Αρετή και τόλμη θέλει η ελευθερία

Ο Νίκος Γκάλης είναι ο άνθρωπος- σύμβολο, που μπορεί να συσπειρώσει τους φιλάθλους του Άρη, να γεμίσει έστω και ως θεατής από την κερκίδα των Vip' s ένα γήπεδο και να δώσει όραμα, εμπνέοντας τον κόσμο. Η κίνηση της "κίτρινης" ΚΑΕ να ξαναφέρει στο προσκήνιο την… υποχρέωση, ολόκληρης της αρειανής οικογένειας να τιμήσει "τον πρώτο των πρώτων", ερμηνεύεται ως μέρος μιας προσπάθειας για συσπείρωση και μαζικότητα, με τελικό στόχο την έξοδο στην Ευρωλίγκα. Την είσοδο του συλλόγου, δηλαδή, στην ελίτ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, με ό,τι αυτό σημαίνει σε οικονομικό επίπεδο και επίπεδο πρεστίζ. Τώρα, το αν έχουν μπει σωστά τα θεμέλια για να στηριχθεί το οικοδόμημα με προοπτική, σε περίπτωση κατάκτησης του στόχου, είναι ένα πολύ σοβαρό ερώτημα, που χωράει πολλή συζήτηση.

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ώρα, στο ποδόσφαιρο του Αρη, με αφορμή την κοπή της πίτας των βετεράνων, τέθηκε ουσιαστικά, το κατά πόσο ο σύλλογος είναι ενωμένος, ελεύθερος ή δέσμιος προσώπων και καταστάσεων. Ο Λάμπρος Γράντας μίλησε περί ελευθερίας και καταχειροκροτήθηκε. Ανέξοδα είναι και τα δυο. Και τα λόγια και οι επιδοκιμασίες… Ο Αρης θέλει πράγματι ελευθερία, αλλά ο ποιητής είναι σαφής: "θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία". Υπάρχουν;

ΖΗΤΑΕΙ ελευθερία ο Άρης για να ξεφύγει από τις προσωπικές διαμάχες και τη λογική τού "ή εμείς ή κανείς". Ζητάει να ελευθερωθεί από τον πόλεμο χαρακωμάτων που βιώνει καθημερινά. Θέλει την ελευθερία του για να σπάσει τα δεσμά από προσωπικά πάθη, λάθη, έριδες. Απαιτεί ο Αρης να απελευθερωθεί από όλους όσοι αναλώνουν την αρειανοσύνη τους στα λόγια, στον αποκλεισμό εναλλακτικών προτάσεων, σε βραδιές νοσταλγίας, εσωστρέφειας και ρεβανσισμούς και μοιραία στερείται πράξεων. Ο Αρης θέλει να απελευθερωθεί από τις μετριότητες και τη μιζέρια. Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζονται έργα. Μια σημαντική "λεπτομέρεια" που διαφεύγει.