Η ανάγκη για "ήρωες" και οι αληθινοί ήρωες

Γράφει ο ΗΛΙΑΣ ΤΑΤΑΛΑΣ

Ο μύθος του Δαβίδ και του Γολιάθ ανέκαθεν έβρισκε εφαρμογή στον αθλητισμό, όπου το στοιχείο της έκπληξης χαρίζει μαγεία και μοναδικότητα. Οι νίκες της Ελλάδας στο Euro, οι νίκες της Πατουλίδου και του Κεντέρη στους Ολυμπιακούς, ο θρίαμβος της Εθνικής επί της πανίσχυρης Σοβιετικής Ένωσης στο Ευρωμπάσκετ του '87, είχαν αυτό το συστατικό. Γι' αυτό, άλλωστε, οι πρωταγωνιστές μυθοποιήθηκαν. Γι' αυτό άλλωστε, το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν πρόκειται να δει χαΐρι, αφού μονίμως κερδίζουν τα φαβορί (εξαίρεση η Λάρισα του '87).

ΟΙ ΦΙΛΑΘΛΟΙ, ανά τον πλανήτη, θέλουν να βλέπουν εκπλήξεις, να πλάθουν είδωλα. Και ο ελληνισμός, που έχει παράδοση στις εκπλήξεις διεθνώς, καμαρώνει τον Μάρκο Παγδατή, που σε ηλικία 20 ετών έφτασε μέχρι τον τελικό του Αυστραλιανού όπεν. Για τους Έλληνες δεν τίθεται θέμα εθνικού παραληρήματος, άλλωστε έχουμε καλομάθει σε επιτυχίες στα περισσότερα σπορ. Για την Κύπρο, όμως, των 800.000 κατοίκων, η επιτυχία του Παγδατή ισοδυναμεί με ένα μεγάλο "παρών" στα αθλητικά δρώμενα του πλανήτη. Οι Κύπριοι απέκτησαν ένα αθλητή που μπορεί να γίνει προπομπός μεγάλων επιτυχιών, όπως η Πατουλίδου το 1992.

ΚΑΠΟΥ ΕΔΩ περιπλέκονται τα πράγματα και γεννιούνται ηθικά διλήμματα στους Κύπριους. Γίνεται μεγάλη κουβέντα για το αν πρέπει ο Παγδατής να καταταγεί στις κυπριακές ένοπλες δυνάμεις. Για να γίνει αντιληπτό το ζήτημα, πρέπει να διευκρινιστεί ότι στην Κύπρο υπάρχει σοβαρότητα σε αυτόν τον τομέα και υπηρετούν άπαντες, όχι όπως στην Ελλάδα που ο κάθε αθλητής μπορεί να γίνει αξιωματικός ή να περάσει θητεία της πλάκας. Η απόφαση θα ανακοινωθεί επίσημα σήμερα από την κυπριακή κυβέρνηση και όλα δείχνουν ότι ο Παγδατής θα πάρει αναβολή έως το τέλος της καριέρας του.

ΚΑΙ ΚΑΤΙ ακόμα… Δεν μπορεί να χαρακτηριστεί "ήρωας" ο Παγδατής επειδή έκανε μεγάλες νίκες στα κορτ, όταν η Κύπρος έχει χάσει παλικάρια σαν τον Σολωμό Σολωμού, που πυροβολήθηκε καθώς σκαρφάλωνε στον ιστό της σημαίας…