Μία τρύπα στο νερό

Το καταστατικό της Σούπερ λίγκας, που τέθηκε ως θέμα συζήτησης στη Βουλή, δεν αφήνει καμία αμφιβολία πως δικαιώνονται οι υποψιασμένοι. Αυτοί που εδώ και καιρό πίστευαν πως αυτό το νέο φρούτο είναι το ίδιο άνοστο με όλα τα προηγούμενα.

Στο συγκεκριμένο καταστατικό δεν περιλαμβάνονται παρά θολές αναφορές για τους μικρούς και για τη διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, ενώ το εγχείρημα για συμφωνία με μη κρατικούς οργανισμούς που διοργανώνουν στοιχηματικά παιχνίδια πνίγηκε εν τη γενέσει του και είναι κάτι για το οποίο οι εμπνευστές της Σούπερ λίγκας θα υποχωρήσουν, θέλοντας και μη.

Αυτή, όμως, που καταδεικνύει το πρόχειρο της όλης επιχείρησης είναι η μηδαμινή αναφορά σε τρόπους καταπολέμησης της βίας στα γήπεδα. Εάν οι επιχειρηματίες που διαφεντεύουν το ελληνικό ποδόσφαιρο "τσουρουφλίζονται" για να βγάλουν κάποιο κέρδος από αυτό, δεν τους καίγεται καρφί αν κάθε Κυριακή χύνεται αίμα.

Θέλουν στα γήπεδα αστυνομία ή σεκιούριτι; Θα επιβληθεί το ονομαστικό εισιτήριο; Θα ζητήσουν αυστηρότερα μέτρα και τροποποίηση του νόμου, ώστε να εξαλειφθεί η ποινή με αναστολή και οι ταραξίες να οδηγούνται απευθείας στη φυλακή; Όσο κι αν προσπαθήσουμε να εντρυφήσουμε στα σκοτεινά μυαλά τους, προς το παρόν τα ερωτήματά μας δεν πρόκειται να απαντηθούν.