Κάτω ο Καποδίστριας, ζήτω το… Κολοκοτρωνίτσι

Γράφει ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΔΕΡΓΙΑΔΕΣ

Στις 9 Οκτωβρίου του 1831 ο πρώτος κυβερνήτης της χώρας, ο Κερκυραίος κόμης Ιωάννης Καποδίστριας (1766 - 1831), έπεφτε νεκρός από το δολοφονικό χέρι των αδελφών Μαυρομιχάλη, στο Ναύπλιο, την πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας.

Τον Οκτώβρη του 2006 οι κάτοικοι της χώρας αυτής θα κληθούν να εκλέξουν αυτούς που θα διοικήσουν τους δήμους και τις νομαρχίες ανά την ελληνική επικράτεια.

Μέχρι τη στιγμή της κάλπης θα έχει προηγηθεί το προεκλογικό γαϊτανάκι με τα γνωστά ευτράπελα:

· Παλαιοκομματισμός, ίντριγκες και συμφωνίες κυρίων πάνω και κάτω από το τραπέζι, και δήθεν συλλογικές διαδικασίες εν είδει πασαρέλας για την πριμοδότηση του εκλεκτού, αλλά και "ευπρεπής" διαγκωνισμός μέχρι τελικής πτώσης για το χρίσμα.

· Άσκοπη επίδειξη ρητορικής δεινότητας και ευτελής λαϊκισμός που αποκαλείται προεκλογική άμιλλα με μπόλικη χαρτούρα και ευκαιριακό μπλαμπλά για θέσεις και προτάσεις που κανείς δεν θυμάται και δεν εφαρμόζει.

· Λούσο και πολυτέλειες σε χορούς και πανηγύρια υποστήριξης και "μαύρο" χρήμα με τη σέσουλα για την επικοινωνιακή προβολή των πεφωτισμένων ηγετών.

· Τέλος, εκλογές με σταυρωμένα εκ των προτέρων ψηφοδέλτια και "αυθόρμητα" πηγαδάκια έξω από τα εκλογικά τμήματα για τους αναποφάσιστους και το βράδυ πίτσες και μπίρες μπροστά στην τηλεόραση, για να "χαζέψουμε" τα αποτελέσματα στο champion league των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών.

Βέβαια, ανεξαρτήτως χρώματος και κόμματος, υπάρχουν και υποψήφιοι που πασχίζουν να ξεπεράσουν τα κατάλοιπα του κοτζαμπασισμού που ακόμα άγει και φέρει αυτή τη χώρα. Του κοτζαμπασισμού που έστειλε στον άλλο κόσμο τον πρώτο Καποδίστρια και απειλεί να διαλύσει το συνονόματο νόμο.

Το πρώτο πολιτικό έγκλημα που οδήγησε τη χώρα σε μία χαοτική οπισθοδρόμηση και το δεύτερο, σύγχρονο πολιτικό φαινόμενο που απηχεί εντέλει τις ίδιες αντιφάσεις της ελληνικής κοινωνίας από καταβολής οργανωμένου κράτους.

Ο Ι. Καποδίστριας ήταν επτανήσιος ευγενής, υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, αρνήθηκε την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας και την Ελληνική Επανάσταση, αλλά τελικά ανέλαβε να δημιουργήσει κράτος από το τίποτα. Απέτυχε, διότι δεν μπόρεσε να ξεπεράσει την κοντόθωρη αλαζονεία του και να ζυγίσει καλά τους τότε πολιτικούς συσχετισμούς. Αγνόησε τη δύναμη των κοτζαμπάσηδων, των καπεταναίων, των τότε διαπλεκόμενων συμφερόντων και το πλήρωσε.

Ο σύγχρονος Καποδίστριας, ο νόμος του κράτους των εκσυγχρονιστών του ΠΑΣΟΚ, φτιάχτηκε από ανθρώπους που θέλησαν να αναμορφώσουν διοικητικά τη χώρα, προκειμένου να ανταποκριθεί στις συνθήκες της νέας τάξης πραγμάτων. Απέτυχαν γιατί οι ίδιοι δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν από τη σαγήνη της εξουσίας και έφτιαξαν ένα σαθρό οικοδόμημα που το ονομάζουν καποδιστριακή αυτοδιοίκηση. Μία θολή αντανάκλαση της κοινωνίας της αθηναϊκής καμαρίλας, χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες και πόρους, χωρίς αυτοδιοικητικές και αμεσοδημοκρατικές δομές, χωρίς συμμετοχή του πολίτη και κοινωνικό έλεγχο. Έχουν δίκαιο όσοι φωνάζουν, γιατί δεν ρωτήθηκαν πριν να ενσωματωθούν. Έχουν όμως και άδικο, γιατί μεγιστοποιούν το μερικό και αγνοούν το μεγάλο και το ουσιαστικό. Παραβλέπουν το ρόλο του ενεργού πολίτη και το βαθύ περιεχόμενο της πραγματικής δημοκρατίας.

Τώρα τι ρόλο θα παίξουν αυτές οι δημοτικές εκλογές; Θα κληθούν οι ίδιοι να το αποδείξουν και να ζητήσουν πραγματική αποκέντρωση. Διαφορετικά αυτό που θα μείνει θα είναι μόνο η κατανάλωση πίτσας και τα προεκλογικά συμπαρομαρτούντα…