περιφέρεια

Τα πλήγματα του κέντρου κατά της περιφέρειας συνεχίζονται, ενώ όλα δείχνουν ότι κάποια στιγμή θα υποκύψει στην ασφυξία που προκαλεί το ίδιο. Παράλληλα, η εγκατάλειψη της περιφέρειας, που είναι συνέπεια μιας αντεθνικής και ως εκ τούτου εγκληματικής τακτικής, θα έχει ολέθριες συνέπειες για τη χώρα μας. Ήδη καταγγέλλεται μια αχαρακτήριστη ενέργεια, που όλα δείχνουν πως η κουτοπόνηρη συμπεριφορά του δημοσιοϋπαλληλικού κατεστημένου της Αθήνας, που γνωρίζει πότε να σιωπά και να κινείται υπογείως και πότε να εμφανίζεται επισήμως στο προσκήνιο υπερασπίζοντας δήθεν το δίκαιο και η πλήρης αδιαφορία των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων και της Κοινής Γνώμης της "επαρχίας", θα αποφέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, δηλαδή την υφαρπαγή μιας ακόμη δραστηριότητας.

Σύμφωνα με σχετική καταγγελία, το Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών καταργεί όλα τα παραρτήματά του στην περιφέρεια και διατηρεί τις υπηρεσίες του μόνο στην Αθήνα. Μόνο δε όταν οι αρμόδιοι το κρίνουν απαραίτητο, θα εγκρίνουν την ίδρυση και λειτουργία γραφείων σε ορισμένες περιοχές της χώρας. Αυτές τις μέρες μάλιστα θα συζητηθεί και το σχετικό νομοσχέδιο στη Βουλή.

Το συνδικάτο εργαζομένων του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών στη Θεσσαλονίκη, σε ανακοίνωσή του τονίζει μεταξύ άλλων και τα εξής:

"Αποτελεί σχήμα οξύμωρο το γεγονός να απομακρύνεται η γεωλογική υπηρεσία της χώρας από την πόλη που έχει τον πρωτεύοντα ρόλο στην αναπτυξιακή πορεία του πρωτογενούς τομέα στην Ελλάδα. Η κατάργηση του παραρτήματος της Θεσσαλονίκης εγγίζει τα όρια του παραλόγου, σε μια περίοδο κατά την οποία χώρες όπως η Βρετανία, η Σουηδία και η Γαλλία είτε ενισχύουν την περιφερειακή δομή των γεωλογικών τους ινστιτούτων είτε μεταφέρουν τις έδρες τους από τις πρωτεύουσες στην περιφέρεια".

Αλλά γενικότερα η νομοθεσία για την αξιοποίηση του υπόγειου πλούτου της χώρας μας περιλαμβάνει διατάξεις που προκαλούν κατάπληξη. Προ ετών, όταν η παραγωγή και εξαγωγή μαρμάρου αποτελούσαν για τη χώρα μας μια αξιόλογη πηγή συναλλάγματος, οι "εγκέφαλοι" των αρμόδιων υπουργείων είχαν περιλάβει σε ειδική διάταξη τα εξής εξωφρενικά: Είχε τη δυνατότητα μια επιχείρηση να λάβει ειδική άδεια για τη διενέργεια ερευνών σε μια ορισμένη περιοχή, προκειμένου να εντοπίσει κοιτάσματα μαρμάρου. Για να διενεργήσει η επιχείρηση αυτή την έρευνα, επόμενο ήταν ότι θα χρησιμοποιούσε εξειδικευμένο προσωπικό και κατάλληλα μηχανήματα, γεγονός που απαιτούσε σημαντικές δαπάνες. Όταν τα συνεργεία εντόπιζαν την ύπαρξη κοιτασμάτων μαρμάρου, που θεωρούνταν αξιοποιήσιμα, διέκοπταν τις εργασίες και οι εκπρόσωποι της επιχείρησης ενημέρωναν σχετικώς το υπουργείο.

Από το σημείο αυτό και πέρα αρχίζει να κυριαρχεί το παράλογο. Μετά την αναγγελία της ανεύρεσης κοιτασμάτων, το υπουργείο ανέθετε στο δήμο ή τη κοινότητα, όπου υπήρχαν τα κοιτάσματα, να διενεργήσει πλειοδοτικό διαγωνισμό για την ενοικίαση της περιοχής. Στο διαγωνισμό "ηδύνατο" να συμμετάσχει με τις ίδιες προϋποθέσεις και η επιχείρηση που διενήργησε τις έρευνες και εντόπισε τα κοιτάσματα. Ουδείς ελάμβανε υπόψη του τις προσπάθειες που κατέβαλλε η επιχείρηση αυτή. Ούτε τις πρωτοβουλίες της. Ούτε τις δαπάνες της. Έμπαινε και αυτή στη σειρά μαζί με τις άλλες. Δεδομένου δε ότι οι άλλοι πλειοδότες σε ουδεμία δαπάνη είχαν υποβληθεί, μπορούσαν να προσφέρουν υψηλότερο μίσθωμα για την εκμίσθωση της περιοχής από το δήμο ή την κοινότητα, ενώ αποκλειόταν η επιχείρηση που είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον και αποκάλυψε την ύπαρξη μαρμάρου στο υπέδαφος της περιοχής.

Σε πολλούς τομείς η δημόσια διοίκηση νοσεί, και μάλιστα νοσεί σοβαρά. Αδιαφορούν, όμως, οι πάντες. Δεκαετίες ολόκληρες, τα υπουργεία Εμπορίου και Βιομηχανίας, κατά κανόνα, στρέφονταν κατά της δραστηριότητας των κλάδων του εμπορίου και της βιομηχανίας, αντί να την ενισχύουν. Τώρα, τα υπουργεία αυτά έχουν συγχωνευθεί στο υπουργείο Ανάπτυξης και σχεδόν εξαφανίστηκαν. Αλλά και οι προαναφερθέντες δύο δυναμικότατοι κλάδοι της οικονομίας μας πλήρωσαν ακριβά τους πειραματισμούς άσχετων παραγόντων.

Το ίδιο συμβαίνει και με το υπουργείο Γεωργίας. Η αγροτική παραγωγή προέρχεται από το χωράφι. Και το χωράφι βρίσκεται στην περιφέρεια. Εκεί, λοιπόν, θα έπρεπε να είχε στραμμένο το ενδιαφέρον του το υπουργείο Γεωργίας. Δε διαπιστώνεται, όμως, ανάλογη δραστηριότητα. Πόσοι υπάλληλοι υπηρετούν στο υπουργείο Γεωργίας στην Αθήνα; Και τι προσφέρουν; Μήπως θα έπρεπε να γίνει κάποιος απολογισμός; Στον ιδιωτικό τομέα τα περιθώρια στενεύουν συνεχώς. Ο δημόσιος τομέας, στον οποίο δεν υπάρχουν και περιθώρια, θα παραμείνει ανεξέλεγκτος;