Η περιφρόνηση του πολίτη

Ας μην εφησυχάζουν οι πολιτικοί ταγοί και οι δημοτικοί άρχοντες από τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων

Και τα δύο κόμματα συμπεριφέρονται με περιφρόνηση προς την πόλη και τους πολίτες της, εκμεταλλευόμενοι την παροιμιώδη υπομονή και ανεκτικότητά τους. Αλλά και η υπομονή έχει τα όριά της. Και στα όρια αυτά έχουν φθάσει οι τόσο οι πολίτες της Θεσσαλονίκης, σε ό,τι αφορά τις υποβαθμισμένες συνθήκες διαβίωσής τους, όσο και οι κάτοικοι του βορειοελλαδικού χώρου, σε ό,τι αφορά τη δική τους εγκατάλειψη από το κέντρο. Μπορεί, προς το παρόν, αυτή η δυσαρέσκεια να εκφράζεται σε επίπεδο οπαδών αθλητικών ομάδων, αλλά υποσυνείδητα έχει ήδη επηρεάσει τη συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων της Βορείου Ελλάδος.

Οι επισημάνσεις αυτές δεν αποσκοπούν σε κάποια αγοραία αντιπολίτευση ούτε και σε τοπικιστική εμμονή. Υπαγορεύονται από την κοινή σε όλους διαπίστωση της υποβάθμισης του βορειοελλαδικού χώρου. Ας μην εφησυχάζουν οι πολιτικοί ταγοί και οι δημοτικοί άρχοντες από τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων. Όπου σταθείς και όπου βρεθείς, από τα νοσοκομεία ως τις δημόσιες υπηρεσίες, θα ακούσεις αρνητικά σχόλια για την εγκατάλειψη του βορειοελλαδικού χώρου, τη γραφειοκρατία και την επικράτηση μετριοτήτων.

Η κυριαρχία πολιτικών αντιλήψεων αυτού του είδους είναι που κάνει την αστυνομία για παράδειγμα να μην μπορεί να βρει εναλλακτικές λύσεις να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις ασφαλείας ενός υψηλού προσκεκλημένου και τη λιγότερο δυνατή ταλαιπωρία των πολιτών ή την περιφρόνηση από τις τοπικές αρχές των πολιτών, τους οποίους αντιμετωπίζουν σαν αναγκαστικό κοπάδι. Προς επίρρωση των παραπάνω, ας αναφέρουμε ένα ενδιαφέρον περιστατικό.

Στα γειτονικά Σκόπια υπάρχει ένας στρατιωτικός χώρος, η βάση του Κρίβολακ, η οποία είναι η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση στα Βαλκάνια. Εκεί έκανε παλαιότερα τις ασκήσεις του ο γιουγκοσλαβικός στρατός και τώρα είναι μία από τις σημαντικότερες αμερικανικές βάσεις. Στο χώρο αυτό, μετά την εξέγερση των Αλβανών των Σκοπίων, οι άνδρες της διεθνούς δύναμης, που διαμεσολάβησε για την ειρήνευση, κατέστρεψαν, υποτίθεται, τον οπλισμό των Αλβανών. Κοντά και ένας ελληνικός λόχος, μάλιστα μέσα στο στρατόπεδο. Όταν επισκεπτόταν το χώρο ένας υψηλός επισκέπτης, όπως π.χ. ο γραμματέας του ΝΑΤΟ, τα πράγματα κυλούσαν ομαλά. Την ευθύνη της ασφάλειάς του είχαν οι Βρετανοί στρατιώτες και οι μόνοι που είχαν να αντιμετωπίσουν, για να τον προφυλάξουν, ήταν δύο ή τρεις δεκάδες δημοσιογράφων.

Εδέησε κάποτε να επισκεφθεί τη βάση και ο τότε αρχηγός του ελληνικού ΓΕΕΘΑ. Την ευθύνη της ασφάλειάς του ανέλαβε η ελληνική στρατιωτική δύναμη που θα τον "προφύλαγε" από μερικούς Έλληνες και Σκοπιανούς δημοσιογράφους. Το τι έγινε, δεν περιγράφεται. Οι στρατιώτες φώναζαν λες και έκαναν πολεμική επιχείρηση. Έσπρωχναν όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Σήκωναν σκόνη και γενικώς προκάλεσαν τέτοια αναταραχή, που ακόμη δεν έχουμε καταλάβει γιατί.

Ερώτηση πρώτη: Ποιος ήταν σημαντικότερος στόχος; Ο γ.γ. του ΝΑΤΟ ή ο Έλληνας αρχηγός ΓΕΕΘΑ; Ερώτηση δεύτερη: Ποιος από τους δύο πιστεύετε πως προστατεύτηκε αποτελεσματικότερα; Ερώτηση τρίτη: Μήπως από το να χαλάμε τον κόσμο υπάρχουν και άλλες πιο αποτελεσματικές και πιο έξυπνες λύσεις;