Εφημερίδα "Μακεδονία"
Fake Story
Όταν ήμουν μαθητής στα τέλη του '70 κάναμε συχνά αναφορές με τους φίλους μου στο έτος 2000. Θυμάμαι, ότι πάντοτε μας έπιανε δέος. Λίγο η αλλαγή του αιώνα, λίγο η προφητείες του Νοστράδαμου καταλαβαίνετε… Το μυαλό μας ταξίδευε. Το πιο σημαντικό που θυμάμαι από όλη αυτή την ιστορία είναι, ότι το 2000 έμοιαζε τόσο μακρινό που είχαμε την αίσθηση, για να μη πω τη βεβαιότητα, ότι το 2000 δεν θα έρθει ποτέ!
Από τότε, μέχρι σήμερα, άλλαξαν πολλά. Μπήκαν στη ζωή μας το internet, τα κινητά τηλέφωνα, η ιδιωτική τηλεόραση, το ευρώ κτλ. Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα αν αυτό είναι πρόοδος. Μπορώ να πω όμως, χωρίς αμφιβολία, ότι όλα αυτά άλλαξαν τον τρόπο που ζούμε και κυρίως μας άλλαξαν σαν ανθρώπους. Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να κάνει συγκρίσεις ανάμεσα στο σήμερα και το χθες. Θεωρώ, ότι η σημαντικότερη αλλαγή που υπέστη ο σύγχρονος άνθρωπος είναι ότι αναγκάζεται να ζει σε έναν κόσμο γεμάτο τεχνητές ανάγκες και άχρηστους στόχους.
Δυο λύσεις υπάρχουν λοιπόν. Ή συμφιλιώνεσαι με όλα αυτά ή παίρνεις τα μπογαλάκια σου και πας στο Άγιο Όρος. Γιατί, πιστέψτε με, ότι είναι πολύ ψυχοφθόρο, έως και γελοίο, να κατηγορείς το "σύστημα" ενώ είσαι κάτοικος μεγαλούπολης. Βέβαια, όλα αυτά είναι μυστήρια της ζωής που δεν λύνονται ποτέ, όπως το γυναικείο μυαλό για παράδειγμα, που σε βάζουν σε διλήμματα και προβληματισμούς λίγο πριν πέσεις για ύπνο στο στρώμα σου, που δεν ξέρεις με τι το έχουν γεμίσει. Κάτι τέτοιες στιγμές μου έρχεται στο μυαλό αυτό που τραγουδούσε το φιλαράκι μου, ο Νίκος Παπάζογλου: "Τι νόημα έχουν όλα αυτά, τι τρέχω να προλάβω, πέρασε η μισή ζωή δίχως να καταλάβω"!
