Μνήμη ψαριού

Για τρίτη φορά μέσα σε έναν χρόνο ο ποταμός Έβρος από "ευλογία Θεού" γίνεται η "μεγάλη κατάρα" για τους Εβρίτες, αφού απειλεί να πνίξει τα πάντα γύρω του. Και ατυχώς αυτό θα συμβαίνει, κάθε φορά που ο "κακός" μας ο καιρός θα φέρνει παραπάνω χιόνια σε Ελλάδα, Βουλγαρία, Τουρκία ή παραπάνω βροχές, οπότε η λεκάνη απορροής του ποταμού δεν θα επαρκεί, για να διοχετεύσει τον επιπλέον υδάτινο όγκο στο Θρακικό πέλαγος.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 2 ----------------------------

Μνήμη ψαριού

Κάθε φορά που τα νερά του Έβρου απειλούν ανθρώπινες ζωές, ζωικό κεφάλαιο και καλλιέργειες, οι κυβερνώντας τάζουν και ξανατάζουν τα ίδια έργα, σαν να απευθύνονται σε πολίτες με συλλογικό αλτσχάιμερ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ 1

Ως εκ τούτου ο Έβρος και οι παραπόταμοί του είναι μία προβλέψιμη "απειλή" για τους κατοίκους των παραποτάμιων οικισμών και το εισόδημά τους, η οποία θα μπορούσε να έχει εκλείψει, εάν οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις είχαν φροντίσει να συνεργαστούν με τις γειτονικές χώρες και να φτιάξουν τα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα. Αυτά όμως όχι μόνο δεν έγιναν, αλλά παρά τις παχυλές υποσχέσεις και των σημερινών κυβερνώντων δεν είναι ούτε στο επίπεδο των "σχεδίων επί χάρτου". Και αυτή η απόλυτη αδιαφορία της πολιτείας γίνεται ακόμη πιο εξοργιστική, όταν την ίδια στιγμή -όπως μας πληροφορεί η Κομισιόν- "λιμνάζουν" στα κοινοτικά ταμεία ούτε ένα ούτε δύο αλλά 116 εκατ. ευρώ, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την τριεθνή αντιπλημμυρική προστασία. "Υπάρχει εγκεκριμένος προϋπολογισμός 181 εκατ. ευρώ, όμως κανένα έργο δεν προχώρησε, διότι η ελληνική κυβέρνηση δεν κατέθεσε ούτε τις σχετικές μελέτες για την απορρόφηση 116 εκατ. ευρώ που λιμνάζουν", υποστηρίζει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης μετά τη σχετική απάντηση της αρμόδιας επιτρόπου της Κομισιόν σε ερώτησή του για τα αντιπλημμυρικά έργα του Έβρου. Και αν αυτό δεν είναι εγκληματική αδιαφορία, τότε ποιο είναι;

Χθες, σήμερα, αύριο, μεθαύριο και κανείς δεν γνωρίζει μέχρι πότε οι κάτοικοι των παραποτάμιων οικισμών θα ζουν μέσα στην αγωνία, ελπίζοντας ότι δεν θα χρειαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, επειδή τα νερά του ποταμού θα φτάσουν στις αυλές τους ή ακόμη χειρότερα θα σκεπάσουν μέχρι και τις στέγες τους. Οι αγρότες ήδη έχουν υποστεί τεράστια οικονομική καταστροφή και την ίδια ώρα το μόνο που κάνει (και) η σημερινή κυβέρνηση είναι "μερεμέτια" στα αναχώματα που υψώνονται στη μία όχθη του ποταμού, που βρίσκεται στο ελληνικό έδαφος. "Μερεμέτια" που σε κάθε κρίση αποδεικνύονται ανεπαρκή, για να αποτρέψουν τις πλημμύρες και τις καταστροφές. Τι και αν φωνάζει ο νομάρχης Έβρου, τι και αν φωνάζουν οι κάτοικοι των παραποτάμιων χωριών, τι και αν φωνάζουν οι αγρότες. Οι κυβερνώντες, παλιοί και νέοι, συνεχίζουν το ίδιο "βιολί": κάθε φορά που τα νερά του Έβρου απειλούν ανθρώπινες ζωές, ζωικό κεφάλαιο και καλλιέργειες, τάζουν και ξανατάζουν τα ίδια έργα, σαν να απευθύνονται σε πολίτες που έχουν υποστεί συλλογικό αλτσχάιμερ ή έχουν μνήμη ψαριού.