Εφημερίδα "Μακεδονία"

Αναζήτηση

Βρες
Εμφάνιση

Αθλητικά :: Σχόλιο

( τα ωραία χρόνια της παράγκας :: 7/2/2006 20:20:14) 

Τα ωραία χρόνια της παράγκας

γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΒΕΝΤΙΔΗΣ

Τα παλιά καλά χρόνια της παράγκας, τουλάχιστον, ξέραμε τι έπρεπε να περιμένουμε. Το μότο της εποχής, άλλωστε, ήταν "ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδίζουν κι όλοι οι άλλοι να πάνε να πνιγούν". Τώρα, έχουμε χάσει την μπάλα. Κι ο πρώτος που την έχασε, είναι ο κύριος Μάκης Γερμανάκος, τραγική φιγούρα σ' αυτή την τραγελαφική κατάσταση. Κι αυτός δεν ξέρει από πού θα του 'ρθει. Το κακό είναι πως τώρα, δεν είναι προφανές ποιοι πρέπει να κερδίζουν και ποιοι πρέπει να πνιγούν, όπως τότε. Και καλά οι τρεις μεγάλες, σταθερές αξίες. Αυτές πρέπει να κερδίζουν πάντα. Όπως είδαμε κι αυτό το Σαββατοκύριακο, που δεν δόθηκαν πέναλτι μαρς σε Καλλιθέα, Λεβαδειακό και Αιγάλεω, όπως βλέπουμε κάθε Σαββατοκύριακο. Ας κερδίζουν πάντα, για να μην διαμαρτύρονται κι ας βγάλουν τα μάτια τους στα μεταξύ τους παιχνίδια. Με τις άλλες ομάδες, όμως, τι γίνεται;

Σε κάθε αγωνιστική αλλοιώνονται τουλάχιστον ένα - δύο αποτελέσματα, ομάδες ευνοούνται εκ περιτροπής -σκανδαλωδώς- κι εξόφθαλμα. Και δεν μιλάμε για τη Β' εθνική, όπου γίνεται ο θάνατος της αλεπούς και του… Θρασύβουλου. Τη μια ευνοείται ο Ατρόμητος σε βάρος της Καλλιθέας, την άλλη η Καλλιθέα σε βάρος της Λάρισας, την άλλη η Λάρισα σε βάρος του Ακράτητου, την άλλη ο Ατρόμητος σε βάρος του ΠΑΟΚ, την άλλη ο Λεβαδειακός σε βάρος της Καλαμαριάς, την άλλη η Καλαμαριά σε βάρος της Ξάνθης κ.ο.κ. Ανθρώπινα λάθη (τι καραμέλα κι αυτή…), άγνοια κανονισμών, δόλος ή η βλακώδης ανασφάλεια που δέρνει τους διαιτητές και τους κάνει ευάλωτους;

Υ.Γ. Σε ένθετο πολιτικής εφημερίδας την προηγούμενη Παρασκευή "αναλύθηκε" ο τρόπος, που στήθηκαν δύο πρόσφατα παιχνίδια της ίδιας ομάδας, το ένα υπέρ της, το άλλο εναντίον της. Δεν ασχολήθηκε κανείς. Ούτε κανένας υφυπουργός Αθλητισμού, ούτε κανένας εισαγγελέας, ούτε κανένα άλλο θεσμικό όργανο… Καθόλου παράξενο. Είτε είναι όλοι πνιγμένοι στις δουλειές, είτε έγιναν πια κι αυτά, μέρος της καθημερινότητάς μας, οπότε δεν μας προκαλούν εντύπωση.