Το αισχρό εμπόριο της κολακείας

Ο ΑΝΑΤΟΛ ΦΡΑΝΣ το έχει πει. Ευκαιρία είναι το ψευδώνυμο του Θεού, όταν ο ίδιος δεν θέλει να υπογράψει το έργο. Το παραφράζω. Δεύτερη ευκαιρία είναι η υπογραφή του Θεού στη διαγραφή δικής σου "αμαρτίας", που ξέρεις ότι άφησες κληρονομιά σε κάποιους που δεν την άξιζαν. Αλλιώς, ευλογία.

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ λοιπόν, ο Λάμπρος Γράντας. Μονάχα που δεν καταλαβαίνει ή (μάλλον) δεν θέλει να καταλάβει τη μοναδική, σε βαθμό προνομίου, ευκαιρία να εξαγνιστεί για το προπατορικό αμάρτημα, να ισοσκελίσει το βαρύ παρελθόν του στην ΠΑΕ Άρης με τη βοήθεια που μόνο αυτός μπορεί να προσφέρει. Διότι όταν για όλους τους άλλους ονομάζεται "Λέσχη φίλων" για τον πρώην πρόεδρο της ΠΑΕ λέγεται απλώς "δεύτερη ευκαιρία".

ΑΝΤΙ ΑΥΤΟΥ όμως την αγνοεί. Αυτός ο Αρειανός, αυτός ο πολύ επιτυχημένος επιχειρηματίας γυρνάει την πλάτη στην υστεροφημία του, την οποία κάλλιστα μπορεί να ξεπλύνει από τα βρώμικα λάθη που του προσάπτουν από το 1996. Πλύση σε τιμή ευκαιρίας μάλιστα. Χίλια ευρώ χρειάζεται. Να αποκτήσει μέσω της Λέσχης δικαίωμα υποψηφιότητας για την προεδρία της ΠΑΕ, να παρουσιάσει το δικό του πλάνο διοίκησης και διαχείρισης των μετοχών και να αφήσει το σώμα να αποφασίσει. Ξέρει πολύ καλά ότι δύσκολα θα τον κοντράρει κάποιος στην τσέπη, να ξέρει ότι ακόμη κι αν του αρνηθούν την κεφαλή και τη συνείδησή του θα έχει ήσυχη και την "άφεση" θα έχει κερδίσει μόνο και μόνο γιατί προσπάθησε να βοηθήσει.

ΑΝΤΙ ΑΥΤΟΥ όμως την τορπιλίζει. "Απελευθερώστε τον Άρη" το σύνθημά του στην κοπή πίτας των βετεράνων. Τόσο άστοχο και άκαιρο που αποτελεί "ευλογία" για τους "αντιπάλους" του, οι οποίοι τουλάχιστον προσπαθούν, κάνουν κάτι, όταν κάποιοι άλλοι αναλώνονται σε εκδηλώσεις εμπορίου κολακείας με αποδέκτη αυτόν, μόνο και μόνο για να κρύψουν τις ενοχές του.

ΦΤΑΝΕΙ πια η πλεονεξία του αλάθητου επειδή "όταν ήμουν πρόεδρος, παίκτης εγώ….". Κανείς δεν θα ζήσει αιώνια. Μόνο ο Άρης. Πριν αποφασίσετε να τον απελευθερώσετε θυμηθείτε να απελευθερωθείτε από τις εμπάθειες και τα προσωπικά σας μίση. Ενθεν κακείθεν.