Κάθε πολίτης και το κράτος του

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΥΝΤΑΚΤΗ Του ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ

Ήδη άρχισε να κοπάζει η επέλαση του χιονιά. Και θέλω να πιστεύω μαζί με αυτό να απαλλαγούμε και από τον τηλεοπτικό χειμώνα.

Όλο αυτό το διάστημα δεν ταλαιπωρηθήκαμε μόνο από τις πραγματικές συνέπειες της κακοκαιρίας αλλά άθελά μας, υποστήκαμε μια μεγάλη θα έλεγα τηλεοπτική τρομοκρατία. Το μέτρο έχει χαθεί. Τα τηλεοπτικά μέσα μέσα στον άκρατο ανταγωνισμό υπερβαίνουν τα εσκαμμένα, κινούνται σταθερά στα όρια της υπερβολής και πολλές φορές δεν επικοινωνούν την πραγματική είδηση με τους πολίτες αλλά παράγουν τις δικές τους ειδήσεις στις προδιαγραφές του ανταγωνιστικού προϊόντος.

Η υπερβολή και η γελοιοποίηση σε ημερήσια διάταξη. Τι κι αν έχει ήλιο στη Θεσσαλονίκη ουχί λίγες φορές το βίντεο από το αρχείο φροντίζει να συνοδεύει το ρεπορτάζ με το ανάλογο χιόνι. Εάν πριν δεκαπέντε μέρες τα κανάλια διακονίζονταν το ποιος θα χωρέσει στο δικό του τηλεοπτικό παράθυρο τον x σεισμολόγο, τώρα την τιμητική του την είχε πρωτίστως ο κ. Φούρλας περίπου σε ρόλο κυβερνητικού εκπροσώπου. Αναρωτιέται κανείς πώς θα εξασφάλιζε ο άνθρωπος χρόνο για την υλοποίηση του έκτακτου επιχειρησιακού σχεδίου ανάγκης αφού περιφέρονταν από κανάλι σε κανάλι. Δεν εκνεύρισαν μόνο τα κανάλια αλλά και πολλά κυβερνητικά στελέχη και κρατικοί παράγοντες. Πριν επέλθει η κακοκαιρία φρόντισαν από μόνοι τους να ανοίξουν το λάκκο που θα έπεφταν μέσα. Σε όλους τους τόνους μας διαβεβαίωναν ότι τα σχέδια είναι τέλεια και η κυβερνητική κρατική μηχανή είναι "ζεσταμένη" για να βρεθεί δίπλα στο κάθε πολίτη. Στην ουσία έπεσαν θύματα του κομπασμού και της αλαζονείας γιατί έμμεσα και κουτοπόνηρα προσπαθούσαν να κλείσουν το μάτι στον ανυποψίαστο πολίτη ότι τούτοι εδώ δεν είναι σαν τους προηγούμενους, τους άχρηστους ΠΑΣΟΚους. Και έτσι αρκούσε το δίπλωμα μιας νταλίκας στα Τέμπη για να μετατρέψει την επικοινωνιακή κυβερνητική υπεροπλία σε μπούμεραγκ. Εάν τα πράγματα αντιμετωπίζονταν με περισσότερη σεμνότητα και περισσότερη, θα έλεγα, πολιτική εντιμότητα έναντι του πολιτικού τους αντιπάλου, είναι σίγουρο ότι τώρα θα εισέπρατταν θετικά. Γιατί όποιοι υποστηρίζουν, πολίτες ή πολιτικοί, ότι σε μια θεομηνία ή σε ακραίες καιρικές συνθήκες δεν θα υπάρξουν λάθη, αβλεψίες ή παραλείψεις, σημαίνει ότι ζουν σε άλλη πραγματικότητα.

Γυρνώντας δυο χρόνια πίσω, στη θέση του κ. Παυλόπουλου ήταν ο κ. Σκανδαλίδης και στη θέση του κ. Βουλγαράκη ο κ. Χρυσοχοΐδης. Εξίσου συμπαθείς και εργατικοί. Και τότε υπερέβαλαν εαυτό για το καλύτερο αλλά και τότε υπήρξαν και λάθη και παραλείψεις.

Αλλά πέρα από τις κυβερνητικές ευθύνες ελάχιστοι ομιλούν για την πολυδιαφημισμένη κοινωνία των πολιτών. Θα έλεγα κοινωνία ώρα μηδέν. Η κοινωνία πολιτών και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις σχεδόν απουσίαζαν εντελώς. Το ίδιο και το κλίμα της αλληλεγγύης. Αντιθέτως, μια κοινωνία φοβισμένων και πανικόβλητων που άδειαζε τα ράφια με τα ψωμιά και τα γάλατα λες και θα αποσύρονταν στα καταφύγια για να αντιμετωπίσουν τον πυρηνικό χειμώνα. Κοινωνίες άβουλες, που δεν παίρνουν το φτυάρι για να καθαρίσουν ένα μέτρο χιόνι από την αυλή τους, είναι κοινωνίες χωρίς μέλλον και όσο το κράτος και αν ευθύνεται για παραλείψεις και ολιγωρία είναι αστείο να βλέπεις τέτοιους πολίτες να αναρωτιούνται πού είναι το κράτος και ο καθείς να διεκδικεί ένα κράτος για τον εαυτό του.