Πολιτική και όχι μερεμέτια

Η ανακοίνωση της εταιρείας Φωσφορικών Λιπασμάτων σχετικά με την επαναλειτουργία του εργοστασίου της στη Θεσσαλονίκη δεν θα λέγαμε πως δικαιώνει την αρχική αισιοδοξία που δημιουργήθηκε από όσα δήλωσε ο υπουργός Μακεδονίας-Θράκης. Οι πληροφορίες ωστόσο ότι για την υπόθεση ενδιαφέρθηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός επιβεβαιώνονται και το γεγονός αυτό συντηρεί την ελπίδα ότι οι εξελίξεις μπορεί να είναι θετικές.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 2 ------------------------------

Πολιτική και όχι μερεμέτια

Η προσπάθεια του υπουργού Οικονομίας να περιορίσει απλώς τα ελλείμματα του δημοσίου δεν αποτελεί οικονομική πολιτική

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 1

Το πρόβλημα όμως με τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα είναι άλλο και έχει επισημανθεί πολλές φορές από τις στήλες αυτής της εφημερίδας. Η αποβιομηχάνιση της περιοχής, χωρίς ό,τι χάνεται από αυτήν να αναπληρώνεται από κάτι άλλο.

Η οικονομία δεν μπορεί να συντηρηθεί με μερεμέτια. Ούτε είναι οικονομική πολιτική η προσπάθεια του υπουργού Οικονομίας να περιορίσει απλώς τα ελλείμματα του δημοσίου. Η συνεχής συρρίκνωση, έστω και αν περιορίσει τα ελλείμματα, θα καταστρέψει την οικονομία και την ίδια τη χώρα.

Αλλά δυστυχώς δεν είναι μόνο η βιομηχανία η οποία δραπετεύει από τη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα. Ο αγροτικός τομέας επίσης συρρικνώνεται και τα μηνύματα από την κτηνοτροφία δεν είναι καθόλου αισιόδοξα.

Τα έξοδα των κτηνοτρόφων για τη συντήρηση της εργασίας τους είναι μεγαλύτερα από τα έσοδα. Με την πολιτική που ακολουθείται στον τομέα της κτηνοτροφίας σε λίγα χρόνια τα προϊόντα του κλάδου θα είναι δυσεύρετα και ακριβά. Αναρωτιέται κανείς πού οδηγεί όλη αυτή η αποδόμηση παραδοσιακών παραγωγικών κλάδων της ελληνικής οικονομίας, οι οποίοι δεν αντικαθίστανται από κάτι νέο.

Το μεγάλο δίλημμα μπροστά στο οποίο βρίσκεται ο εργαζόμενος είναι να αποδεχθεί είτε την αβεβαιότητα κάθε μορφής ύπαρξής του είτε την παντελή εξαφάνισή του.

Αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα.

Το αντιμετωπίζουν σε όλο τον κόσμο, ενώ στη Γαλλία, το πολιτικό εργαστήρι της Ευρώπης, έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Στην Ελλάδα, όπου όλα αντιμετωπίζονται με μεγάλη υστέρηση και πνευματική οκνηρία, οι πολιτικοί ταγοί της ευελπιστούν πως θα συγκρατήσουν την ολοένα και αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια με τη λειτουργία των παραδοσιακών μηχανισμών της κοινωνίας. Πλανώνται πλάνην οικτράν. Το άνοιγμα των αγορών με τον τρόπο με τον οποίο έγινε και γίνεται άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Από ελπίδα έχει μετατραπεί σε εφιάλτη. Τον νιώθουν όσοι έχουν αντιμετωπίσει το φάσμα της ανεργίας ή έχουν περάσει προς τα κάτω τη γραμμή της φτώχειας. Η αντιμετώπιση του προβλήματος χρειάζεται πολιτική. Όχι μερεμέτια.