Μεσογειακή …αναιμία

Η σταδιακή απαξίωση των Μεσογειακών Αγώνων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην άρνηση των μεγάλων αστεριών να πάρουν μέρος σ' αυτούς, προτιμώντας είτε να ξεκουραστούν, είτε να αφοσιωθούν σε άλλους, πιο σημαντικούς αγωνιστικούς στόχους. Κατά κανόνα, οι κορυφαίοι αθλητές των ευρωπαϊκών χωρών γυρίζουν επιδεικτικά την πλάτη στη διοργάνωση, κάνοντας αρκετά από τα δημοφιλέστερα αθλήματα να χάνουν το ενδιαφέρον τους. Ειδικά στο στίβο και την κολύμβηση, ελάχιστοι πρωτοκλασάτοι αθλητές δίνουν το παρών, ενώ στα ομαδικά σπορ συμμετέχουν οι β' ομάδες. Αντίθετα, στην ενόργανη γυμναστική υπάρχει κάπως καλύτερο αγωνιστικό επίπεδο. Ενδεικτικό είναι πάντως το γεγονός ότι τόσο στην Τύνιδα το 2001, όσο και στην Αλμερία πέρσι, η ελληνική ομάδα είχε στη σύνθεσή της μόνο έναν ή δύο από τους Ολυμπιονίκες της προηγούμενης χρονιάς, δηλαδή ποσοστό κάτω του 10%. Από το 1993, άλλωστε, οι Μεσογειακοί καθιερώθηκαν να γίνονται σε μεταολυμπιακή χρονιά, πράγμα που σημαίνει ότι πολλοί Ολυμπιονίκες απέχουν γενικώς από τους αγώνες εκείνης της σεζόν, προκειμένου να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους μετά την υπερπροσπάθεια που έχει προηγηθεί. Εν κατακλείδι, οι μόνοι που βάζουν κάθε φορά τα δυνατά τους είναι οι εκπρόσωποι της Αφρικής και εκείνοι των μικρών χωρών, επειδή ακριβώς δεν μπορούν να πρωταγωνιστήσουν σε παγκόσμιο ή ηπειρωτικό επίπεδο και παρηγορούνται με τον τίτλο του Μεσογειονίκη…