Τα ΜΜΕ και η συναισθηματική ελληνική κοινή γνώμη

Του Γ. Πιπερόπουλου*

Στην προκειμένη περίπτωση οι ερμηνευτικές προσεγγίσεις είναι ουσιαστικά δύο: Πρώτον, αποδεικνύεται περίτρανα η δύναμη των σύγχρονων ΜΜΕ να χειραγωγούν την κοινή γνώμη κατά το δοκούν, οδηγώντας την σε συμπεριφορές που ποικίλλουν από τον καταναγκασμό μέχρι και το μεταίχμιο μιας γενικευμένης ψύχωσης! Δεύτερον, εάν υπήρξε, σύμφωνα με την ψυχοκοινωνική θεωρία της συνομωσίας, μια απροσδιόριστη σιωπηρή διφωνία να μεταφερθεί η προσοχή της ευάλωτης της ελληνικής κοινής γνώμης από φλέγοντα ζητήματα όπως τα οικονομικά, το εκκλησιαστικό, το δικαστικό, η αποβιομηχάνιση και η διογκούμενη διαρκώς ανεργία αυτό δημιουργεί ερωτηματικά ελέγχου ήθους, ευπρέπειας και νομιμότητας, αλλά ταυτόχρονα αποδεικνύει και πάλι την πρώτη μας ερμηνεία για το ρόλο των ΜΜΕ στο σύγχρονο κοινωνικό σύστημα.

Φοβάμαι, ότι όλα όσα ανέφερε στο βιβλίο του "1984" ο Τζόρτζ Όργουελ για τον Μπιγκ Μπράδερ που θα ελέγχει τις λαϊκές μάζες και θα τις καθοδηγεί όπου η κεντρική εξουσία επιθυμεί, δυστυχώς, αποδεικνύονται ως πραγματικότητες αρχές του 21ου αιώνα.

Εάν κάποιοι αναρωτιούνται πρόκειται για ελληνική πατέντα ή διεθνές πρόβλημα, η απάντησή μου θα είναι λακωνική: Τα media διεθνώς μας "παίζουν" όπως θέλουν, αλλά στην υπέρμετρα συναισθηματική ελληνική κοινή γνώμη αυτό το "παίξιμο" δυστυχώς αγγίζει τα όρια του ανεπίτρεπτου.

Είχαμε μάθει και είχαμε σοβαρευτεί μετά το Τσερνομπίλ. Μήπως ήρθε ο καιρός να κάνουμε το κλικ στο πανδαιμόνιο των τηλεπαραθύρων και των κάθε λογής "ειδικών". Νομίζω ναι, γιατί αλλιώς ο Θεός να βάλει το χέρι του.