Διδάγματα πάντα εκ των υστέρων

Του ΒΕΝΙΑΜΙΝ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΝΟΓΛΟΥ

Μας αρέσει να αποφεύγουμε τις δύσκολες αποφάσεις, ελπίζοντας ότι αυτόματα στο μέλλον θα εκλείψουν τα διλήμματα

Το τραγικό περιστατικό της αιματηρής απόδρασης στην ορεινή διάβαση της Κατάρας, με ό,τι συνοδεύτηκε, αποτελεί ένα ακόμη ηχηρό καμπανάκι για τις μόνιμες κακοδαιμονίες του ελληνικού κράτους αλλά και για τον επικίνδυνο εφησυχασμό και την αμεριμνησία που διέπουν μεγάλο τμήμα του λαού μας.

Αποφεύγουμε τη συμμόρφωση με κανόνες και εφαρμόζουμε πιστά την παροιμία "φύγε κακό απ' τα μάτια μου", ενεργώντας με ακατανόητη χαλαρότητα.

Συμπεριφερόμαστε, λοιπόν, μεταφέροντας στην ατομική ή συλλογική μας ζωή τους χαοτικούς νόμους του σύμπαντος. Άλλο όμως η πολύπλοκη αρμονία που επιτυγχάνει η φύση, ο πάνσοφος θεός, και άλλο η ατομική μας πορεία και η οργανωμένη κοινωνική μας συμβίωση. Σε περιπτώσεις, όπως η πρόσφατη διαπιστώνουμε τις οδυνηρότατες συνέπειες της εγκατάλειψης της ζωής μας χωρίς κανόνες και πρόβλεψη. Δύο αθώοι νεκροί στην Κατάρα, 27 νεκροί αδικοχαμένοι στην άσφαλτο μόνο κατά τη χριστουγεννιάτικη έξοδο, πάνω από 100 νεκροί του κυπριακού Μπόινγκ και τόσα άλλα. Σε ένα λαό που έχει από τους χαμηλότερους δημογραφικούς δείκτες στην Ευρώπη και βρίσκεται σε ένα επίζηλο γεωγραφικό σταυροδρόμι, όντας κληρονόμος του λαμπρότερου πολιτισμού που γνώρισε η υφήλιος. Έχουμε, λοιπόν, υποχρέωση, πέρα από τον εαυτό μας και προς τα παιδιά μας και την πατρίδα μας, να μην σπαταλάμε ή διακινδυνεύουμε αψήφιστα την ύπαρξή μας και τα αγαθά μας.

Αν μεταφερθούμε, μάλιστα, στο χώρο των εθνικών μας ζητημάτων, ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής, θα δούμε δυστυχώς και εκεί επικίνδυνους παραλληλισμούς με την παραπάνω παθογένεια. Μας αρέσει να αποφεύγουμε τις δύσκολες και άμεσες αποφάσεις, ελπίζοντας ότι αυτόματα στο μέλλον θα εκλείψουν τα διλήμματα και ότι όλα θα διευθετηθούν. Συνήθως, όμως, ο χρόνος ευνοεί αυτούς που τον αξιοποιούν με δράση ή έστω με εμμονή στα κεκτημένα τους (όταν βρίσκονται σε ευνοϊκή θέση). Τόσο στα ζητήματα του Αιγαίου όσο και στο Κυπριακό, αλλά και στο Μακεδονικό, ο χρόνος που περνάει παγιώνει είτε τις μονομερείς διεκδικήσεις της Τουρκίας είτε τα τετελεσμένα της εισβολής κατοχής είτε τη μονοπώληση του μακεδονικού ονόματος από τα Σκόπια.

Πρόσφατα μας προέκυψαν και οι Τσάμηδες! Το θεωρήσαμε αστειότητα και δεν πήραμε μέτρα. Έτσι θεωρούσαμε αυτονόητες διεθνώς και τις θέσεις μας για τη Μακεδονία. Σήμερα βρισκόμαστε στην ανάγκη να πείσουμε εμείς ότι δεν είμαστε ελέφαντες! Προτεινόμενες λύσεις; Πολλές και ακόμη προσφερόμενες. Να ζητηθεί από την αλβανική κυβέρνηση επίσημη αποποίηση κάθε διεκδίκησης που αφορά Τσάμηδες ή άλλους, για να προχωρήσει η συμφωνία σύνδεσης και σταθεροποίησης με την Ε.Ε. και για να συνεχιστεί η οικονομική στήριξη προς το κράτος τους. Το ίδιο για τα Σκόπια ως προς την έναρξη του ενταξιακού τους διαλόγου σε σχέση με το όνομα και τους αλυτρωτισμούς τους. Όσο για την Τουρκία, εκεί πλέον η θεωρία της "εξημέρωσης του θηρίου" πρέπει να δώσει τη θέση της στη λογική τού "δούναι και λαβείν" και της προβολής και υπεράσπισης στην πράξη, με κάθε μέσο, των νόμιμων κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.